Το «All or Nothing» (ελληνιστί «Όλα ή Τίποτα») είναι ένα βρετανικό δράμα του Mike Leigh, μάστορα στις οικογενειακές δραμεντί («Μυστικά και Ψέματα»), («Another Year») και στην αποτύπωση των συγκρουσιακών σχέσεων μέσα σε αυτές. Στην ταινία του 2002, μια τετραμελής οικογένεια ζει σε μια φτωχογειτονιά του Λονδίνου παραδομένη στη μιζέρια της, προσπαθώντας να επιβιώσει. Ο πατέρας, οδηγός ταξί, κάνει ό,τι μπορεί ακούγοντας επανειλημμένως για το αντίθετο, αφού θα μπορούσε να συνεισφέρει περισσότερο με το να βρίσκεται ακόμα περισσότερες ώρες πίσω από το τιμόνι σύμφωνα με τη σύζυγό του, ένας προβληματικός παχύσαρκος γιος που βρίσκεται σε καθεστώς υπερπροστατευτικότητας αλλά και ανεκτικότητας ως προς τις απαιτήσεις του στο φαγητό, η μητέρα της οικογένειας η οποία δουλεύει ως ταμίας σε σούπερ μάρκετ με μια συνεχή μεμψιμοιρία απέναντι σε όλους, μηρυκάζει τα ίδια και τα ίδια και προσπαθεί να διαχειριστεί την παρηκμασμένη κατάσταση και να επικοινωνήσει με τον έφηβο ελαφρόμυαλο γιο και τέλος μια εσωστρεφής και συνεσταλμένη κόρη, μακράν η ωριμότερη της οικογένειας, η οποία εργάζεται σε γηροκομείο και κάνει ό,τι μπορεί για να συνδράμει και αυτή με τον οβολό της στον οικογενειακό κορβανά.
Ύστερα από μια καρδιακή προσβολή που θα πάθει ο γιος πάνω στο παιχνίδι, η υπόλοιπη οικογένεια θα κληθεί να αντιμετωπίσει όλα αυτά που βρισκόντουσαν σε μια βολική (;) αδράνεια αλλά και μίζερη παύση, και θα υποχρεωθεί να επικοινωνήσει επιτέλους πραγματικά για να συσπειρώσει τα μέλη της.
Ο Mike Leigh γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα πώς να κινηματογραφεί τα θεατρικής ψυχοσύνθεσης έργα και να τα ανατέμνει στον πυρήνα της ουσίας, με την βιοπαλαίστρια οικογένεια εν προκειμένω όπου σημαντικότερη από την οικονομική της ανέχεια είναι η ένδεια των διαπροσωπικών σχέσεων εντός της, αφού η επικοινωνία έχει αντικατασταθεί από μια άβολη συνύπαρξη η οποία βρίσκεται σε χρόνια αποσύνθεση. Μπορεί ένα αιφνίδιο γεγονός να ανατρέψει εκ θεμελίων τις σχέσεις της οικογένειας και να καλύψει το χαμένο έδαφος χρόνων απραξίας;
Η απάντηση είναι ναι, και φυσικά αποδεικνύεται εμπράκτως στα 128 λεπτά που διαρκεί αυτό το ακίβδηλο οικογενειακό δράμα στο οποίο όλοι οι χαρακτήρες έχουν να λαδώσουν σκουριασμένους δεσμούς και να δουλέψουν μαζί τις σχέσεις μεταξύ τους, να ξαναθυμηθούν αυτά που τους ενώνουν και να βιώσουν ο ένας τον άλλο στην ολότητά του και με τα ελαττώματά του. Φάρος ελπίδας η αγάπη ως ταυτοτικό στοιχείο της οικογένειάς τους, το νοιάξιμο που ήταν πάντα εκεί χωρίς όμως να εκδηλωνόταν στο βαθμό που χρειαζόταν, σαν να ήταν τόσο δεδομένο που κατέληγε άρρητο και δυστυχώς, ανενεργό.
