Ένας διαφορετικός, πιο “σκοτεινός” ήρωας
Ανάμεσα στο πάνθεον των υπερηρώων, ο Batman είναι μοναδικός. Σε αντίθεση με τον Superman ή τον Spiderman, δεν διαθέτει υπερφυσικές ικανότητες. Η δύναμή του δεν βασίζεται στην εξωγήινη προέλευση ή στα ραδιενεργά ατυχήματα, αλλά στην αδιάκοπη εκπαίδευσή του, σε ένα λαμπρό μυαλό και σε μια αδάμαστη θέληση. Ωστόσο, παρά την έλλειψη δυνάμεων, ο Batman έχει ασκήσει μια από τις μεγαλύτερες επιρροές στην ποπ κουλτούρα. Η ιστορία του έχει απήχηση ακριβώς επειδή ξεκινά στο σκοτάδι, ριζωμένη στην παγκόσμια ανθρώπινη εμπειρία της απώλειας.
Ο Batman δεν γεννιέται από ελπίδα ή πεπρωμένο, αλλά από τραύμα και επιλογή.
Η καθοριστική στιγμή στη ζωή του Bruce Wayne είναι η δολοφονία των γονιών του μπροστά στα μάτια του ως παιδί. Αυτή η τραγωδία κάνει κάτι περισσότερο από το να τον σημαδεύει, διαμορφώνει ολόκληρη την ταυτότητά του. Ενώ πολλά παιδιά αντιμετωπίζουν φόβο και θλίψη, ο Μπρους μετατρέπει τον πόνο του σε αποστολή. Ο θάνατος των γονιών του πυροδοτεί τον όρκο που γίνεται η κατευθυντήρια αρχή της ζωής του. Nα καταπολεμήσει το έγκλημα και να αποτρέψει άλλους από το να υποφέρουν από το ίδιο τραύμα. Ο Batman είναι μια υπενθύμιση ότι ο πόνος, αν και καταστροφικός, μπορεί επίσης να γίνει καταλύτης για καλό σκοπό.
Οι κακοί είναι εξίσου μοναδικοί
Η σχέση του Batman με τους κακούς του είναι κεντρική στον μύθο του. Ίσως και η πιο ουσιαστική και κεντρική που μπορεί να έχει. Η συλλογή των απατεώνων του είναι από τις πιο εμβληματικές στη μυθοπλασία, όχι μόνο λόγω των εκκεντρικότητάς τους, αλλά επειδή χρησιμεύουν ως παραμορφωμένες αντανακλάσεις του εαυτού του.
Ο Joker, με το χάος και το γέλιο του, είναι το ακριβώς αντίθετο του Batman, αλλά άρρηκτα συνδεδεμένος μαζί του ως η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Ο Two-Face ενσαρκώνει τον διχασμό που ζει ο ίδιος ο Bruce που είναι δισεκατομμυριούχος πλέιμποϊ την ημέρα, μασκοφόρος εκδικητής τη νύχτα. Ακόμα και ο Riddler και ο Scarecrow αντικατοπτρίζουν την εμμονή του Batman με τη διανοητικότητα και τον φόβο. Αυτοί οι κακοί δεν υπάρχουν μεμονωμένα. Είναι δεμένοι με την ταυτότητα του Batman, προκαλώντας τον όχι μόνο σωματικά αλλά και ψυχολογικά. Στην πραγματικότητα, ο Batman τους χρειάζεται όσο τον χρειάζονται κι αυτοί. Χωρίς κακούς, η αποστολή του θα έχανε τον σκοπό της. Η ίδια η πράξη του να φοράει τη μάσκα απαιτεί έναν εχθρό για να πολεμήσει. Οι κακοί ορίζουν την ύπαρξή του όσο αυτός ορίζει τη δική τους, παγιδεύοντάς τους όλους σε έναν κύκλο αντιπαράθεσης όπου κανένας δεν μπορεί πραγματικά να υπάρξει χωρίς τον άλλον.
Μήπως ο Batman δημιουργεί τους εχθρούς του;
Οι εγκληματίες της Gotham είναι θεατρικοί, φανταχτεροί και ακραίοι και όχι συνηθισμένοι απατεώνες. Πολλές ιστορίες υποδηλώνουν ότι χωρίς την παρουσία του Batman, αυτοί οι κακοί δεν θα είχαν ποτέ διαμορφωθεί σε τόσο δραματικές μορφές. Η ίδια του η ύπαρξη, το σύμβολό του, η νυχτερίδα, μπορεί να εμπνεύσει και άλλους να υιοθετήσουν τα δικά τους σύμβολα. Όπως ο Batman χρησιμοποιεί τον φόβο ως όπλο, οι εχθροί του απαντούν με τις δικές τους υπερβολικές περσόνες, μετατρέποντας τη Gotham σε σκηνή για ένα ατελείωτο παιχνίδι με μάσκες. Αν ο Batman δεν είχε φορέσει ποτέ την μάσκα, ίσως ο Joker να είχε παραμείνει ένας ανώνυμος εγκληματίας ή ίσως ο Two-Face να είχε παραμείνει ένας σεβαστός εισαγγελέας. Ο πόλεμος του Σκοτεινού Ιππότη κατά του εγκλήματος, λοιπόν, είναι παράδοξος καθώς ο αγώνας του για την τάξη μπορεί να είναι η ίδια η σπίθα που τροφοδοτεί την πτώση της Gotham στο χάος.
Η φανταστική Gotham City είναι ένας ζωντανός χαρακτήρας στην ιστορία του Batman
Η ίδια η Gotham είναι κάτι περισσότερο από ένα απλό σκηνικό. Η πόλη είναι ένας λαβύρινθος διαφθοράς που φθίνει, όπου πανύψηλοι ουρανοξύστες ρίχνουν μεγάλες σκιές πάνω σε σοκάκια γεμάτα έγκλημα. Η γοτθική αρχιτεκτονική της και το αέναο σκοτάδι αντικατοπτρίζουν το τραύμα και την απελπισία των κατοίκων της. Οι πολιτικοί και η αστυνομία είναι συχνά διεφθαρμένοι, η δικαιοσύνη είναι σπάνια και οι απλοί πολίτες ζουν με φόβο. Η Gotham δεν είναι απλώς επικίνδυνη, είναι άρρωστη, δηλητηριασμένη από την απληστία, την παραμέληση και τις εγκληματικές αυτοκρατορίες. Σε ένα τέτοιο μέρος, ο Batman είναι ταυτόχρονα σύμπτωμα και θεραπεία καθώς είναι γεννημένος από το σκοτάδι της πόλης, αλλά και η μόνη δύναμη αρκετά ισχυρή για να αντισταθεί σε αυτό. Η Gotham τον ορίζει όσο ακριβώς ορίζει και η ίδια τη Gotham, συνδέοντάς τους σε έναν κύκλο βίας και επιβίωσης.
Αυτό εγείρει ένα ακόμα βαθύτερο, σχεδόν τραγικό ερώτημα. Θέλει ο Bruce Wayne να σώσει την Gotham τόσο ολοκληρωτικά που μια μέρα δεν θα υπάρχει ανάγκη για τον Batman, επιτρέποντάς του να πετάξει τη μάσκα ή μήπως αγκαλιάζει κρυφά το σκοτάδι, βρίσκοντας την ταυτότητά του μόνο μέσα σε αυτό; Ορισμένες ερμηνείες απεικονίζουν τον Batman ως έναν άνθρωπο που ονειρεύεται το τέλος του πολέμου του, λαχταρώντας να τιμήσει τη μνήμη των γονιών του δημιουργώντας μια Gotham αρκετά ασφαλή ώστε να μπορεί επιτέλους να ηρεμήσει. Άλλες υποστηρίζουν το αντίθετο πως ο Bruce έχει απορωφυθεί τόσο πολύ από τον Batman που δεν μπορεί να την αφήσει, ακόμα κι αν η Gotham είχε θεραπευτεί. Η μάσκα δεν είναι πλέον απλώς ένα εργαλείο, αλλά ο αληθινός του εαυτός. Ίσως η αλήθεια είναι ότι δεν πιστεύει ότι η Gotham μπορεί ποτέ να σωθεί πλήρως, και εξαιτίας αυτού, έχει αποδεχτεί τον ρόλο του ως αιώνιο φύλακά της. Το να εγκαταλείψει τον Batman θα ήταν σαν να εγκατέλειπε την αποστολή του και τον εαυτό του.
Οι άνθρωποι συνδέονται τόσο βαθιά με την ιστορία του Batman ακριβώς λόγω του σκότους της. Σε αντίθεση με τους αήττητους ήρωες, οι μάχες του Batman έχουν τις ρίζες τους στον πόνο, τη θλίψη και την ανθρώπινη ευθραυστότητα. Ο αγώνας του μιλάει σε όποιον έχει αντιμετωπίσει απώλεια, τραύμα ή την αίσθηση ότι ο κόσμος είναι άδικος. Οι κακοί που αντιμετωπίζει δεν είναι μόνο εγκληματίες, αλλά σύμβολα του χάους και του φόβου που συναντούν οι άνθρωποι στη ζωή. Η Gotham αντανακλά κάθε σπασμένο, διεφθαρμένο σύστημα που φαίνεται αδύνατο να διορθωθεί, και ο Batman αντανακλά την επιλογή να συνεχίσει να αγωνίζεται ούτως ή άλλως.
Η γοητεία δεν έγκειται στην υπόσχεση ενός τέλειου τέλους, αλλά στην ανθεκτικότητα ενός ελαττωματικού ανθρώπου που αρνείται να παραδοθεί στην απελπισία. Στις σκιές του Batman, το κοινό βλέπει τόσο το βάρος του δικού του σκότους όσο και την ελπίδα ότι ακόμη και στον πιο ζοφερό κόσμο, κάποιος μπορεί να ανέλθει για να γίνει σύμβολο.
