Οι ταινίες μικρού μήκους έχουν ένα πολύ ιδιαίτερο χαρακτήρα. Συνήθως, αυτού του είδους οι ταινίες δημιουργούνται για ένα συγκεκριμένο σκοπό. Τις περισσότερες φορές βλέπουμε αυτές τις ταινίες στο Youtube, καθώς ο τίτλος τους μας παραπέμπει σε ένα συγκεκριμένο θέμα. Όταν λοιπόν τα κινούμενα σχέδια έρχονται στην εξίσωση, περιμένουμε ότι θα αφορούν κυρίως τα παιδιά. Ωστόσο, είναι κάποιες ταινίες αυτού του συγκεκριμένου είδους που μπορούν να κατανοηθούν εις βάθος μόνο από ενήλικες και από εφήβους. Προσωπικά, έχω ξεχωρίσει 3 ταινίες μικρού μήκους & κινούμενων σχεδίων.
“Πολίτης προς παράδειγμα”/ “Model Citizen” (2020)
Σε αυτή την ταινία μικρού μήκους βλέπουμε ανθρώπους με μάσκες, ως μέρος ενός κοινωνικού συστήματος. Βλέποντάς τους να ακολουθούν τους κανόνες και να ζουν μία ζωή με ένα συγκεκριμένο και κοινωνικά συμβατό τρόπο, καταλαβαίνουμε το νόημα. Παρόλο που οι μάσκες τους είναι χαμογελαστές, η ταινία είναι ασπρόμαυρη. Ο αφηγητής επιδεικνύει πως πρέπει όλοι οι πολίτες να συμπεριφέρονται. Ενώ οι πολίτες φοράνε σχεδόν πάντα μάσκες, παρουσιάζονται πάντα ως χαρούμενοι.
Είναι μία αρκετά έντονη ταινία μικρού μήκους, με ένα αρκετά μεγάλο νόημα. Τα στερεότυπα και οι κανόνες που έχει η κάθε κοινωνία φτιάχνουν πολίτες “πρότυπα”, και απορρίπτουν όλα τα υπόλοιπα. Η μουσική σε αυτή την ταινία είναι πολύ ωραία προσθήκη γιατί δείχνει την “αρμονία” που προσφέρει αυτός ο τρόπος ζωής. Αν και ο κάθε άνθρωπος μπορεί να ερμηνεύσει αυτή την ιστορία με διαφορετικούς τρόπους, μπορούμε όλοι να καταλάβουμε την επιρροή των κοινωνικών προτύπων, μέσα από αυτή την ιστορία.
“O καλύτερος μας φίλος” / “Best Friend” (2018)
Εδώ, βλέπουμε πολύ καθαρά τον ρόλο της τεχνολογίας στην ζωή μας. Όσο πιο πολύ χρησιμοποιούμε την τεχνολογία στην καθημερινή μας ζωή, τόσο παραπάνω αρχίζουμε να νιώθουμε εξάρτηση. Η ταινία αυτή δείχνει ακριβώς αυτό, καθώς παρουσιάζει το πως οι διαπροσωπικές σχέσεις με τους γύρω μας μειώνονται. Επιπλέον, γίνεται αντιληπτό ότι η τεχνολογία έχει σταματήσει πλέον να είναι ένα απλό μέσο για εμάς. Την χρησιμοποιούμε σχεδόν – αν όχι για όλα- για κάθε κίνηση μας. Έτσι λοιπόν, η τεχνολογία καταλήγει να είναι ” ο καλύτερος μας φίλος”, χωρίς τον οποίο δεν μπορούμε να ζήσουμε.
Για ακόμα μία φορά, τα χρώματα σε αυτή την ταινία περιγράφουν αυτή την τοξική σχέση με την τεχνολογία. Ο πρωταγωνιστής προσπαθεί μονίμως να κρατήσει την ψηφιακή του ζωή “ζωντανή”, και όταν αυτή “πεθαίνει”, ο πρωταγωνιστής “χάνεται”.
“Ρουτίνα” / “Routine” (2017)
Η ταινία μικρού μήκους “Routine” δείχνει ένα νέο άντρα, να ζει την ίδια μέρα ξανά και ξανά. Η ρουτίνα του είναι σταθερή, όπως και η δυσαρέσκειά του. Ακολουθώντας τα ίδια βήματα κάθε μέρα, ξανά και ξανά, αυτό που αλλάζει είναι αυτό το στεναχωρημένο και επίσης δυσαρεστημένο μαύρο πλάσμα, που κάθεται στον ώμο του ή είναι κοντά του. Όσο περνάει ο καιρός και η ρουτίνα του παραμένει ίδια, το πλάσμα μεγαλώνει ολοένα και περισσότερο. Στο τέλος, είναι μεγαλύτερο και από αυτόν. Μία ταινία πολύ ωραία σχεδιασμένη, με έντονα χρώματα. Το νόημα είναι εύκολο να το κατανοήσεις και λίγο πολύ όλοι έχουμε νιώσει πόσο καταπιεστική μπορεί να γίνει η ρουτίνα μας.
