Η Marla Grayson, μία απατεώνας που φυσικά και νοιάζεται!
Σε έναν κόσμο που απαρτίζεται από λιοντάρια και αρνάκια, η Rosamund Pike ως Marla, δηλώνει λέαινα. Πως καρπώθηκε αυτόν τον τίτλο; Κάνοντας κάτι παραπάνω από το να.. νοιάζεται απλώς πολύ. Η Marla είναι μια διεφθαρμένη δικαστική συμπαραστράτια. Σε απλά ελληνικά, είναι η γυναίκα που το κράτος ορίζει ως προστάτη των ανύμπορων ηλικιωμένων. Μία προστάτιδα, που έχει χτίσει ένα ολόκληρο κύκλωμα-επιχείρηση, με σκοπό να ιδιοποιείται τις περιουσίες των ηλικιωμένων που..φρόντιζει. Μία προσεκτική απατεώνας στα πλαίσια του «νόμου». Όταν όμως, ένα φαινομενικά τέλειο θύμα, αποδεικνύεται μια βιτρίνα για κάτι πολύ επικίνδυνο, η Marla θα βρεθεί σε ένα θανατηφόρο παιχνίδι. Σε έναν αγώνα για το ποιος έχει το πάνω χέρι, με αντίπαλο τη ρώσικη μαφία.
Δεν χάνω. Δεν γίνεται να χάσω.
Μία μαύρη κωμωδία, με ένα πολύ καλό καστ
O Blakeson δημιούργησε μια αρκετά ενδιαφέρουσα ιστορία, παρουσιάζοντας καλοστημένα μια πληθώρα κοινωνικών ζητημάτων, χωρίς να νιώθεις ότι βομβαρδίζεσαι πιεστικά απο αυτά. Η εκμετάλλευση της τρίτης ηλικίας, η διαφθορά του συστήματος υγείας, ο φεμινισμός, η απληστία. Η ιστορία μας αναφέρεται σε όλα αυτά, αλλά με τρόπο που δεν σε κάνει να αφαιρείσαι από την πλοκή. Βέβαια, με την αρωγή ενός πραγματικά αξιόλογου καστ. Ξεκινώντας από τη Rosamund Pike, το Gone Girl που όλοι (;) αγαπήσαμε, να αποτελεί το αστέρι της ταινίας. Είναι απατεώνας, είναι φιλόδοξη, χειριστική και πανέξυπνη, είναι μια αληθινή λέαινα και δεν χάνει ευκαιρία να στο θυμίζει. Χωρίς καμία αποφυγή στα χιλιοειπωμένα, η Pike φτιάχτηκε για να έχει τον ρόλο της ακαταμάχητα γοητευτικής κακιάς. Στην αντίπερα όχθη, ο αγαπημένος Peter Dinklage του Game of Thrones, έχει τον ρόλο του αδίστακτου μαφιόζου. Ο Dinklage πλαισιώνει εξαίσια τον χαρακτήρα της Marla, βγάζοντας στην επιφάνεια τις πτυχές του χαρακτήρα της. Μαζί, πρόκειται για ένα δίδυμο που εγγυάται την υποκριτική επιτυχία. Αξιοσημείωτη ως ερμηνεία είναι και αυτή της Dianne Wiest, ως η -όχι και τόσο αθώα- γριούλα.
Ωστόσο..
Το αποτέλεσμα είναι μια ευχάριστη κυνική κωμωδία, με αρκετές εκπλήξεις, ωστόσο η ταινία γενικώς στερείται του κάτι παραπάνω. Η πλοκή φέρει αρκετά κενά, και μια μερικώς άνιση κλιμάκωση των γεγονότων. Καταφέρνει και κρατά το ενδιαφέρον, αλλά παράλληλα πατάει πάνω σε κάποια κλισέ. Προσωπικά, όταν μια ταινία επικεντρώνεται σε έναν «κακό» χαρακτήρα, θεωρώ ότι χρειάζεται ένα τρομερό master plan από πίσω. Στη συγκεκριμένη περίπτωση τεράστιο κομμάτι της απίστευτης απάτης βασίζεται σε βολικές συμπτώσεις και ιδανικά διεφθαρμένα σενάρια. Ο καλύτερος απατεώνας, ακόμα και η εκπληκτική Rosamund Pike, δεν γίνεται να χειριστεί τόσο άνετα υποθέσεις της μαφίας. Το τέλος δεν είναι απόλυτα αναμενόμενο, αλλά η ιστορία «χτυπάει ταβάνι» αρκετή ώρα πριν έρθει αυτό. Σίγουρα πάντως, η ταινία προσπαθεί να καλύψει τις αδυναμίες της, προσφέροντας μια απολαυστική προβολή στους θεατές της.
