Με αφορμή το «Call me by your name» που είναι υποψήφιο για Όσκαρ -4 υποψηφιότητες, φυσικά- θα ήθελα να κάνω ένα mini αφιέρωμα σε όλες εκείνες τις ταινίες για την ομοφυλοφιλία, κάτι που μόνο τα τελευταία χρόνια έχουμε προσέξει να συμβαίνει.
Αλλά αυτό είναι μια τελείως διαφορετική συζήτηση.
Σε αυτή τη συζήτηση -λίστα-άρθρο-ιδέες -έρευνα-#δενμουέρχεταικάτιάλλο θα δούμε 10 ταινίες που έχουν ως κύριο άξονα τον έρωτα μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου! Αν θεωρείτε ότι αδίκησα κάποια περιμένω feedback!
Φυσικά, πρώτο θα πάει το «Call me by your name (2017)», που το ανέφερα ήδη.
Το story: Στη Βόρεια Ιταλία του 1983, ο 17χρονος Elio ξεκινάει μια σχέση με τον τουρίστα κι επισκέπτη Oliver, που τυχαίνει να είναι κι ο βοηθός του πατέρα του στη δουλειά. Με τον Oliver, δένονται σεξουαλικά, πνευματικά, θρησκευτικά και τους ενώνει το υπέροχο Ιταλικό τοπίο που βρίσκεται γύρω τους. Très romantique!
Περισσότερα μπορείτε να διαβάσετε και στο άρθρο της Κλειούς Παρασκευοπούλου εδώ.
Δεύτερο στην λίστα μας, είναι το υπεραγαπημένο «Blue is the Warmest Colour» (2013).
Οι δυο υπέροχες αυτές γυναίκες που μοιράστηκαν τον Χρυσό Φοίνικα στο Φεστιβάλ των Καννών δεν γινόταν να λείψουν. Μια ταινία για το τι είναι πραγματικά ο έρωτας, πως πονάει, πως γιατρεύει και κυρίως, πως είναι στην πραγματικότητα.
Η ζωή της Adéle αλλάζει ριζικά όταν γνωρίζει την Emma, την κοπέλα με τα μπλε μαλλιά. Εκείνη θα την μυήσει στον πραγματικό έρωτα, θα της μάθει πώς να εξερευνήσει τον κόσμο, τον εαυτό της και πώς να τον καταλάβει καλύτερα. Μπροστά σε όλους, η Adéle, βρίσκει τον εαυτό της, τον χάνει και κυρίως μεγαλώνει. Κι ωριμάζει.
Τώρα θα σας πάω λίγο πίσω, στο «Midnight Cowboy» (1969) , με Dustin Hoffman.
Η πρώτη X-rated ταινία που κέρδισε 4 Όσκαρ, ανάμεσα τους το Όσκαρ καλύτερης ταινίας. Το θέμα: το θλιβερό, ολόψυχο πορτρέτο μιας αρσενικής πόρνης (ενός πόρνου, ίσως) που προσπαθεί να τα καταφέρει στους αδιάλλακτους και σκληρούς δρόμους της Νέας Υόρκης. Ο ψηλός, πενιχρός Texan Joe Buck (Jon Voight, στον καλύτερό του ρόλο ποτέ) έρχεται στην πόλη με όνειρα να γίνει ζιγκολό για τις κυρίες της κοινωνίας, αλλά παίρνει περισσότερη προσοχή στις πιο μοναχικές γωνιές της ομοφυλοφιλικής κοινότητας. Η ταινία δεν βάζει ποτέ ταμπέλα στη σεξουαλικότητα του Joe, αλλά η ομοφυλοφιλία είναι ξεκάθαρη με τη σταδιακή τρυφερή φιλία του που αναπτύσσεται με τον Ratso Rizzo. Must see movie!
Next: «Dog Day Afternoon» (1975) με Al Pacino, βεβαίως βεβαίως.
Μπορεί η Ellen Page να είχε πει κάποτε ότι το θεωρεί παράξενο κι απαράδεκτο να λέμε ότι ένα άντρας είναι «γενναίος» που παίζει έναν gay χαρακτήρα, αλλά όπως και να έχει κάποιος έπρεπε να κάνει την αρχή σε μια κοινωνία που δεν τους έδινε καν δικαιώματα. Κι ένας από αυτούς, ήταν ο Al Pacino.
Τα πράγματα είναι απλά. Ο Al Pacino, ληστεύει μια τράπεζα για να πληρώσει μια σημαντική εγχείρηση του συντρόφου του. Αλλά μάλλον, δεν είναι τόσο απλά, γιατί η ιστορία εξελίσσεται σε μια κατάσταση με ομήρους και σε ένα πάρτι για τους δημοσιογράφους.
Η ταινία μάλιστα, έχει κερδίσει κι ένα Όσκαρ καλύτερου σεναρίου, ακολουθώντας άλλες 5 υποψηφιότητες παρακαλώ.
Νομίζω εδώ είναι ένα καλό σημείο για να αφήσω την ταινία «Carol» (2015), με την Cate Blanchett και την Rooney Mara.