Οι καλής πάστας άνθρωποι ανεξαρτήτως οικονομικής τάξης, πάντα ξεχωρίζουν και βρίσκουν τον τρόπο να αρπάζουν την όποια ευκαιρία ακόμα και όταν όλα δείχνουν να είναι μαύρα και άραχλα, διότι από την μαγιά της αγάπης φτιάχνονται τα καλύτερα νοικοκυριά. Έτσι λοιπόν, ο πατέρας, η μητέρα και η κόρη έχοντας ο καθένας την ατομική του καθημερινότητα στη δουλειά του, χαμένοι στις σκέψεις, τα όνειρα και τις έγνοιες τους χωρίς να τις μοιράζονται στο οικογενειακό τραπέζι πέρα από εκκωφαντικές σιωπές, τετριμμένες κουβέντες και αφόρητη κακομοιριά, δεν παύουν να είναι άνθρωποι με συναισθήματα, ζωντανοί, χρωματιστοί, που επιζητούν μια κουβέντα συμπαράστασης, ένα βλέμμα κατανόησης, ένα φιλί ενθάρρυνσης, ένα ευχαριστώ που δεν κοστίζει, για τον καθημερινό τους κάματο, για την αξιοπρέπεια τους να προσπαθούν να επιβιώσουν σε έναν άδικο κόσμο, για τη δυστοκία της μεσοαστικής οικογένειας να τα βγάλει πέρα μολονότι όλοι δουλεύουν, αλλά για κάποιον μυστήριο λόγο αυτό από μόνο του δεν είναι αρκετό.
Αυτή η οικονομικά οριακή κατάσταση με την ανυπόφορη δυσπραγία είναι επόμενο να προκαλεί με την σειρά της γκρίνια, αποξένωση, ανία, διενέξεις οι οποίες διαβρώνουν βαθμηδόν τη συνοχή της οικογένειας. Η ταινία παρουσιάζει γλαφυρά την ευρισκόμενη στα πιο αόρατα στρώματα εργατική τάξη, παρόλο που αποτελεί τη βάση του κοινωνικού ιστού. Μια τάξη τόσο πληγείσα πανταχόθεν και τόσο υποβαθμισμένη. Τελικά, η συμφιλίωση που θα επέλθει μετά από μια αρχική ψυχρολουσία «γνωριμίας», θα γίνει ένα λυτρωτικό δροσερό νεράκι στα κάθιδρα μέτωπά τους εντός του ασφυκτικού διαμερίσματος που πλήττεται από «θερμοπληξία».
Το «All or Nothing» είναι τελικά μια ταινία με υπόγεια ένταση και εξαιρετικά λεπτή και διακριτική στην διαχείριση των έντονων στιγμών, με μια απόλυτη καθαρότητα ψυχής και διεισδυτική ματιά εκ μέρους του σκηνοθέτη ο οποίος έχει την ευλογία να καθοδηγεί σπουδαίους ηθοποιούς με εμπειρία από το θεατρικό σανίδι. Η θεατρική κατάρτιση των εμπλεκόμενων είναι ολοφάνερη και τη φέρνουν όλοι μαζί μπροστά στην κάμερα με έναν τόσο συγκινητικό και τρυφερό τρόπο, με τα αξέχαστα βλέμματά τους να κοιτάνε ένα αβάσταχτο μέλλον σαν αυτό που ζουν στο παρόν και βαριά βλέφαρα έτοιμα να μπήξουν σε δάκρυα απόγνωσης. Timothy Spall, Lesley Manville και Sally Hawkins, πιστοί συνεργάτες του Βρετανού δημιουργού σε υποκριτικό οίστρο με έναν ερμηνευτικό ρεαλισμό που καθηλώνει, μια συλλογική προσπάθεια από όλο το καστ σε αγαστή συνεργασία με τον σκηνοθέτη και σεναριογράφο, Mike Leigh. Εμείς, όπως και οι ήρωες, πρέπει να αναζητούμε το σοκ που θα μας βγάλει από το κώμα και να ανασύρουμε από την μνήμη ξεχασμένες αρετές οι οποίες πηγάζουν από τη δύναμη της αγάπης, μέχρι που η πέτρα του Σίσυφου κάποια στιγμή θα σταθεροποιηθεί στην κορυφή της βουνοπλαγιάς.
Δείτε το trailer της ταινίας «All or Nothing» εδώ:
