Η 7η τέχνη, ο κινηματογράφος ή όπως ονομάζουμε εμείς οι Ευρωπαίοι το σινεμά, είναι μία παράλληλη ευθεία της ψυχοσύνθεσής μας. Είναι ο χώρος που ανεξαρτήτως ηλικίας, ανεξαρτήτως ιδιοσυγκρασίας θέλει ο άνθρωπος να επισκεφτεί είτε μόνος του είτε συνοδευόμενος από παρέα. Η εισβολή του κινηματογράφου στην καθημερινότητα μας δρομολογείται από τον 19ο αιώνα περίπου και συνεχίζει μέχρι σήμερα να παίζει καταλυτικό ρόλο.
Συχνά όμως αναρωτιόμαστε, τι μας συμβαίνει όταν παρακολουθούμε μία ταινία; Γιατί ο κινηματογράφος είναι το μέσο στο οποίο καταφεύγουμε όταν βρισκόμαστε σε ψυχολογική διαμάχη ή ακόμα και όταν όλα είναι ρόδινα στην ζωή μας; Επιπλέον γιατί οι ψυχολόγοι πολλές φορές χρησιμοποιούν τον κινηματογράφο και την προβολή ταινιών ως βοηθητική μέθοδο στην ψυχανάλυση τους; Ερωτήματα που με το σημερινό άρθρο βρισκόμαστε σε θέση να απαντήσουμε.
Όλα ξεκινούν από την λειτουργία του εγκεφάλου και από τους άπειρους νευρώνες που τον αποτελούν. Πόσες φορές άραγε έχουμε κλάψει ή ακόμα και να έχουμε γελάσει πάρα πολύ με ταινίες που έτυχε να δούμε; Να έχουμε θυμώσει ή και να έχουμε στεναχωρηθεί με τα προβλήματα και την ζωή των χαρακτήρων; Η ταύτισή μας με τις σκέψεις των ηρώων δεν απείχε ποτέ. Η μουσική και μόνο που περικλείει τις κινηματογραφικές ταινίες, μπορεί από μόνη της να μας προκαλέσει διάφορα συναισθήματα και να μας χειραγωγήσει. Η ψυχοσύνθεσή μας μπορεί να μεταβληθεί ανάλογα με το είδος της ταινίας που θα επιλέξουμε.
Εκτός όμως της μουσικής, η αναφορά στα χρώματα είναι εξίσου σημαντική. Αν έχετε παρατηρήσει, από τα χρώματα και μόνο στην αφίσα μιας ταινίας γίνεται αντιληπτό και το περιεχόμενό της. Χαρούμενα και ανοιχτά χρώματα αντιστοιχούν σε ταινίες ρομαντικές, κομεντί ενώ τα σκούρα και μελαγχολικά χρώματα σε ταινίες τρόμου και δράματος. Είναι ένα παράδειγμα, ότι αφαιρώντας ή αλλάζοντας τις χρωματικές όψεις κατευθείαν επηρεάζεται και ο συναισθηματικός μας κόσμος.
Ας αναφερθούμε όμως σε κάτι εξίσου ενδιαφέρον που σχετίζεται με το κομμάτι των ψυχολόγων. Θα κάνουμε επίκληση στην κινηματογραφο-θεραπεία. Η μέθοδος αυτή εφαρμόζεται τις τελευταίες δεκαετίες από εξειδικευμένους ψυχολόγους-θεραπευτές και μπορεί να χαρίσει στον θεατή -θεραπευόμενο την οξυδέρκεια που αναζητά, μπορεί να τον βοηθήσει να ανακαλύψει την προσωπικότητα αλλά και τον εαυτό του και ακόμα να εντρυφήσει στο πρόβλημα του και να το λύσει. Η κινηματογραφο-θεραπεία δεν λειτουργεί όμως από μόνη της αφού καλείται να συμπληρωθεί και από το φαινόμενο <<mirroring>>, που σημαίνει ότι αντιλαμβανόμαστε την υπόθεση της ταινίας με τις εμπειρίες που έχουμε αποκτήσει μέχρι σήμερα και έτσι μπορούμε αντανακλαστικά να αντιδράσουμε.
Ορισμένες ταινίες που είναι κατάλληλες για την ψυχοθεραπεία παρουσιάζοντα παρακάτω:
- Kalm, M. A. (2004). The Healing Movie Book – Precious Images: The Healing Use of Cinema in Psychotherapy. Lulu Press. πηγή:http://www.designcrowd.com
- Solomon, G. (2001). Reel Therapy: How Movies Inspire You to Overcome Life’s Problems. New York: Lebhar-Friedman Books.
- Sparks, T. (2009). Movie Yoga: How Every Film Can Change Your Life. Hanford Mead Publishers, Inc. CA: Santa Cruz.
- Wooder, Bernie (2008). Movie Therapy: How it Changes Lives. UK: Rideau Lakes Publishing.
