Η Daria Nicolodi, γεννήθηκε στην όμορφη Φλωρεντία το 1950. Ήταν η εγγονή του Ιταλού πιανίστα, Alfredo Casella, ενώ ελάχιστα ακόμη είναι γνωστά για το υπόβαθρο, τις ρίζες της ή το μεγάλωμά της. Ξεκίνησε την υποκριτική της καριέρα και κατ’ επέκταση την πρώτη της επαφή με κοινό στις αρχές του ’70, συμμετέχοντας σε ένα τηλεοπτικό ψυχαγωγικό σόου («βαριετέ»), το οποίο δυστυχώς δεν είδε το φως της δημοσιότητας εξαιτίας του τολμηρού περιεχομένου του για τα δεδομένα της εποχής. Κατά την διάρκεια της ίδιας περιόδου, ασχολήθηκε με το θέατρο, όντας παράλληλα εμπλεκόμενη και με την τηλεόραση και δίνοντας το παρόν και στον κινηματογράφο, με το κινηματογραφικό της ντεμπούτο να ακούει στο όνομα, «Uomini contro» (με αγγλικό τίτλο «Many Wars Ago, ένα αντιπολεμικό δράμα όπου υποδύεται μια νοσοκόμα). Πέρασε και από την κωμωδία και από το δράμα προτού ξεκινήσει την πολυετή καριέρα της στο σινεμά τρόμου, ενώ δεν δίστασε να εκδηλώσει από νωρίς την έφεσή της στα έργα μυστηρίου. Γρήγορα, από ηθοποιός δεύτερων ρόλων, μεταπήδησε στους πρωταγωνιστικούς.
Το 1974, η τότε νεαρή ακόμη ηθοποιός, Daria Nicolodi, γνώρισε τον μετέπειτα πολυετή σύντροφό της, μέντορα, αγαπημένο συνεργάτη της αλλά και πατέρα των παιδιών της, Dario Argento. Πρωτοσυναντήθηκαν κατά την οντισιόν της για την ταινία του, «Deep Red» και εν τέλει, εκτός από την κατάκτηση του συμπρωταγωνιστικού γυναικείου ρόλου, κάπως έτσι επιτυχώς ξεκίνησε και η περίφημη σχέση τους. Εκείνος, ήδη ενεργός και καταξιωμένος σκηνοθέτης στο είδος του giallo (των ταινιών «The Bird with the Crystal Plumage», «The Cat o’ Nine Tails», «Four Flies on Grey Velvet» και το κωμικοδραματικό «The Five Days of Milan») και εκείνη μια αναδυόμενη σταρ, της οποίας το υποκριτικό και συγγραφικό ταλέντο (δίνοντας και εκείνη την δική της σεναριακή πινελιά στο «Suspiria» και -άτυπα- στο «Inferno»), δεν άργησε να αναγνωρίσει. Έπειτα από την παρθενική τους συνεργασία και τις δύο μεγαλύτερες επιτυχίες του Argento, της τριλογίας («The Three Mothers») που αποτελείται από τα «Suspiria», «Inferno» και πολύ αργότερα το «Mother of Tears» (όπου συμπρωταγωνιστεί με την κόρη της), το όνομά της συμπεριλαμβάνεται ακόμη, στο «Tenebrae», το «Phenomena» και το «Opera».
