Μερικές φορές οι διακριτικές και ήρεμες ταινίες έχουν αντιμετώπιση ανάλογη με το περιεχόμενό τους. Με λίγα λόγια, τείνουν να παραμελούνται ή να υποτιμούνται. Αυτό ισχύει και για το First Cow, μία από τις καλύτερες ταινίες του 2020 (γυρίστηκε το 2019), η οποία δεν έλαβε υποψηφιότητα για Όσκαρ. Ας προσπαθήσουμε να διορθώσουμε αυτήν την αδικία παρουσιάζοντας μια πανέμορφη ταινία της πάντα αξιόπιστης A24.
Η Πλοκή
Μια γυναίκα ψάχνοντας για τρούφες ανακαλύπτει δύο σκελετούς θαμμένους δίπλα-δίπλα. Πηγαίνοντας μας πίσω στο 1820, το First Cow θα μας δείξει την ιστορία αυτών των δύο αντρών. Ο ένας πρόκειται για δεινός μάγειρας και ο άλλος είναι κινέζος μετανάστης που έχει έρθει στις νεοκατοικημένες περιοχές της Αμερικής για να αναζητήσει την τύχη του. Μαζί θα συνεργαστούν, κλέβοντας γάλα από την μόνη αγελάδα του οικισμού (εξού και ο τίτλος), η οποία ανήκει σε έναν μεγαλόπρεπο Άγγλο στρατηγό. Από αυτό το γάλα φτιάχνουν γλυκά, τα οποία μοιράζουν στους κάτοικους του οικισμού, γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία, διατρέχοντας όμως και κίνδυνο καθότι κλέβουν από την αγελάδα του στρατηγού.
Η Κριτική
Το First Cow μας παρουσιάζει τη συντροφικότητα που αναπτύσσεται ανάμεσα σε δυο άντρες, οι οποίοι έχουν ταχθεί σε έναν κοινό σκοπό, ενώ παράλληλα ζουν απομονωμένοι στην φύση. Βλέπουμε ένα Midnight Cowboy, αλλά αντί για εγκαταλελειμμένες πολυκατοικίες εδώ δεσπόζουν νεοκτισμένες καλύβες, αντί για ήχους της πόλης ακούμε ζώα του δάσους. Βλέπουμε εδώ να πραγματώνεται η άποψη του Rousseau, που ήθελε στην φυσική του κατάσταση ο άνθρωπος να διακατέχεται από αυτοσυντήρηση και συμπόνια. Βέβαια, οι ήρωές μας έχουν ως σκοπό το κέρδος και την φυγή στην πόλη, παρόλα αυτά φαίνεται να εκπληρώνουν πρόσκαιρα το ιδεώδες του αυτοδημιούργητου, “φυσικού” ανθρώπου.
Ταυτόχρονα, το First Cow κερδίζει πολλά και από την γενικότερη αισθητική του. Η φωτογραφία του είναι πανέμορφη και αναδεικνύει πλήρως τον φυσικό πλούτο που βλέπουμε να περνάει μπροστά από την οθόνη μας. Η μουσική διακριτική, μια γλυκιά υπογράμμιση των φιλμικών γεγονότων. Οι ερμηνείες απλές, με διάχυτο αλλά ταυτόχρονα συγκρατημένο συναίσθημα, χωρίς υπερβολές. Η Kelly Reichardt συνδυάζει δεξιοτεχνικά όλα αυτά τα στοιχεία σε ένα μαεστρικό και γλυκό μινόρε.
Το First Cow επίσης αναδεικνύει μέσα από την μινιμαλιστική ιστορία του την τότε διασπασμένη Αμερική, η οποία -προσφάτως εδαφικοποιημένη- έχει γεμίσει από ανθρώπους όλων των ειδών: Άγγλους αποικιοκράτες, κυνηγούς, λωποδύτες, στρατιώτες, καιροσκόπους, επιχειρηματίες κλπ.
Στην πραγματικότητα, η ταινία της Reichardt αποτελεί ένα πανέμορφο νανούρισμα, όχι με την έννοια ότι είναι βαρετό, αλλά από την άποψη ότι καταφέρνει να σε τραβήξει, να σε μαγνητίσει, να σε ηρεμήσει και -ίσως- να σε παρηγορήσει. Και για αυτό πρόκειται για μια ταινία που αξίζει την προσοχή σας, έστω κι αν δεν την πρόσεξε η Ακαδημία. Αλλά εδώ που τα λέμε, τα ανεξάρτητα βραβεία είναι πολύ καλύτερα από τα Όσκαρ.
Trailer: https://youtu.be/SRUWVT87mt8
