Διαγωνισμός Διηγήματος - Page 5

   «Απολύεσαι! Πέρνα έξω τώρα!» Οι φωνές από το γραφείο του Διευθυντή διέκοψαν τις εργασίες των υπαλλήλων. Αμέσως η πόρτα άνοιξε και ένας νεαρός άντρας βγήκε. «Στεφ, Βίκυ, Χρήστο, Εύη,…

Ήθελα να γράψω μια ωραία ιστορία για τον διαγωνισμό. Αλήθεια, είχα κάθε καλή διάθεση. Είχα μάλιστα αποφασίσει,πως στην περίσταση θα ταίριαζε μια δακρύβρεχτη ιστορία με έναν ξενιτεμένο γιο που επέστρεφε…

Η πόρτα έκλεισε, ο γιατρός εξαφανίστηκε. Ένας συγκρατημένος λυγμός από γυναικεία στήθη γλίστρησε μέσα από τις χαραμάδες της πόρτας και έσεισε τα δοκάρια του κρεβατιού. Ανακάθισα. Οι πίνακες κρέμονταν πάνω…

Η πόρτα της παραδοσιακής καφετέριας που βρισκόταν στην κεντρική πλατεία της Βιέννης άνοιξε αφήνοντας ένα υπόκωφο τρίξιμο. Ένας άνδρας γύρω στα εξήντα πέντε με ένα μακρύ μαύρο παλτό, ανοιχτόχρωμο πουκάμισο,…

Κάποιος με παρακολουθούσε. Ένιωθα από ώρα αυτή τη γνώριμη ανατριχίλα στην πλάτη μου, σαν να με διαπερνούσε ένα κρύο ρεύμα. Ύψωσα το βλέμμα μου από το μισογεμάτο πιάτο μου και…

Σε μια  όμορφη συνοικία του Πειραιά, όπου η λέξη γειτονιά δεν είχε χάσει το νόημά της, ζούσε ο Στέφανος με το παρατσούκλι ‘’ο τρελός με το μπαλάκι’’! Ήταν ένας τύπος…

Καλοκαίρι και η ζωή κυλά γλυκά. Ο  κήπος είναι κοινόχρηστος. Βρίσκεται στο κέντρο ενός κούφιου τετραγώνου και εξυπηρετεί καμιά εικοσαριά σπίτια, που τον πλαισιώνουν περιμετρικά. Είναι η πίσω αυλή για…

 Έχασες το τρένο. Τώρα βρίσκεις τα πόδια σου να σε οδηγούν μηχανικά κτήριο. Ίσως σου φαινόταν περίεργη αυτή η φράση, αν ποτέ την έβλεπες, αν ποτέ ήξερες ότι μια ασύντακτη…

Ελάτε στην άκρη – Δεν μπορούμε. Φοβόμαστε. – Ελάτε στην άκρη. – Δεν μπορούμε. Θα πέσουμε. – Ελάτε στην άκρη. Και ήρθαν… Και τους έσπρωξε. Και τότε πέταξαν… Γκιγιώμ…

Ως Ο τα πανθ’ ορά, στεκόταν στο μπαλκόνι του πέμπτου ορόφου και παρακολουθούσε ίσια κάτω το πεζοδρόμιο. Μέρες τώρα μαυροντυμένοι άντρες, με τη θλίψη στα πρόσωπα, κατέβαζαν ασύστολα κουτάκια μπίρες.…

Ξεκινήσαμε όλοι μαζί νύχτα, εν μέσω χειμώνα, έριχνε χιονόνερο, κακοκαιρία είχαν προβλέψει οι μετεωρολόγοι και είχαν αποδειχτεί σωστοί καιροσκόποι σε αντίθεση με τον κύριο Muller, γνώστη της μεθόδου πρόβλεψης μέσω…

Έκλεισε την πόρτα πίσω του αθόρυβα και κατευθύνθηκε ακροπατώντας προς την πόρτα της κάμαρας που υπήρχε ακριβώς απέναντι από την δική του. Σήμερα δεν ήταν η πρώτη φορά που θα…

Ήταν η τελευταία παράδοση στο μάθημα της Βιολογίας, αλλά το αμφιθέατρο της Ιατρικής παρόλα αυτά ήταν ασφυκτικά γεμάτο. Ο δημοφιλής καθηγητής γύρισε στον πίνακα και έγραψε: «ΦΘΟΡΑ και ΘΑΝΑΤΟΣ». Ας…

«Κάθισε, τέκνον μου. Πώς λέγεσαι;» «Μαρία, πάτερ». Η Μαρία κάθισε πάνω σε ένα μαύρο σκαμνί που βρισκόταν μέσα στο κουβούκλιο. Έφτιαξε τη φούστα της, ίσιωσε τον κότσο στα μαλλιά της…

Ο Βαγγέλης είχε λυσσάξει μ’ αυτή την έκθεση ζωγραφικής.  Η προσπάθεια να με πείσει να πάμε, γνωρίζοντας ότι δεν είμαι πολύ φαν τέτοιου είδους εκδηλώσεων, είχε ξεκινήσει βδομάδες πριν.  Ο…

23:26. Η ώρα που άνοιξα τα μάτια μου από την πτώση του κινητού μου, στο πάτωμα, λόγω της ατελείωτης δόνησης. Το προηγούμενο βράδυ είχε live στο μαγαζί, ενώ το πρωί…

Το στρώμα περίσσευε και απ’ τις δυο πλευρές. Και στο φάρδος και στο μάκρος. Μάταια προσπαθούσαν να το χωρέσουν. Το στρίμωχναν από δω , το ζούλαγαν από κει, το λόξευαν,…

Έπλυνε σχολαστικά τα χέρια της μέχρι τους αγκώνες με το υγρό κρεμοσάπουνο φράουλα. Έπειτα τα σκούπισε σχολαστικά σε μια λευκή πετσέτα. Κοίταξε προσεκτικά τα ρούχα της. Ένας κόκκινος λεκές, μικρός…

Αγκαλιασμένη από κήπους και πρασινάδες λούζεται χαρωπή στην πλαγιά του Βερτίσκου και ο γέροντας πότε-πότε τη φιλάει και της κρυφομιλάει τα ωραία μυστικά του.  Στην νότια άκρη της ορθώνεται απότομη…

Παιδί ήμουν τότε. Είχα βγει στην αυλή κι έπαιζα με τα χώματα. Το χώμα ήταν νωπό. Είχε βρέξει τις προηγούμενες μέρες. Έπαιζα με τα χέρια μου, με το υγρό χώμα.…

“Στην αγκαλιά μου κι απόψε σαν άστρο κοιμήσου, δεν απομένει στον κόσμο ελπίδα καμιά…” Κοίταξα το ρολόι μου: 18.54. Ακριβώς την ίδια ώρα με χθες. Και προχθές. Και αντιπροχθές. Είναι…

Εννιά χρονών κι επιστρέφοντας από το μάθημα των Αγγλικών είδα ένα πεταμένο μαγιό στην μέση του δρόμου. Δεν θυμάμαι πια πως ήταν εκείνο το μαγιό, το θυμάμαι ωστόσο λίγο γαριασμένο,…

Ξύπνησα ιδρωμένη. Ένιωθα τη γλώσσα μου στεγνή και ζαλιζόμουν. Η μουσική μέσα στο κλαμπ έπαιζε τόσο δυνατά που μετά βίας μπορούσα να ακούσω τους φίλους μου. Δύο κοπέλες στέκονταν από…

<<Κουνηθείτε!>> φώναξε ένας στρατιώτης δείχνοντας με το αυτόματο όπλο του προς την μεγάλη σήραγγα <<δεν έχουμε καθόλου χρόνο για χάσιμο! Ακόμη και το κάθε δευτερόλεπτο είναι πολύτιμο!>>. Και πράγματι δεν…