Κανείς δεν ξέρει πόσο περίμενα να βγει επιτέλους στους κινηματογράφους το «Ocean’s 8». Μια ταινία με cast μόνο γυναίκες που επιλέγουν να ασχοληθούν με μια «δουλειά» αποκλειστικά αντρική. Μέχρι σήμερα.
Το «Ocean’s 8» είναι το spin-off του κλασικού κι αγαπημένου «Ocean’s Eleven» και «διαθέτει» ένα από τα εντυπωσιακά γυναικεία cast μέχρι στιγμής σε ταινία. Φυσικά, η αρχηγός είναι η Debbie Ocean (Sandra Bullock), η αδελφή του George Clooney. Το μήλο κάτω από την μηλιά θα πέσει δεν λένε;
Πιστή σύντροφος της Ocean είναι η Lou (Cate Blanchett). Παλιές φίλες και κολλητές αν και το story σίγουρα μας δείχνει ότι τις ενώνει το κάτι παραπάνω, χωρίς να μας δηλώνει το τι. Την ομάδα ολοκληρώνουν οι Mindy Kaling, Rihanna, Awkwafina Helena Bonham Carter, Sarah Paulson και Anne Hathaway.
Μιλάμε, λοιπόν, για μια ομάδα γυναικών οι οποίες αποφασίζουν να κάνουν κάτι το ακατόρθωτο, να κλέψουν ένα πανάκριβο κολιέ. Γιατί είναι ακατόρθωτο; Γιατί επιλέγουν να το κλέψουν από το λαιμό της Anne Hathaway στο ετήσιο gala που διοργανώνεται κάθε χρόνο από την editor in chief της Vogue, την Anna Wintour στο Μουσείο Metropolitan. Με λίγα λόγια, ένα από τα πιο αποκλειστικά, ακριβά και διάσημα gala σε όλο τον κόσμο. Άρα και με πολύ μεγάλη ασφάλεια στον χώρο.
Το vibe είναι ίδιο με αυτό που έχουμε δει στις άλλες συμμορίες με τον George Clooney και Brad Pitt, αλλά με το twist να τραβήξει κι αρκετό γυναικείο κόσμο -αν δεν έχει τραβήξει ήδη. Μιλάμε για γυναίκες, που κλέβουν ακριβά κοσμήματα, ντύνονται με υπερπολυτελείς τουαλέτες και πηγαίνουν σε μια από τις πιο πολυσυζητημένες εκδηλώσεις στον χώρο της μόδας.
Θεωρώ ίσως ότι αυτή η ταινία σε σχέση με τις προηγούμενες έχει περισσότερο χιούμορ και ότι οι κινήσεις της ομάδας είναι πιο έξυπνες κι όχι τόσο εντυπωσιακές στο κοινό. Στοχεύουν στον τρόπο σκέψης κι όχι τόσο στην πράξη την ίδια.
Οι ερμηνείες, για κανένα λόγο δεν αναδεικνύουν τα ταλέντα των μεγάλων ηθοποιών αλλά αντίθετα. Βλέπουμε μια Sandra Bullock με την ίδια έκφραση σε όλη την ταινία, μια Cate Winslett, της οποία τη χρησιμότητα αναρωτιέσαι αρκετά μέσα στην ταινία -πέρα από το buddy της Ocean- την Rihanna που προσπαθεί αλλά δεν δίνει και πολλά, την Mindy Kaling και την Awkwafina που σου περνούν λίγο αδιάφορες, την Helena Bonham Carter που ίσως είναι η μόνη που χρειάζεται να παίξει τόσο πολύ στην ταινία και η Anne Hathaway που προσπαθεί να σε ξεγελάσει με τον χαζό κι αβοήθητο χαρακτήρα της αλλά στην ουσία, ξέρεις.
Σκηνοθετικά, η δουλειά του Gary Ross είναι πολύ καλή που, όμως, δεν πλησιάζει και πολύ τον Steven Soderbergh και την δική του οπτική. Ευτυχώς ή δυστυχώς.
Θεωρώ ότι η ταινία βασίστηκε σε 4 πράγματα για να γίνει επιτυχία. Στην ιστορία των Oceans και τους θρύλους των Clooney και Frank Sinatra, στα ονόματα του cast, στο νεοφεμινιστικό κίνημα που βλέπει το φως της δημοσιότητας τον τελευταίο καιρό (βλ. Wonder Woman, θηλυκό Ghostbusters) και φυσικά, σε όλα αυτά τα cameo των διάσημων που ξεπετάγονται καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας.
Αυτό που με στεναχώρησε πιο πολύ, προσωπικά, είναι ότι μιλάμε για ένα φεμινιστικό κίνημα, ένα μήνυμα που θέλουν να δώσουν στο κόσμο ότι και οι γυναίκες μπορούν να τα καταφέρουν σε τέτοιες ταινίες και story, αλλά έχουν άντρα σκηνοθέτη. Να πω ότι ήταν ο σκηνοθέτης των προηγούμενων Συμμοριών, να το καταλάβω, αλλά δεν είναι (αν και δεν αμφισβητείται σε κανένα σημείο του άρθρου το ταλέντο του). Θα ήθελα full girl power. Αλλά αυτό είναι ένα προσωπικό σχόλιο.
Μια ταινία που την περίμενα πολύ καλύτερη, είναι η αλήθεια, αλλά δεν με απογοήτευσε κιόλας. Ανάμεικτα τα συναισθήματα. Εσείς, τι πιστεύετε;
