Τα τελευταία χρόνια η Νότια Κορέα έχει επιδείξει μία αλματώδη οικονομική και πολιτισμική ανάπτυξη. Με τουρισμό που έφτασε τα 15,4 εκατομμύρια το 2018, η χώρα φαίνεται να έχει ανοιχτεί προς τη Δύση, θέλοντας να αναδείξει τα στοιχεία εκείνα που την έκαναν γνωστή διεθνώς: την τεχνολογική και βιομηχανική της ανάπτυξη, τη μουσική -γνωστή και με τον όρο Kpop-, τον κινηματογράφο καθώς και τον πολιτισμό της. Φυσικά η πόλη που δέχεται τους περισσότερους επισκέπτες ετησίως είναι η Σεούλ, η οποία βρίσκεται στην 4η θέση της λίστας των πόλεων με το μεγαλύτερο ποσοστό ΑΕΠ παγκοσμίως. Αυτή η εξωστρέφεια που θέλει να προωθήσει η χώρα, σαφώς μπορεί να εκφραστεί και μέσα από την πολεοδομική ανάπτυξη της πρωτεύουσας και τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό που έχει ακολουθηθεί τα τελευταία χρόνια.
Ωστόσο, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η Ν. Κορέα έχει μία μακραίωνη και αρκετά περίπλοκη ιστορία, η οποία γίνεται εμφανής μέσα από τα παλάτια -στα σημαντικότερα συγκαταλέγεται το παλάτι Gyeongbokgung (1395)- ή τo γραφικό, και αρκετά τουριστικό «χωριό» Bukchon Hanok («Βόρειο Χωριό»), που βρίσκεται ανάμεσα σε δύο ευρέως γνωστές περιοχές της πόλης, Cheonggyecheon και Jongno. Εντούτοις, καθώς η χώρα φαίνεται να κοιτάει προς το μέλλον, έχει γίνει πόλος έλξης σημαντικών αρχιτεκτόνων, οι οποίοι και συνέβαλαν στην ολοκληρωτική, θα λέγαμε, μεταμόρφωση του πολεοδομικού ορίζοντα της κορεατικής πρωτεύουσας.
N Seoul Tower
Ο πύργος Νamsan, όπως είναι γνωστός, είναι το κτήριο που κυριαρχεί στον ορίζοντα της πόλης. Τοποθετημένος στο ύψωμα Νamsan (από όπου πήρε και το όνομά του) και με ύψος 236 μέτρα, ο πύργος αποτελεί το δεύτερο ψηλότερο κτήριο της Σεούλ. Αν και η κατασκευή του ολοκληρώθηκε το 1971 -από το αρχιτεκτονικό γραφείο Jangjongryul- τα εγκαίνια πραγματοποιήθηκαν στις 15 Οκτωβρίου του 1980. Το σήμα κατατεθέν της πόλης περιλαμβάνει μία σειρά χώρων -κατανεμειμένων σε τρία διαφορετικά τμήματα- μεταξύ των οποίων είναι το Alive Museum, εστιατόρια, καφέ αλλά και παρατηρητήριο. Ωστόσο, αυτό που το κάνει ξεχωριστό είναι η φωταγώγηση της κορυφής του με φώτα LED, τελευταίας τεχνολογίας. Το φως στην κορυφή του πύργου είναι μπλε, από το ηλιοβασίλεμα ως τις 11 το βράδυ (εξαίρεση αποτελούν οι χειμερινοί μήνες όπου ο φωτισμός σβήνει στις 10 το βράδυ), τις μέρες που η ποιότητα του αέρα στην πόλη είναι στο επίπεδο 45 (επίπεδο που αναλογεί στον «καθαρό αέρα»). Όταν κρίνεται αναγκαίο, από τις αρχές, οι κάτοικοι να παραμείνουν σε κλειστούς χώρους λόγω του φαινομένου της Κίτρινης Σκόνης ο φωτισμός αλλάζει σε κόκκινο ενώ όταν τα επίπεδα ρύπανσης καθιστούν απαραίτητη τη χρήση μάσκας, το φως του πύργου είναι πράσινο. Έτσι καταλαβαίνουμε πως ο φωτισμός δεν λειτουργεί μόνο αισθητικά, αλλά ταυτόχρονα προειδοποιεί τους κατοίκους της Σεούλ για την επικινδυνότητα της ατμοσφαιρικής ρύπανσης.
