O Frank Henenlotter κάνει το σκηνοθετικό του ντεμπούτο το 1982, με το αρκετά τίμιο cult, «Basket Case» («Το Καλάθι του τρόμου»), ενώ η μετέπειτα πορεία του δεν ξεφεύγει από το είδος που έχει επιλέξει να υπηρετεί («Basket Case 2», «Basket Case 3: The Progeny»), αποστασιοποιούμενος από το mainstream κοινό.
ΥΠΟΘΕΣΗ
Ο νεαρός Duane, κουβαλώντας πάντα μαζί του ένα κλειδωμένο καλάθι, φτάνει στην Νέα Υόρκη και επιλέγει ένα φτηνό τοπικό ξενοδοχείο για την διαμονή του. Το μυστηριώδες περιεχόμενο του καλαθιού είναι ο δίδυμος σιαμαίος αδερφός του, ο Belial. Πρόκειται για μια τερατόμορφη μάζα με μάτια, χέρια και κοφτερά δόντια, που «διψούν» για ανθρώπινη σάρκα. Τα δυο αδέρφια λόγω της αποκρουστικής όψης τους όσο ήταν ενωμένα, χωρίστηκαν ύστερα από επέμβαση με πρωτοβουλία του πατέρα και απώτερο σκοπό να θανατωθεί ο Belial, πράγμα που δεν συνέβη. Ο Duane τον κράτησε κρυφά μαζί του ως το μεγαλύτερο και πιο ιερό μυστικό του, χωρίς να τον αποχωριστεί καθ’ όλη την διάρκεια της μέχρι τώρα ζωής του.
Ο Belial και ο Duane, αποζητούσαν ανέκαθεν εκδίκηση και ήρθαν με σκοπό να βρουν τους γιατρούς που ευθύνονται για τον αποχωρισμό τους. Στο μεταξύ ο Duane, γνωρίζει και ερωτεύεται την Sharon, μια τσαχπίνικη γλυκιά παρουσία που δεν διστάζει να δείξει το ερωτικό της ενδιαφέρον στον ντροπαλό πρωταγωνιστή από το πρώτο λεπτό της γνωριμίας τους. Όμως ο υπερπροστατευτικός δίδυμος αδερφός του, Belial, τυφλωμένος από την ζήλεια του, θα εμποδίσει αυτό το ερωτικό ειδύλλιο να αναπτυχθεί και οι συνέπειες προβλέπονται καταστροφικές.
ΚΡΙΤΙΚΗ
Το χαμηλό της κόστος παραγωγής και τα ξεπερασμένα πλέον ειδικά εφέ (όπως το stop motion), μπορεί να την καθιστούν b (movie), αλλά ομολογουμένως είναι και αυτά που την κάνουν πραγματικά creepy, γιατί δυστυχώς, παρά τις υπερπροσπάθειες και τα τεχνολογικά εξελιγμένα εφέ της σημερινής εποχής, προσπαθώντας να γίνουν υπερβολικά αληθοφανή, χάνουν την μπάλα. Οι ερμηνείες μπορεί να μην είναι οσκαρικές, αλλά είναι σίγουρα αρκετά πειστικές και ικανές να κρατήσουν τον θεατή. Η ιστορία δε, είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα ματιά στο στίγμα της γενετικής δυσμορφίας, την εσωστρέφεια, την αποξένωση και θα μπορούσε κανείς να πει ότι θέτει και βαθύτερα ευαίσθητα ζητήματα, όπως της σχιζοφρένειας.
Εκτός από το εμφανώς διασκεδαστικό περιεχόμενο της, την απρόσμενα άφθονη αιματοχυσία (που καλύπτει και το κοινό του splatter) και την σκοτεινά χιουμοριστική της διάθεση, το «Basket Case» διαθέτει και χώρο για αυτούς που δεν αρκούνται σε μια απλή μαύρη κωμωδία με μπόλικο αίμα, αλλά θέλουν να εμβαθύνουν και να αναλύσουν την ιστορία.
Ο Duane, για πρώτη φορά βιώνει το συναίσθημα του έρωτα, κάτι που μαζί με άλλα έχασε με την πάροδο του χρόνου και δεν πρόλαβε να ζήσει. Ο πρωταγωνιστής συνομιλεί συχνά με τον αδερφό του, τον οποίο εμείς ποτέ δεν ακούμε να μιλάει, αλλά εκείνος ισχυρίζεται ότι επικοινωνούν με το μυαλό.
*Ακολουθεί spoiler*
Στο τέλος επιβεβαιώνεται η φράση: «ή και οι δύο ή κανείς», αφού τα αδέρφια πέφτουν μαζί από το διαμέρισμα και σκοτώνονται, με τον Belial, στο δεξί πλευρό του Duane, όπως ήταν και στην γέννηση τους. Ο θάνατος τους σε αυτή την στάση συμβολίζει την αναμενόμενη και από την μοίρα γραφτή κατάληξή τους, αφού ο Duane δεν αποχωρίστηκε στα αλήθεια ποτέ τον αδερφό του- τον άλλο του εαυτό. Σαφώς το «Basket Case» δεν αποτελεί μια ταινία σταθμό, αλλά είναι μια αξιότιμη στο είδος της που αξίζει κανείς να ξεθάψει από την λίστα των ξεθωριασμένων cult-classics.
Δείτε εδώ το trailer της ταινίας:
