Το 1990, ο Φράνσις Φόρντ Κόπολα αποφάσισε να ολοκληρώσει μετά από σχεδόν 20 χρόνια την αριστουργηματική τριλογία του Νονού. Ο “Νονός 3” αποτέλεσε ένα παρεξηγημένο έπος σε μια από τις πιο λαμπρές τριλογίες στην ιστορία του κινηματογράφου καθώς παρά τις πολλές αρετές του, δέχτηκε σφοδρή κριτική για κάποιες εμφανείς αδυναμίες. Το παρεξηγημένο φινάλε του έπους των Κορλεόνε όμως, άφησε τη δικιά του ιστορία και ο “Νονός 3”, με μια ψύχραιμη ματιά, έκλεισε άψογα μια από τις πιο διαχρονικές ιστορίες του κινηματογράφου.
Η ΠΛΟΚΗ
Ο Μάικλ Κορλεόνε, μεγάλος σε ηλικία πια, κουρασμένος αλλά με διάθεση για αυτοκριτική, προσπαθεί να ξεμπλέξει τη Φαμίλια του από το έγκλημα και ταυτόχρονα να δημιουργήσει ένα ισχυρό μέλλον με τη συνεργασία των Κορλεόνε με το Βατικανό και τη μεγάλη εταιρία ‘Ιμομπιλιάρε”. Σκοτεινά πρόσωπα, συνομωσίες και φυσικά ένας αέναος κύκλος αίματος και εκδίκησης δε θα του επιτρέψουν να οδηγηθεί στην κάθαρση τόσο τη δική του όσο και της Φαμίλιας. Παράλληλα, ψάχνει να βρει και τον επόμενο ηγέτη, τον οποίο βρίσκει τελικά στο πρόσωπο του ανιψιού του (νόθου γιου του Σαντίνο) Βιντσέντζο.
ΑΛ ΠΑΤΣΙΝΟ
Ο Αλ Πατσίνο είναι ένα τραγικό και παρεξηγημένο πρόσωπο από την αρχή της εξιστόρησης της δυναστείας των Κορλεόνε. Επιζητά τη λύτρωση, την ασφάλεια της Φαμίλιας, έχοντας καταστρέψει τα όνειρα και ένα μεγάλο κομμάτι του χαρακτήρα του για εκείνη. Εδώ είναι ήρεμος, κουρασμένος χωρίς την εκδικητική μανία και το μίσος στο μάτι του (όπως π.χ. στον Νονό 2). Έχει διάθεση για ενδοσκόπηση, αυτοκριτική και να βρει επιτέλους την ειρήνη μέσα του. Η ερμηνεία του Αλ Πατσίνο είναι το σήμα κατατεθέν του “Νονού 3”. Αποδεικνύει περίτρανα ότι ήταν εξαρχής ο ιδανικός Μάικλ Κορλεόνε, ο ακρογωνιαίος λίθος του έπους του Κόπολα. Συγκλονιστικός σαν πρόσωπο αρχαίας τραγωδίας που επιζητά διαρκώς την κάθαρση αλλά και για την αγάπη των αγαπημένων του και όχι τον φόβο. Ο Αλ Πατσίνο κλείνει με αριστουργηματικό τρόπο ένα μεγάλο κεφάλαιο της ζωής του.
ΦΡΑΝΣΙΣ ΦΟΡΝΤ ΚΟΠΟΛΑ
Ένας από τους μεγαλύτερους βιρτουόζους της σκηνοθεσίας κλείνει με αριστουργηματικό χειρισμό την επική του τριλογία. Με την κλασική συνταγή που αγάπησε το κοινό στον “Νονό” θυμίζει 20 χρόνια μετά το επικό νο2 πως ξέρει όσο κανείς άλλος τους χαρακτήρες του βιβλίου του Μάριο Πούζο, μαζί με τον οποίο υπογράφει και το σενάριο. Καθοδηγεί με δεξιοτεχνία τους πρωταγωνιστές του, πολλούς από τους οποίους είχε σκηνοθετήσει και στα δυο πρώτα μέρη και δε διστάζει να διεισδύσει στα σκοτεινά δωμάτια του Βατικανό, εμπλέκοντας του Κορλεόνε με τον μυστηριώδη θάνατο του Πάπα Ιωάννη Παύλου Α, γεγονός που συντάραξε τον κόσμο στα τέλη της δεκαετίας του 70. Μια ακόμα μεγάλη παράσταση από έναν από τους μεγαλύτερους δημιουργούς της 7ης τέχνης.
ΠΡΟΤΕΡΗΜΑΤΑ & ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ
Το κοινό και οι κριτικοί υποδέχτηκαν μουδιασμένο το παρεξηγημένο έπος του Νονού 3. Άλλοι εστίασαν στην πολύ μέτρια απόδοση της Σοφίας Κόπολα, κόρη του Φράνσις στον ρόλο της κόρης του Αλ Πατσίνο. Άλλοι γκρίνιαζαν για το υπερφορτωμένο σενάριο των Πούζο-Κόπολα που δεν πλησίασε την ποιότητα των δυο πρώτων μερών. Επίσης, κάποιοι ίσως θεώρησαν πώς πολύ απλά το τρίτο μέρος άργησε πολύ και δε βρήκε τους συντελεστές στη φόρμα που είχαν στα δυο πρώτα μέρη. Κάποιοι άλλοι ίσως απλά ήταν… υπερβολικοί. Σαφέστατα η ερμηνεία της Κόπολα ήταν μια μεγάλη αδυναμία της ταινίας, ωστόσο οι περισσότεροι καινούργιοι ήρωες (Άντι Γκαρσία, Ελάι Γούαλας, Τζο Μαντένα κυρίως) ήταν εξαιρετικοί. Σίγουρα επίσης, τα δυο πρώτα μέρη είχαν καλύτερη πρώτη ύλη καθώς βασίστηκαν σεναριακά σε τεράστιο βαθμό στο μυθιστόρημα του Πούζο. Ωστόσο, δεν πρέπει να ξεχνάμε πώς μιλάμε για το κλείσιμο μιας επικής τριλογίας, μιας από τις μεγαλύτερες ιστορίες που ειπώθηκαν ποτέ στον κινηματογράφο και πως οι δυνατές στιγμές της έφταναν και περίσσευαν για να ικανοποιήσουν ένα θεατή που πήγε στην αίθουσα ξέροντας ότι θα δει πολύ απλά ένα έπος. Μια ταινία, συνέχεια δυο αριστουργημάτων που μέχρι σήμερα θεωρούνται σταθμοί στην ιστορία της 7ης τέχνης. Οπότε, βλέποντας πιο ψύχραιμα τα πράγματα, 20 χρόνια μετά την προβολή της, θα διαπιστώσουν τις πολύ δυνατές στιγμές της και θα ρίξουν νερό στο κρασί τους. Γιατί αν και με ατέλειες, το κλείσιμο της εποποιΐας των Κορλεόνε ήταν αυτό που έπρεπε.
ΤΟ ΤΕΛΟΣ (χωρίς spoilers)
Το τέλος είναι σκληρό, επικό με τον Αλ Πατσίνο να παραδίδει μαθήματα υποκριτικής ικανότητας και τους υπόλοιπους πρωταγωνιστές στωικά να συμμετέχουν στο δράμα. Θαρρείς πώς από μια μεριά ο Ευριπίδης, ο Σοφοκλής και ο Αισχύλος νοητά κούνησαν την πένα των Πούζο και Κόπολα. Θεωρώ πως δε μπορούσε να κλείσει ιδανικότερα η τριλογία καθώς σε αυτή τη ζωή αντικειμενικά, ό,τι σπέρνεις, θερίζεις. Ακόμα και αν έχεις προσπαθήσει πολλές φορές να καθαρίσεις το όνομά σου. Πιστεύω πώς πρέπει όσοι δεν το έχετε επιχειρήσει, να δείτε την ταινία απαλλαγμένοι από τις συγκρίσεις με τα δυο πρώτα μέρη. Έτσι, θα την εκτιμήσετε περισσότερο και θα πιστέψετε και εσείς ότι αποτελεί το πιο παρεξηγημένο έπος της κινηματογραφικής ιστορίας.