Lotte World Tower
Το ψηλότερο κτήριο της Ν. Κορέας -το οποίο βρίσκεται στη θέση 6 των ψηλότερων κτηρίων παγκοσμίως- είναι το νεοαποκτηθέν κόσμημα της πόλης. Το Lotte World Tower άνοιξε για το κοινό στις 11 Απριλίου του 2017, μετά από σχεδόν 13 χρόνια σχεδιασμού. Η αρχική ιδέα και αρχή του σχεδιαστικού εγχειρήματος, ξεκίνησε το 1989, ενώ τα σχέδια άλλαξαν τουλάχιστον τέσσερις φορές στα χρόνια που ακολούθησαν μέχρι το design του κτιρίου να εγκριθεί από την κορεατική κυβέρνηση το 2010.
Έργο του αμερικανικού αρχιτεκτονικού γραφείου Kohn Pedersen Fox, ο πύργος ύψους 555,7 μέτρων, σχεδιάστηκε, έχοντας ως επιρροή το κτήριο του Renzo Piano, The Shard, (ολοκληρώθηκε το 2008), τόσο ως προς τον εξωτερικό του σχεδιασμό όσο και στο εσωτερικό του design. Η κατεξοχήν ατσάλινη κατασκευή, είναι εξαιρετικά σχεδιασμένη, αφού η οροφή έχει κατασκευαστεί έτσι ώστε η απουσία ενισχυτικών πυλώνων, να μην επηρεάζει την αντοχή της. Με αυτό τον τρόπο, και χάρης στον προσεγμένο σχεδιασμό, η οροφή και ακολούθως ολόκληρο το κτίριο αποτελούν παράδειγμα αντισεισμικού αρχιτεκτονικού σχεδιασμού (σύμφωνα με τους ειδικούς, το κτήριο μπορεί να αντέξει σεισμό επιπέδου 9 της κλίμακας Ρίχτερ και ανέμους που φτάνουν τα 80 m/s). Ασφαλώς, τα παραπάνω κατασκευαστικά στοιχεία δεν υποβάθμισαν την κομψότητα του κτιρίου, το οποίο, λόγω του ουδέτερου χρώματος του, φαίνεται να γίνεται ένα με τον περιβάλλοντα χώρο.
Lotte World Tower, Σεούλ. Πηγή Εικόνας: CCNstyle.
Dongdaemun Design Plaza
Έργο της Zaha Hadid και του κορεατικού αρχιτεκτονικού γραφείου Samoo, το νεο-φουτουριστικού τύπου πάρκο (εγκαινιάστηκε το 2014), αποτελεί τον πυρήνα του στυλ στη Σεούλ, καθώς και ένα από το γνωστότερα τουριστικά αξιοθέατα της πόλης. Η αρχιτέκτονας στόχευε στη δημιουργία ενός «Μετωνυμικού Τοπίου» (Metonymic Lnadscape), το οποίο είναι άμεσα επηρεασμένο από την κοινωνικο-πολιτική και πολιτισμική ζωή της Σεούλ. Βέβαια, ο παραπάνω συλλογισμός δεν είναι φανερός στους επισκέπτες, που φτάνοντας στο σημείο, έρχονται αντιμέτωποι με ένα, αρκετά περίεργου σχήματος κτίσμα, το οποίο ακολουθεί, το προσφιλές για την Hadid, μοτίβο των καμπύλων προσδίδοντας στο κτίριο μία αίσθηση ροής και φυσικής κίνησης. Το κυρίως μέρος του κτιρίου αποτελείται από υλικά όπως: αλουμίνιο, ατσάλι, σκυρόδεμα και πέτρα, ενώ η όλη κατασκευή περιλαμβάνει ηλιακά πάνελ και ένα σύστημα διπλής κάλυψης της πρόσοψης (Double-skin facade) με σκοπό την ανακύκλωση του αέρα και τον καλύτερο εξαερισμό των εσωτερικών χώρων. Τα παραπάνω στοιχεία, και το γεγονός πως έχει εγκατασταθεί ένα σύστημα ανακύκλωσης του νερού, καθιστά το όλο εγχείρημα εξαιρετικά φιλικό προς το περιβάλλον. Επίσης αρκετά ενδιαφέρον είναι, πως στο σημείο που τώρα βρίσκεται το Dongdaemun, υπήρχε το ομώνυμο στάδιο (το πρώτο μοντέρνο στάδιο της χώρας), που κτίστηκε το 1925, δηλαδή, στα χρόνια της Ιαπωνικής κυριαρχίας στην κορεατική χερσόνησο (η κατεδάφισή του πραγματοποιήθηκε μόλις το 2007).
Ασφαλώς στη Σεούλ υπάρχει μία πληθώρα μοντέρνων κτιρίων με αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον. Ανάμεσα σε αυτά είναι τα τρία μινιμαλιστικά pavilions του αρχιτεκτονικού γραφείου Mass Studies αλλά, κυρίως, το αεροδρόμιο Incheon-το μεγαλύτερο αεροδρόμιο της Ν. Κορέα και ένα από τα πιο πολυσύχναστα του κόσμου.
