Το Argylle (2024) είναι μια κατασκοπευτική περιπέτεια σε σκηνοθεσία Matthew Vaughn (Kingsman) με τους Bryce Dallas Howard, Sam Rockwell, Bryan Cranston, Henry Cavill, Catherine O’Hara και John Cena. Το καστ συμπληρώνουν οι Samuel L.Jackson, Ariana DeBose και η τραγουδίστρια Dua Lipa, στη δεύτερη κινηματογραφική εμφάνισή της – πρώτη φορά την είδαμε ως γοργόνα στην Barbie. Αποτελεί την τελευταία προσθήκη στο είδος των παρωδιών – φόρος τιμής – ταινιών κατασκοπείας για το οποίο πλέον φημίζεται ο Vaughn.
Πλοκή
Η ταινία ακολουθεί την ιστορία της εσωστρεφούς μυθιστοριογράφου Elly Conway (Bryce Dallas Howard). Όταν, ωστόσο, η επιτυχημένη της σειρά κατασκοπευτικών θρίλερ Argylle – στη φαντασία της τον ομώνυμο μυστικό πράκτορα υποδύεται ο Henry Cavill – αρχίζει να αντικατοπτρίζει τις ενέργειες μιας πραγματικής μυστικής οργάνωσης κατασκόπων, η Elly γρήγορα βρίσκεται στο στόχαστρό τους. Δέχεται με δισταγμό τη βοήθειά ενός αντισυμβατικού πράκτορα (Sam Rockwell), ο οποίος υπόσχεται να διαλευκάνει τη σύνδεση της μυθοπλασίας της Elly με τα πραγματικά γεγονότα.
Κριτική
Η ταινία ξεχειλίζει από κλισέ του είδους αλά James Bond, τα οποία διατείνεται ότι σατιρίζει. Ωστόσο η εντύπωση που δίνει το αποτέλεσμα πιο πολύ θυμίζει κακή απομίμηση και όχι στοχευμένη σάτιρα. Είναι ακόμη πιο θλιβερό το αποτέλεσμα όταν αναλογιστεί κανείς ότι ο ίδιος σκηνοθέτης κατάφερε μέσω του Kingsman: The Secret Service (2014, Προσοχή! Αναφέρομαι μόνο στην πρώτη ταινία του franchise) να ισορροπήσει με επιτυχία στη λεπτή γραμμή μεταξύ φόρου τιμής και αποδόμησης του κατασκοπευτικού είδους. H σύγκριση αυτή, η οποία θρόνιασε στη συνείδησή μου όταν πρωτοείδα το trailer (From the twisted mind of Matthew Vaughn, director of Kingsman) δεν ευνοεί το Argylle.
Ο αξιαγάπητος χαρακτήρας του Sam Rockwell, η χημεία του με την Bryce Dallas Howard αποτελούν τα μεγαλύτερα ελαφρυντικά της ταινίας. Αμέσως μετά ακολουθεί η βάση της πλοκής, τα “κόκαλα” της υπόθεσης. Aναφέρομαι στη δήλωση του Vaughn σε panel του New York Comic Con:«Λατρεύω την ιδέα του τι θα γινόταν εάν ένας μάγος εμφανιζόταν στην πόρτα της J.K. Rowling στο τρίτο βιβλίο και της έλεγε “Ξέρεις τί; Οι μάγοι υπάρχουν. Το Hogwarts υπάρχει. Εγώ υπάρχω. Θα σου δείξω πώς είναι στην πραγματικότητα” και να έχουν οι δύο τους περιπέτειες». Παρόλα αυτά, η εκτέλεση της κεντρικής ιδέας σε συνδυασμό με τη διάρκεια της ταινίας (139′) κουράζουν ακόμα και τον πιο καλοπροαίρετο θεατή. Τα αστεία επαναλαμβάνονται, ενώ τα plot twists είναι αναρίθμητα και δυστυχώς μετά από ένα σημείο προβλέψιμα.
Τέλος, η υπερβολική χρήση CGI και green screen δεν περνά απαρατήρητη, αν και το φαινόμενο αυτό αποτελεί πλέον θλιβερή πραγματικότητα των σύγχρονων ταινιών. Ωστόσο, βρίσκω αδικαιολόγητη την επιλογή συμπερίληψης του Alfie, του CGI γάτου της Elly, καθώς παρότι χαρίζει ορισμένες στιγμές γέλιου, δεν παύει να αποσπά την προσοχή. Τοιουτοτρόπως, η επιλογή αυτή αποτελεί μια καλή αναλογιά για το ίδιο το Argylle· οι ευχάριστες στιγμές που προσφέρει δεν είναι αρκετές για να αγνοήσει κανείς τα ελλατώματα.
Δείτε το trailer:
