Η φήμη, συχνά θεωρούμενη ως το απόλυτο όνειρο για πολλούς, μπορεί να μετατραπεί σε δίκοπο μαχαίρι, φέρνοντας την προσωπική καταστροφή σε αυτούς που την επιδιώκουν ή την αποκτούν. Η λάμψη και η γοητεία που συνοδεύουν την αναγνώριση μπορούν να κρύβουν σκοτεινές πτυχές, όπως η απώλεια της ιδιωτικότητας, οι πιέσεις της δημόσιας εικόνας και οι ψυχολογικές συνέπειες της διαρκούς έκθεσης. Η ταινία ” The Substance” της Coralie Fargeat εξερευνά αυτά τα θέματα, προσφέροντας μια ενδελεχή ματιά στο πώς η φήμη μπορεί να οδηγήσει στην αυτοκαταστροφή.
Ένα κλασικό παράδειγμα της φήμης που φέρνει την προσωπική καταστροφή είναι η ταινία “Sunset Boulevard” του Billy Wilder. Στην ταινία αυτή, η Norma Desmond, μια πρώην σταρ του βωβού κινηματογράφου, ζει απομονωμένη και χαμένη στις αναμνήσεις της παλιάς της δόξας. Η αδυναμία της να προσαρμοστεί στις αλλαγές του κινηματογράφου και η εμμονή της με τη χαμένη της φήμη την οδηγούν σε μια τραγική κατάληξη. Η ιστορία της Norma αποτελεί μια διαχρονική υπενθύμιση των κινδύνων που ελλοχεύουν πίσω από τη λάμψη της φήμης και το πώς αυτή μπορεί να καταστρέψει την ψυχή και τη ζωή ενός ανθρώπου.
Spoilers
Η ταινία “The Substance” αφηγείται την ιστορία της Ελίζαμπεθ Σπάρκλ, που την υποδύεται η Ντέμι Μουρ. Η Σπάρκλ είναι ενα αστέρι του Χόλιγουντ που ξεθωριάζει και, λόγω ηλικιακών διακρίσεων στη βιομηχανία, χάνει τη δουλειά της. Έπειτα, εμπλέκεται σε ένα αυτοκινητιστικό ατύχημα καθώς παρακολουθεί εργάτες να ξηλώνουν μια διαφημιστική πινακίδα με το πρόσωπό της. Όταν βρίσκεται στο νοσοκομείο, της δίνεται μια μυστηριώδης επαγγελματική κάρτα που την ενημερώνει για το “Substance”. Η Ελίζαμπεθ, περίεργη, αποφασίζει να το δοκιμάσει – μια ένεση που δημιουργεί μια “νεότερη, καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου”. Όταν ξεκινά τη διαδικασία, από την πλάτη της εμφανίζεται η Μάργκαρετ Κουάλεϊ, που ονομάζει τον εαυτό της Σου. Η Σου και η Ελίζαμπεθ πρέπει να εναλλάσσονται κάθε εβδομάδα, χωρίς να παραβιάζουν τον κανόνα.
“Η ταινία επιτυγχάνει να θέσει ερωτήματα σχετικά με την έννοια της ταυτότητας και τι σημαίνει να είσαι αυθεντικός σε έναν κόσμο που συχνά ανταμείβει τη φαινομενική τελειότητα.”
Όταν η μία έχει τον έλεγχο, η άλλη παραμένει ανενεργή στο πάτωμα. Είναι εντελώς ανεξάρτητες η μία από την άλλη, και καθώς η Σου αρχίζει να εκμεταλλεύεται την κατάσταση και δεν επιστρέφει μέσα στην εβδομάδα, η Ελίζαμπεθ και η Σου βρίσκονται σε πόλεμο μεταξύ τους – παρά το γεγονός ότι η Σου δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς την Ελίζαμπεθ.
Η ταινία “The Substance” ξεκινά με μια εντυπωσιακή εικόνα που τραβά την προσοχή, αλλά κρύβει ένα σημαντικό μήνυμα: η κοινωνία συχνά πιέζει τις γυναίκες να επιδιώκουν μη ρεαλιστικά πρότυπα ομορφιάς και θηλυκότητας. Στην ιστορία, η Ελίζαμπεθ και η Σου είναι δύο όψεις του ίδιου ατόμου. Πρέπει να αλλάζουν μορφή κάθε εβδομάδα για να διατηρούν την ισορροπία τους. Αυτή η ιδέα αντικατοπτρίζει πώς η εμμονή με τη νεότητα οδηγεί τους ανθρώπους σε δραστικές αλλαγές, όπως φάρμακα, πλαστικές επεμβάσεις και extreme αλλαγές στον τρόπο ζωής, που έχουν κινδύνους.
Έπειτα, η ταινία περιλαμβάνει έντονες σκηνές με το δέρμα να σκίζεται και τα υγρά του σώματος να αποστραγγίζονται μέσω σωλήνων. Παρ’ όλα αυτά, όταν η Σου βγαίνει στον κόσμο, η ταινία τον παρουσιάζει ως έναν κόσμο γεμάτο σεξ και δύναμη, τόσο μαγευτικό που κάνει τον πόνο της μεταμόρφωσης να φαίνεται αξιόλογος. Αν και υπάρχουν και άλλοι χαρακτήρες, οι ερμηνείες της Ντέμι Μουρ και της Μάργκαρετ Κουάλεϊ ξεχωρίζουν. Μαζί, δημιουργούν την εικόνα μιας γυναίκας που παλεύει με τον εαυτό της για τον έλεγχο μιας ζωής που και οι δύο πρέπει να διαχειριστούν, αλλά βιώνουν διαφορετικά.
Η Coralie συχνά χρησιμοποιεί πολύ κοντινά πλάνα, σε σημείο που τα όρια μεταξύ μεγάλου και μικρού κόσμου αρχίζουν να μπερδεύονται. Αυτά τα πλάνα με μακροφακούς μπορεί να κάνουν το κοινό να νιώθει κουρασμένο συναισθηματικά, κάτι που οδηγεί μερικούς να φεύγουν από την προβολή. Ωστόσο, αυτή η τεχνική δεν είναι μόνο για εντυπωσιασμό· υπάρχει ένας αφηγηματικός λόγος πίσω από τη χρήση της. Με το να τοποθετεί τα στοιχεία στο κέντρο του πλάνου, ο διευθυντής φωτογραφίας προσθέτει βάθος στην εικόνα. Επιπλέον, όταν χρησιμοποιεί φακούς fisheye σε κοντινά πλάνα, οι ηθοποιοί παραμορφώνονται, κάνοντάς τους να φαίνονται λιγότερο ελκυστικοί.
Η ταινία “The Substance” δεν είναι απλώς μια ιστορία φαντασίας ή θρίλερ, αλλά μια βαθύτερη εξερεύνηση των κοινωνικών και προσωπικών πιέσεων που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες στη σύγχρονη κοινωνία. Μέσα από τη μεταμόρφωση της Ελίζαμπεθ και την εμφάνιση της Σου, η ταινία αναδεικνύει το δίλημμα της διατήρησης της νεότητας και της ομορφιάς, συχνά με βαρύ τίμημα. Η Ελίζαμπεθ, ως ένα αστέρι του Χόλιγουντ που ξεθωριάζει, συμβολίζει την αδήριτη πραγματικότητα της ηλικιακής διάκρισης και της συνεχούς ανάγκης για αυτοβελτίωση, που πολλές φορές οδηγεί σε υπερβολικές και επικίνδυνες πρακτικές.
Η σκηνοθεσία της Coralie καταφέρνει να αποτυπώσει αυτές τις ιδέες μέσα από οπτικές τεχνικές που προκαλούν το κοινό να σκεφτεί βαθύτερα. Τα κοντινά πλάνα και οι παραμορφώσεις με φακούς fisheye υπογραμμίζουν την αποξένωση που αισθάνονται οι χαρακτήρες, ενώ ταυτόχρονα καθρεφτίζουν την αστάθεια της ταυτότητάς τους. Αυτή η αισθητική επιλογή όχι μόνο ενισχύει την ατμόσφαιρα της ταινίας, αλλά προσθέτει και μια διάσταση ψυχολογικού θρίλερ, καθιστώντας το κοινό συνένοχο στην εσωτερική σύγκρουση της πρωταγωνίστριας.
Η ταινία επιτυγχάνει να θέσει ερωτήματα σχετικά με την έννοια της ταυτότητας και τι σημαίνει να είσαι αυθεντικός σε έναν κόσμο που συχνά ανταμείβει τη φαινομενική τελειότητα. Η σύγκρουση μεταξύ της Ελίζαμπεθ και της Σου δεν είναι μόνο μια μάχη για τον έλεγχο της ζωής τους, αλλά και μια αναζήτηση για την αλήθεια και την αυτοαποδοχή. Το “The Substance” μάς καλεί να αναλογιστούμε τις δικές μας αντιλήψεις για την ομορφιά και τη νεότητα και να εξετάσουμε τις συνέπειες αυτών των αξιών στις ζωές μας.
Τελικά, η ταινία αφήνει το κοινό προβληματισμένο σχετικά με το πώς οι κοινωνικές πιέσεις μπορούν να διαμορφώσουν τη ζωή μας και μας προσκαλεί να αναρωτηθούμε αν αξίζει να θυσιάσουμε την αυθεντικότητά μας για να ανταποκριθούμε σε αυτά τα πρότυπα. Το “The Substance” είναι μια ταινία που, αν και προκλητική, προσφέρει μια πολύτιμη ματιά στην ανθρώπινη εμπειρία και τις προκλήσεις που τη συνοδεύουν.
