Το πόσες φορές έχεις τραγουδήσει το «Συνταγές μαγειρικής» δεν μπορείς να πεις με σιγουριά. Άλλες φορές μαγειρεύοντας, άλλες με παρέα κι αν είσαι τυχερός ίσως το πέτυχες και στο ραδιόφωνο.
Κι ενώ ο ρυθμός του σε ηρεμεί, ξεχνάς σχεδόν πως η κορύφωση του τραγουδιού και της ζωής που εξιστορείται καταλήγει σε τραγωδία.
Η ιστορία που περιγράφεται .
Το τραγούδι δεν περιγράφει μια γυναίκα που συγκεντρώνει την οικογένεια της γύρω από το τραπέζι, γύρω από ένα ζεστό πιάτο με σπιτικό φαγητό. Μιλάει για μια μοναχική γυναίκα («ποτέ δεν είχε ταίρι») και για κάποιον λόγο, που δεν αναφέρεται ξεκάθαρα, δεν παντρεύτηκε ποτέ («άσπρα του γάμου κρίνα, ολόιδια με εκείνα που είχε ονειρευτεί»).
Το βασίλειό της φαίνεται πως είναι η κουζίνα μιας κι εκεί «σκοτώνει» τις ώρες της. Κάθε της θύμηση δεν είχε γλυκιά γεύση και τα μάτια της καθώς μαγείρευε γέμιζαν δάκρυα. Σε αντίθεση με την πίκρα που βιώνει, το φαγητό της είχε «μια γεύση μαγική».
Δυστυχώς η μοίρα της επιφυλάσσει ένα ακόμα χτύπημα, που θα είναι και το τελευταίο. Μια μέρα το βασίλειό της παίρνει φωτιά και μαζί μ’ αυτό κι εκείνη. Οι τελευταίες τις εικόνες είναι λευκά κρίνα που ίσως δηλώνουν την καθαρότητα της ψυχής της και φυσικά τον ανθοστολισμό του γάμου «που είχε ονειρευτεί».
Οι τίτλοι τέλους της γράφονται και δεν θα λείψει σε κάποιον ή όπως λέει χαρακτηριστικά το τραγούδι «χωρίς ν’ αφήσει δάκρυ σε μάγουλο γραμμή». Κι όμως αυτό του είδους το «φευγιό» μοιάζει με «γιορτή», ίσως γιατί έτσι έφτασε στη λύτρωση.
Αν η ιστορία ήταν αλλιώς…
Πως θα ήταν όμως αν αυτή η ίδια γυναίκα του τραγουδιού, με το ίδιο βασίλειο και την ίδια ψυχή, βίωνε μια άλλη πραγματικότητα; Αν είχε ταίρι και ζούσε ευτυχισμένη; Αν οι συνταγές της ήταν κληρονομιά από το παρελθόν και την συνέδεαν με μια μεγάλη και ευτυχισμένη οικογένεια; Αν η απουσία της θα έκανε κάποιον να ανησυχεί και όταν θα την έβρισκε θα ένιωθε ευτυχία; Αν η αυλαία έκλεινε με ένα ζευγάρι που δεν στερείται ευτυχίας;
Ας ξαναγράψουμε (την) ιστορία.
Σε μια απόπειρα να δοθεί στην πρωταγωνίστρια μας μια ευκαιρία σε ευτυχισμένη ζωή, διαμορφώθηκαν και ξαναγράφτηκαν οι στίχοι του τραγουδιού :
Από μικρή της άρεσε, μες στην κουζίνα μόνη, τις ώρες να σκοτώνει με τη μαγειρική,
και το μεράκι πρόσθετε σε κάθε συνταγή της που δίνε στο(φαΐ της μια γεύση μαγική.
Κύμινο, μοσχοκάρυδο και κόκκινο πιπέρι, έγραφε στο τεφτέρι που είχε από παιδί,
να χαμηλώσεις τη φωτιά μετά την πρώτη βράση, δεν ήθελε ούτε βιάση ούτε και συμβουλή.
Ψιλοκομμένος μαϊντανός, και σκόρδο μια σκελίδα, που ‘φεγγε μια ελπίδα στα μάτια τα μελιά,
και προς το τέλος πρόσθεσε ένα ποτήρι λάδι, κοιμότανε το βράδυ σε ζεστή αγκαλιά.
Μια νύχτα έτρεξε γοργά μέσα στο μαγειρείο της, που κάνε το φευγιό της κάποιον να ανησυχεί,
και τότε εκείνος έτρεξε πίσω απ’ την μυρωδιά της, κι αντίκρισε εικόνα σχεδόν ονειρική.
Πόσες καρδιές που γίνανε αναλαμπή κι αθάλη, μας κάμανε μεγάλη κάποια μικρή στιγμή,
κι αθόρυβα πορεύτηκαν ως της ζωής την άκρη, χωρίς να αφήσουν κάτι για κείνους να χαθεί.
Φυσικά να τονίσουμε πως οι στίχοι του Δημήτρη Αποστολάκη, είναι αναντικατάστατοι. Παρόλα αυτά αξίζει να δοκιμάσετε να τραγουδήσετε τους «νέους» στίχους συνοδεία της μουσικής του Δημήτρη Ζαχαριουδάκη και του Γιώργου Μανωλάκη.
Εξάλλου αυτό δεν είναι και το νόημα των συνταγών μαγειρικής; Να μπλέκεις γεύσεις και να σου μένει η επίγευση που εσύ επιλέγεις.
Το τραγούδι «Συνταγές μαγειρικής» μπορείτε να το ακούσετε παρακάτω:
Στίχοι: Δημήτρης Αποστολάκης Μουσική: Δημήτρης Ζαχαριουδάκης & Γιώργος Μανωλάκης Πρώτη εκτέλεση: Χαΐνηδες
Ερμηνεύει η Μαρία Κώτη