Υποψήφια για 6 Όσκαρ η ταινία μας. Μια ιστορία επίσης, απλή. Μια φιλόδοξη και ονειροπόλα φωτογράφος γνωρίζει μια γυναίκα που θα της αλλάξει τη ζωή, μια μεγαλύτερη. Όλα διαδραματίζονται τη δεκαετία του ’50, οπότε καταλαβαίνετε πάνω κάτω τις δυσκολίες.
Μια μαγική ταινία που σε αγγίζει. Νιώθεις την ιστορία, δική σου.
«Brokeback Mountain» (2005) YES!
Απαγορευμένη αγάπη ανάμεσα σε 2 καουμπόηδες. Παντρεμένος ο ένας, μάλιστα. Πως βρίσκουν την άκρη; Πως ερωτεύονται; Πως συνεχίζεται η ζωή τους; Μαζί; Χωριστά;
Το αγαπημένο μου σημείο στην ταινία είναι η αντίθεση του άντρα του πολλά βαρύ με την ομοφυλοφιλία. Επιτέλους, σπάει κάποια καλούπια! Πόσο υπέροχο;
Γενικά, δεν χρειάζεται να πω πολλά, Heith Ledger, Jake Gyllenhaal, Michelle Williams. 3 Όσκαρ, 8 υποψηφιότητες συνολικά. Άπειρη αγάπη.
Ποιος θα μπορούσε να ξεχάσει την «Philadelphia» (1993);
Tom Hanks και Denzel Washington. 2 Όσκαρ. Τι να πεις;
Μιλάμε για έναν άνδρα ο οποίος προσβάλλεται από τον ιό HIV και γι’ αυτό το λόγο απολύεται από τη δουλειά του. Νιώθει, όμως την αδικία και προσπαθεί να αντισταθεί σε αυτό το σύστημα της εταιρίας. Κανείς δεν θέλει, όμως να τον αναλάβει πέρα από έναν ομοφυλόφιλο δικηγόρο. Από εκεί ξεκινάει ένα μοναδικό ταξίδι…
Όχι μόνο γίνεται άμεση αναφορά -πιο άμεση δεν έχει- στην ζωή των ομοφυλόφιλων την εποχή εκείνη, αλλά και δείχνει πως ο κόσμος αντιμετώπιζε τότε τον HIV, σαν να είναι κολλητικός με τον αέρα.
Shout out στην ταινία «Maurice» (1987) με Hugh Grant και μια υποψηφιότητα για Όσκαρ.
Μετά την απόρριψη του αγαπημένου του, ένας νεαρός άνδρας έχει εγκλωβιστεί σε μια καταπιεστική κοινωνία ενώ προσπαθεί να βρει τη σεξουαλικότητά του και κατά συνέπεια, τον ίδιο του τον εαυτό.
Μια πολύ όμορφη ταινία για τον τρόπο που αντιμετωπιζόταν η ομοφυλοφιλία την τότε εποχή και μια τρομερή εξέλιξη χαρακτήρα.
Θα πω μια λέξη: «Milk». Και μια ημερομηνία. 2008.
Έχουμε Sean Penn, James Franco, Diego Luna. Αχ.
H ιστορία του Harvey Milk και οι δυσκολίες του ως ένας Αμερικανός gay ακτιβιστής που έδωσε σκληρές μάχες για τα δικαιώματα των gay και έγινε ο πρώτος εκλεγμένος gay στην California. Καλό είναι να ξέρουμε τέτοιες ιστορίες, δεν πιστεύετε;
Μην ξεχάσω, 2 Όσκαρ κέρδισε η ταινία. Must, Must, Must.
Και τελευταία αλλά not least, είναι η «Boys Don’t Cry» (1999). 1 Όσκαρ κι αυτή η ταινία. Πρωταγωνιστής η Hilary Swank. Ναι, είπα πρωταγωνιστής, δεν είναι τυπογραφικό λάθος.
Γιατί σε αυτή τη ταινία, η Hilary Swank αποφασίζει ότι το γυναικείο σώμα της, δεν της ταιριάζει, ότι νιώθει καλύτερα μέσα σε αντρικά ρούχα, σε ένα αντρικό παρουσιαστικό. Δεν είναι εύκολο, όμως, αυτό να το δεχτούν κάποιοι τύποι και γι’ αυτό της δημιουργούν προβλήματα. Κι όταν λέω τύποι εννοώ μια ολόκληρη κοινωνία στην ουσία. Οπότε καταλαβαίνετε για τι προβλήματα μιλάμε.
Τι συμβαίνει όταν από Teena Brandon γίνεσαι Brandon Teena και προσπαθείς να βρει την πραγματική αγάπη στη Νεμπράσκα;
Αυτές ήταν οι 10 top ταινίες για μένα, αφήνοντας δυστυχώς άλλες τόσες εκτός. Αν όμως θεωρείτε ότι κάποια συγκεκριμένη δεν έπρεπε να την αφήσω απ’ έξω, περιμένω σχόλιο!
