Υπάρχουν φιλιά και φιλιά. Είναι τα φιλιά που θα δώσεις για να ευχηθείς Χρόνια Πολλά στον συνάδελφο σου, τα στενάχωρα φιλιά του αποχωρισμού ανάμεσα σε δύο ανθρώπους, τα καθημερινά φιλιά που σου έδινε η μητέρα σου το πρωί πριν φύγεις για το σχολείο, και τα φιλιά που δώσεις μόλις συναντηθείς με την κολλητή και τον κολλητό σου. Όλα αυτά τα φιλιά θα τα θυμάσαι για πάντα, είναι ένα κομμάτι της ζωής σου και της πραγματικότητας σου και θα υπάρχει πάντα μια γλύκα σ΄ αυτά.
Αλλά ξέρετε δεν αναφέρομαι σε αυτά τα φιλιά. Αναφέρομαι στα φιλιά που όταν τα δώσεις σε χτυπάει ηλεκτρικό ρεύμα, που ξαφνικά σου δείχνουν τον δρόμο σου αλλά ταυτόχρονα σε κάνουν να χάνεσαι και λίγο περισσότερο, που σε ορίζουν και σε κυνηγούν για πάντα. Μα αλήθεια πως το κάνουν αυτό;! Μιλάω για εκείνο το μαγικό φιλί που θα έρθει ξαφνικά και θα σου δείξει ποια είναι η φύση σου, το ποιος είσαι και θα σε κάνει να πιάσεις για λίγο το δικό σου άπιαστο. Μιλάω για στόματα γεμάτα φιλιά που θα σας μεθύσουν χωρίς να ρωτήσουν κανέναν γιατί αυτός είναι ο προορισμός τους. Μιλάω για τα πιο γλυκά φιλιά που θα τα δώσεις στο σκοτάδι, και δεν θα χρειάζεται να πεις τίποτα άλλο. Δεν θα χρειάζεται να εξηγείς γιατί τα φιλιά σας τα λένε όλα, σαν να έχετε μια γλυκιά συνομιλία χωρίς λόγια. Και πως μπορείς να αρνηθείς αυτήν την τόσο ιδιαίτερη σιωπή; Μια σιωπή που όταν θα την σκέφτεσαι θα θέλεις να γυρίσεις πίσω το χρόνο και να βρεθείς και πάλι σε εκείνο το σημείο. Ξανά, ξανά και ξανά. Άλλωστε η σιωπή είναι πάντα εκεί, είναι εκεί από την αρχή της δημιουργίας μας και πάντα μας φανερώνει κάτι διαφορετικό. Αναφέρομαι, λοιπόν, σε έναν άνθρωπο, εκείνον τον μοναδικό άνθρωπο που θα σου δώσει τέτοια φιλιά σε μεταξένιες νύχτες και για χάρη του θα μηδενίσεις το μυαλό σου και θα ανατρέψεις τη λογική σου. Έναν τέτοιον άνθρωπο που όλοι θέλουμε να γνωρίσουμε για να αλλάξει τα δεδομένα της ζωής μας και να μας κάνει να νιώσουμε όπως κανείς άλλος δεν κατάφερε.
Εκείνα τα φιλιά που θα θυμάμαι όταν ακούω το όνομα σου και κάνε κι εσύ το ίδιο με εκείνα τα χειμωνιάτικα φιλιά. Όταν θυμόμαστε φιλιά, θυμόμαστε ανθρώπους και εγώ εσένα. Μη λες λοιπόν ότι τελειώσαμε, ξέρεις καλά πως ό,τι ζήσαμε θα σε κρατά και θα σε φέρνει εδώ τις νύχτες… Δωσ’ μου μια νύχτα ακόμα…Ένα φιλί ακόμα…
