Ό,τι και να πείτε έχετε δίκιο, όχι έχετε. Αλλά τι να κάνω η δόλια; Όταν το σύμπαν συνωμοτεί ώστε όλα να σου πάνε θεόστραβα, ιδού τα αποτελέσματα! Κακό σύμπαν! Παρ’όλα αυτά, είμαι και πάλι κοντά σας για να σας συντροφεύσω σε ένα μοναδικό αφιέρωμα για τον ακόμη πιο μοναδικό, Steven Spielberg. Τον δημιουργό-φαινόμενο με ένα τεράστιο κινηματογραφικό ιστορικό που κάνει όλους μας, αναμφίβολα, να τον λατρεύουμε. Ήμουν σίγουρη ότι δε θα μου κρατήσετε κακία και θα δεχτείτε. Φύγαμε, λοιπόν, αγαπημένοι μου!
«Τα σαγόνια του καρχαρία- Jaws» (1975)
Το καλοκαίρι του 1975 ο Steven Spielberg συνθέτει μία ταινία τρόμου άνευ προηγουμένου. Η ταινία, τα «σαγόνια του καρχαρία» θεωρείται μία εκ των πιο τρομακτικών ταινιών που έχουν υπάρξει ποτέ, αλλά παράλληλα των πιο κλασικών ή και τέλειων! Και αυτή η αντίφαση είναι που περικλείει το μεγαλείο της. O Spielberg, πέρα από την κατάδειξη του φόβου και της μεγίστης περιπέτειας, κατορθώνει να αποτυπώσει την μικρογραφία της Aμερικανικής κοινωνίας κατά τη δεκαετία του 1970. Τα σαγόνια του καρχαρία επί της ουσίας συμβολίζουν τον εσωτερικό κίνδυνο που πλήττει την χώρα ολόκληρη και ως εκ τούτου προκύπτει ένα «δράμα» αξιώσεων. Η δημιουργία αυτή προτάθηκε για χρυσή σφαίρα και BAFTA καλύτερης σκηνοθεσίας, όμως δεν τα έλαβε ποτέ. Και είναι απορίας άξιο το «γιατί»!
«Ε. Τ The Extra Terrestial- E.T Ο εξωγήινος» (1982)
Η ταινία που, χωρίς δεύτερη σκέψη, θα μπορούσε να φέρει τον υπότιτλο «το απόλυτο παραμύθι»! Το 1982 ο E.T κάνει την εμφάνιση του για να μας συγκινεί μέχρι και σήμερα. Πρόκειται για μία από τις πιο κλασικές ταινίες του απίστευτου αυτού παραμυθά, με την οποία κατέδειξε σε όλους, όχι μόνον την εκπληκτική φαντασία, αλλά και την παιδικότητα της ψυχής του. Μέσα από την εικόνα της δυνατής φιλίας, περνά το μήνυμα της ισότητας, αρκεί όλοι μας να μπορούμε να αισθανθούμε αληθινά την αγάπη για τους άλλους. Για άλλη μία φορά, ο Spielberg έφτασε τόσο κοντά στο να αναδειχθεί «καλύτερος σκηνοθέτης» αλλά δεν τα κατάφερε. Το αγαλματίδιο είχε άλλες βλέψεις. Να μου χαθεί, να χάνεται…
«Schindler’s List- H λίστα του Σίντλερ» (1993)
Και ναι! Ήρθε η στιγμή που το πολυπόθητο Oscar σκηνοθεσίας έγινε δικό του και ο ίδιος αναδείχθηκε ως ο κορυφαίος σκηνοθέτης της χρονιάς εκείνης. Η «λίστα του Σίντλερ» είναι μία από τις πιο μακροσκελής ταινίες ever, ένα βαθιά συγκινητικό και υπέρμαχο δράμα, στο οποίο τίποτα δε χειραγωγείται, τίποτα δεν υποκινείται από τον Spielberg, έναν Spielberg που κάνει την κάμερα να μοιάζει με μηχανή του χρόνου. Ξεδιπλώνει μία μοναδική και εξ΄ολοκλήρου αληθινή ιστορία, με πρόσωπα που δε φέρουν ιδιαίτερους χαρακτηρισμούς, καθώς αποσκοπεί στο να έχει ο θεατής, ο κάθε θεατής, την τελική κρίση. Είναι η απόδειξη πως μία ταινία δύναται να μιλήσει απευθείας στο μυαλό, ασχέτως αν καταφέρνει και να συγκινήσει. Και του αξίζουν όλου του κόσμου τα βραβεία!
«Saving Private Ryan- Η διάσωση του στρατηγού Ryan» (1998)
Πέντε χρόνια μετά, ο Spielberg με τη «διάσωση του στρατηγού Ryan» κατακτά για άλλη μία φορά το χρυσό αγαλματίδιο και η επιτυχία είναι πασιφανής. Η ταινία αυτή, σε σχέση με την προηγούμενη, απομακρύνεται από το παρασκήνιο και προχωρά στην παράνοια του πολέμου. Είναι εντυπωσιακή η σκηνοθετική αναπαράσταση, ήδη από την αρχή, δημιουργώντας μία αίσθηση, σα να βλέπουμε ενώπιον μας ντοκιμαντέρ, διόλου καλοστημένο, αλλά εμποτισμένο στη δίνη του πολέμου. Στο μυθοπλασματικό κομμάτι, ο Tom Hanks, σε ρόλο που τον σημάδεψε καλλιτεχνικά, είναι ανέλπιστα υπέροχος και μας εντείνει το ενδιαφέρον. Ένα, κατά τα άλλα, έπος και μία από τις πιο ρεαλιστικές ταινίες πολέμου όλων των εποχών. Δε θα πω άλλα, μόνο θα σας προστάξω να τη δείτε. ΤΩΡΑ!
«Munich- Μόναχο» (2005)
Εν έτει 2005 και μετά από πολλά χρόνια, ο Spieberg τίθεται εκ νέου στις υποψηφιότητες επάξια, με αρνητική, όμως, κατάληξη. Το «Μόναχο» αποτελεί μία από τις πιο ώριμες δημιουργίες του και κατά πολλούς η πιο φιλοσοφημένη του. Και εδώ, παρατηρούμε μία αποστασιοποίησή του από κάθε ίχνος συναισθηματισμού, πράγμα, που είναι σίγουρα, υπέρ του. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να θέτει στο επίκεντρο το πολιτικό θρίλερ, ένα αγωνιώδες θρίλερ που κάνει τον θεατή να ενταχθεί στο γενικότερο κλίμα και να ενστερνιστεί την κατάσταση. Είναι από τις ταινίες εκείνες που αποτυπώνονται στο μυαλό και την καρδιά σου για καιρό, θέλεις να τις αναζητήσεις εκ βάθους, σε κάνουν να βιώνεις τη μοναξιά του ίδιου του ήρωα. Μοναδική στο είδος της!
Και κάπου εδώ, έπειτα από αυτήν την αναδρομή, φτάσαμε στο σημείο του αποχαιρετισμού. Όπως πάντα, δεν αρνούμαι πως η επιλογή ήταν ζόρικη, αφού ο Steven Spielberg, το σκηνοθετικό αυτό φαινόμενο, μας έχει χαρίσει απλόχερα αμέτρητες ταινίες. Εύχομαι, η δική μου προτροπή, να γίνει, αυτόματα, δική σας ενέργεια. Καλή σας θέαση!
