Ναι, το Oldboy του Park Chan-wook πρόκειται σίγουρα για ένα αριστούργημα, μια σύγχρονη αρχαιοελληνική τραγωδία, μια μοναδική ιστορία εκδίκησης. Πολλοί όμως φαίνεται να αγνοούν πως μια άλλη κορεατική ταινία με παρόμοια θέματα και εξίσου ενδιαφέρουσα σκηνοθεσία κυκλοφόρησε το 2010. Πρόκειται για το I Saw The Devil του Kim Jee-woon, μια υπερβίαιη ταινία εκδίκησης και (ίσως) λύτρωσης.
Η Πλοκή
Μια κοπέλα έχει πάθει λάστιχο και περιμένει στην άκρη του δρόμου για την οδική βοήθεια. Στο μεταξύ μιλάει στο τηλέφωνο με το αγόρι της (που δουλεύει ως πράκτορας σε υπηρεσία πληροφοριών), ενώ ένας οχληρός ξένος προσφέρεται να την βοηθήσει. Αφού κλείσει το τηλέφωνο, ο ξένος σπάει το παράθυρό της, την χτυπάει με σφυρί μέχρι λιποθυμίας, την πηγαίνει στο απομονωμένο σπίτι του και (αφού αυτή του λέει πως είναι έγκυος και τον παρακαλάει να της χαρίσει τη ζωή) την σκοτώνει και την τεμαχίζει. Αφότου η αστυνομία εντοπίζει το κομμένο κεφάλι της δολοφονηθείσας κοπέλας, το αγόρι της ορκίζεται να πάρει εκδίκηση και να κάνει τον δολοφόνο να υποφέρει. Έτσι, εφοδιάζεται με μια λίστα υπόπτων από την αστυνομία και αρχίζει το κυνήγι. Βρίσκει τελικά τον δολοφόνο, τον πλακώνει και -ενώ αυτός είναι λιπόθυμος- τον κάνει να καταπιεί ένα πομπό GPS, ώστε να μπορεί να τον ακολουθεί. Και πράγματι αυτό κάνει. Πηγαίνει όπου πηγαίνει, του σπάει το χέρι, του κόβει τον αχίλλειο τένοντα, τον δέρνει ασταμάτητα, ενώ συγχρόνως εμποδίζει τους σαδιστικούς φόνους του, ανακαλύπτοντας μάλιστα πως ο δολοφόνος προσφέρει τα θύματά του σε κανίβαλους που τρέφονται με ανθρώπινη σάρκα (!). Παρόλα αυτά, οι ρόλοι μέλλεται να ανατραπούν και ο κυνηγός να γίνει θήραμα…
Η Κριτική
Το I Saw The Devil είναι πραγματικά μια απίστευτη ταινία, που, παρά τα 140 λεπτά της, κρατά συνεχώς αμείωτο το ενδιαφέρον. Σε αυτό συνεισφέρουν οι γρήγοροι ρυθμοί της, η μανία του κεντρικού ήρωα για εκδίκηση, η καταδίωξη του δολοφόνου, οι συνεχείς εναλλαγές του ποιος έχει την εξουσία και φυσικά οι σκληρότατες σκηνές βίας, που αγγίζουν το gore (ακρωτηριασμοί, σπάσιμο χεριών, αποκεφαλισμοί κλπ).
Δεύτερον, το I Saw The Devil μοιάζει με το Oldboy από την άποψη της εκδίκησης. Θέλουμε να δούμε τον πρωταγωνιστή να λυτρώνεται, να νιώσει μια δικαίωση για τον χαμό της κοπέλας του. Σε αυτό το ταξίδι όμως γίνεται αυτό που είχε πει ο Νίτσε στο “Πέρα από το καλό και το κακό”: όταν παλεύεις με τέρατα πρέπει να φροντίζεις να μην γίνεις κι εσύ τέρας. Δυστυχώς, ο κεντρικός ήρωας δεν έλαβε υπόψη αυτήν την προειδοποίηση και έγινε και ο ίδιος ένας μηδενιστής, ένας αμοραλιστής δολοφόνος, που καταπατάει κάθε ηθική επιταγή μόνο και μόνο για να αισθανθεί την γλυκάδα της εκδίκησης, γλυκάδα που δεν έρχεται ποτέ, καθώς μια εκδίκηση δεν είναι ποτέ ολοκληρωμένη, ποτέ δεν φέρνει πίσω το χαμένο πρόσωπο, ποτέ δεν αναπληρώνει μια απώλεια.
Το I Saw The Devil κερδίζει πολλά και από την φυσιογνωμία και την ερμηνεία του Choi Min-sik, που υποδύεται τον δολοφόνο. Πράγματι, στο πρόσωπό του βλέπουμε συγκεντρωμένο το ανθρώπινο κακό, την ψυχοπαθή αδιαφορία απέναντι στις εκκλήσεις των θυμάτων του (τα οποία είναι νεαρά κορίτσια) και την αγνόηση κάθε ηθικής. Ξεκάθαρο παράδειγμα επιτυχημένου casting.
Έτσι λοιπόν το I Saw The Devil αποτελεί ένα συναρπαστικό δημιούργημα του κορεατικού κινηματογράφου, που κρατάει την ανάσα και προκαλεί ασταμάτητες συγκινήσεις. Μια ταινία-γροθιά στο στομάχι που αξίζει να ανακαλύψετε, ακόμα και αν η σύγκριση με το Oldboy είναι αναπόφευκτη.
