Το El Amor Menos Pensado είναι μια κομεντί Αργεντίνικης παραγωγής η οποία βασίζεται κατά πολύ στο Ευρωπαϊκό και πιο συγκεκριμένα στο Ισπανικό σινεμά. Δανείζεται στοιχεία απ’ όλα τα είδη και τα πρόσφατα παραδείγματα, χαρίζοντας στον θεατή ένα ενδιαφέρον δίωρο. Άκρως ρεαλιστική, η ταινία ισορροπεί ανάμεσα στην κωμωδία και στο δράμα, στην αισιοδοξία και στον πεσιμισμό. Το El Amor Menos Pensado, είναι εν ολίγοις ένας εξερευνητής, που δεν φοβάται να αντικρίσει την αλήθεια κατάματα και να πορευτεί αναλόγως…
Υπόθεση
Ύστερα από 25 χρόνια γάμου και αφού ο γιος τους φεύγει στην Ισπανία για να σπουδάσει, ο Μάρκος και η Άννα συνειδητοποιούν πως δεν είναι πια ερωτευμένοι. Αποφασίζουν από κοινού να χωρίσουν, ξεκινώντας την περιπέτεια της εργένικης ζωής. Όλα αυτά μέσα σ’ ένα περιβάλλον όπου φίλοι και γνωστοί τους επηρεάζουν άμεσα η έμμεσα.
Σαν ένας σωστός εξερευνητής το El Amor Menos Pensado, καταπιάνεται σχεδόν με τα πάντα. Από την αποδόμηση της αγίας οικογένειας και τον παντοτινό έρωτα ως τον ανίκητο ρομαντισμό και την αξία της ανθρώπινης ύπαρξης. Το σενάριο είναι απίστευτα καλογραμμένο, ίσως από τα πιο καλογραμμένα των τελευταίων χρόνων στο παγκόσμιο σινεμά. Αυτό βέβαια δεν συνεπάγεται και ότι η ταινία είναι σε αντίστοιχο επίπεδο συνολικά, αφού ξέρει τους λόγους ύπαρξής της. Το έμπειρο πρωταγωνιστικό δίδυμο δένει εξαιρετικά, ακόμα και όταν δεν παίζει μαζί, ενώ παράλληλα όλοι οι συμπληρωματικοί ρόλοι στέκονται αξιοπρεπέστατα.
Ο παραγωγός και σεναριογράφος Χουάν Βέρα σκηνοθετεί για πρώτη του φορά και δικαιώνεται για την υπομονή και την επιμονή του. Δεν είναι καθόλου εύκολο, να συνδυαστεί το εμπορικό με το καλό σινεμά και όταν γίνεται, δεν είναι κακό να αναγνωρίζεται. Σκηνοθετικά η ταινία είναι επίσης καλή πάντως. Ο Βέρα επιλέγει για συμβολικούς και όχι μόνο πολλούς κλειστούς χώρους- διαμερίσματα, καταστήματα- όπου «παγιδευμένοι» χαρακτήρες ψάχνουν να βρουν την δική τους αλήθεια…
Το El Amor Menos Pensado, είναι μια διαλογική δραμεντί με σχεδόν φιλοσοφικές προσεγγίσεις. Στις προηγούμενες επιτυχίες της, έρχεται να προστεθεί ακόμα μία. Παρά την αδικαιολόγητη διάρκεια της (128 λεπτά) δεν κουράζει καθόλου. Τέλος, δέσμια του είδους στο οποίο ανήκει δεν καταφέρνει να εντυπωσιάσει θετικά στο τέλος, αφού ακολουθεί την πεπατημένη οδό του άδοξου χάπι εντ…