Ωστόσο, η σχέση ανδρόγυνου που τους ένωνε, σταμάτησε κάποια χρόνια νωρίτερα από τις τελευταίες τους συνεργασίες. Το 1985, το τόσο ενδιαφέρον αυτό ζευγάρι, επέλεξε να ακολουθήσει διαφορετικούς δρόμους, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν συνυπήρξαν ξανά επαγγελματικά έκτοτε. Ανάμεσα στις πιο διαδεδομένες δουλειές της και την αντικειμενικά προφανή σύνδεσή της με το όνομα του Argento, έλαβε μέρος επίσης και σε ορισμένες τηλεταινίες, τηλεοπτικές σειρές αλλά και στην τελευταία ταινία τρόμου του θρυλικού Mario Bava, το «Shock» (το 1977). Παρά το γεγονός ότι η σχέση της με τον Argento, θα μπορούσε να είναι καταλυτική για την καριέρα της, δεδομένου ότι δεν την ακολούθησε μια πελώρια φιλμογραφία έπειτα τον χωρισμό τους, η Daria Nicolodi, έχτισε ευφυώς τον τίτλο της απόλυτης Ιταλίδας «scream queen» και έλαμπε σε κάθε της δουλειά, αποδεικνύοντας ότι δεν αρκεί μια απλή όμορφη παρουσία, αλλά μια «στιβαρή» προσωπικότητα που δεν θα πεθάνει στο πρώτο πεντάλεπτο της εκάστοτε ταινίας τρόμου που έχουμε συνηθίσει. Επιπλέον, άφησε το στίγμα της και στο σενάριο και την παραγωγή αρκετών συμμετοχών της. Δεν άφησε να την θυμάται κανείς απλώς ως μια ακόμη σύζυγο ενός επιτυχημένου σκηνοθέτη, παρά κατέθεσε την ψυχή της στο είδος ταινιών με το οποίο όλοι την συσχέτισαν.
Το 1987, συνεργάζεται για πρώτη φορά με τον Lamberto Bava, σε μια από τις τελευταίες του ταινίες, το «Delirium», ενώ στα τέλη της δεκαετίας του ’80 ξαναπιάνει την σεναριακή πέννα σε συνεργασία με τον σκηνοθέτη Luigi Cozzi, στην κριτική και χρηματική αποτυχία, «Paganini Horror». Έναν χρόνο μετά την πρώτη της γνωριμία με τον «μαέστρο» του σινεμά τρόμου, φέρνει στην ζωή την κόρη της, Asia Argento. Ύστερα από χρόνια, η μικρή Asia, καρπός δύο ανθρώπων που κυριολεκτικά εντρύφησαν στο είδος του τρομακτικού, ασχολείται και η ίδια με την έβδομη τέχνη. Μετά την υποκριτική της καριέρα, αποφασίζει κι εκείνη με την σειρά της να πιάσει στα χέρια της την κάμερα με μια δική της ματιά, επιδιώκοντας να ξεφύγει από τα μονοπάτια των δύο της γονιών και το 2000 (σε ώριμη πλέον ηλικία) η Daria συμβάλλει υποκριτικά στο σεναριακό και σκηνοθετικό της ντεμπούτο, «Scarlet Diva». Το 2009, η Daria Nicolodi, αφήνει την σύντομη αλλά θαυμαστή καριέρα της, με την τελευταία της δουλειά στην μίνι σειρά μυστηρίου, «Il mostro di Firenze».
Δίχως να γνωρίζει κανείς στοιχεία για την προσωπικότητά της πέρα από λίγες συνεντεύξεις της, φαντάζει μια πολύ ενδιαφέρουσα περσόνα, που πολλοί θα ήθελαν να είχαν γνωρίσει. Πρόκειται για μια γυναίκα που αναβλύζει δυναμισμό, δεν είναι ο κλασικός τύπος πρωταγωνίστριας, όμως πάντοτε πρωταγωνιστεί, χωρίς αυτό να «φωνάζει». Ίσως να μην εισέβαλλε στο διεθνή σινεμά και να μην ξέφυγε κατά πολύ από τον ιταλικό κινηματογράφο, όμως εκεί είναι σίγουρο πως άφησε την δική της ταπεινή ιστορία… Η Daria Nicolodi, άφησε προσφάτως την τελευταία της πνοή τον Νοέμβριο του 2020 στην ηλικία των 70, χωρίς να έχει ακόμη φανερωθεί η αιτία θανάτου της.
