Το C’mon C’mon (Η Ζωή Συνεχίζεται) ήταν αδιαμφισβήτητα μία από τις ταινίες που περίμενα πως και πως να κυκλοφορήσουν. Σε αυτό έπαιξε σημαντικό ρόλο το ότι είχα αγαπήσει την προηγούμενη ταινία του σκηνοθέτη, Mike Mills (20th Century Women). Επίσης, το ότι είναι ο πρώτος ρόλος του Joaquin Phoenix μετά τον οσκαρικό Τζόκερ προσδίδει ακόμα παραπάνω ενδιαφέρον στο C’mon C’mon. Η ταινία αποτελεί μία ακόμα παραγωγή του ανεξάρτητου στούντιο A24.
Η ταινία δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμα στους κινηματογράφους, αλλά είχα την ευκαρία να παρακολουθήσω το C’mon C’mon στα πλαίσια του 62ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Για την ακρίβεια, θα κυκλοφορήσει στους κινηματογράφους στις 9 Δεκεμβρίου.
Η πλοκή του C’mon C’mon
Ένας δημιουργός ντοκιμαντέρ ξεκινάει ένα οδοιπορικό κατά μήκος της Αμερικής για τη δημιουργία του νέου του ντοκιμαντέρ. Μαζί του θα έχει τον ανιψιό του, τον οποίο πρέπει να προσέχει. Στη πορεία του ταξιδιού θα πλαστεί μία δυνατή, αλλά και ιδιαίτερη σχέση μεταξύ τους, η οποία θα τους αλλάξει για πάντα.
Κριτική
Το C’mon C’mon είναι μία ταινία που σηματοδοτεί την επιστροφή του Joaquin Phoenix στη μεγάλη οθόνη. Η αλήθεια είναι πως ήταν εξαιρετικός στην ταινία. Επίσης εξαιρετικός είναι και ο Woody Norman, ο οποίος ενσαρκώνει τον ανιψιό. Η ταινία είναι ασπρόμαυρη και αυτό προσφέρει μία ακόμα νότα τρυφερότητας και νοσταλγίας.
Η ενασχόληση της ιστορίας με τη δημιουργία ενός ντοκιμαντέρ και ταυτόχρονα και με το πλάσιμο της σχέσης μεταξύ θείου και ανιψιού μου φάνηκε ένα πολύ ενδιαφέρον εγχείρημα. Αν προσθέσουμε και τους εξαιρετικούς διαλόγους, η ταινία αποκτάει ακόμα περισσότερη αίγλη. Ο Woody Norman (ανιψιός) είναι για εμένα το highlight της ταινίας, καθώς η παρουσία του, οι χειρονομίες του, οι γκριμάτσες του, αλλά και οι ατάκες του, είναι αρκετά ρεαλιστικές και δοσμένες με το μοναδικό, προσωπικό στυλ του σκηνοθέτη. Μπορεί να σε κάνουν να γελάσεις και να δακρύσεις την ίδια στιγμή. Μία πραγματική πανδαισία συναισθημάτων. Και αυτό είναι ένα μικρό παράδειγμα, καθώς ολόκληρο το C’mon C’mon προσπαθεί να αγγίξει την ευαίσθητη πλευρά του θεατή.
Το C’mon C’mon είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Mike Mills, μετά το 20th Century Women. Στο ενδιάμεσο είχε σκηνοθετήσει μία ταινία μικρού μήκους, το I Am Easy to Find, η οποία αποτελεί και την παρουσίαση του ομώνυμου άλμπουμ των The National. Κατά τη προσωπική μου άποψη, αξίζει να παρακολουθήσετε και τα δύο αυτά έργα του σκηνοθέτη.
Κλείνοντας
Φτάνοντας στο τέλος άλλης μίας κριτικής, θα ήθελα να σας ενημερώσω (ξανά) ότι η ταινία θα κυκλοφορήσει στις αίθουσες στις 9 Δεκεμβρίου. Αυτό που πρέπει επίσης να πω είναι ότι δε πρέπει να τη χάσετε με τίποτα, καθώς αποτελεί μία από τις καλύτερες ταινίες του 2021. Κατά πάσα πιθανότητα θα αποκτήσει και περαιτέρω φήμη με τις όποιες υποψηφιότητες λάβει στα βραβεία Όσκαρ. Ανεξάρτητα τα βραβεία, ελπίζω ο κόσμος να την παρακολουθήσει, καθώς μιλάμε για μία γλυκύτατη προσθήκη στην φιλμογραφία του Mike Mills.
Το trailer του C’mon C’mon:
