To «Πίσω από τις Θημωνιές» είναι το μεγάλου μήκους ντεμπούτο της Ασημίνας Προέδρου η οποία συναρπάζει με την αφηγηματική της ωριμότητα, επιλέγοντας να πάει κατευθείαν στα βαθιά, σε ένα βαρύ δράμα χαρακτήρων με φεστιβαλικές αξιώσεις, χωρισμένο σε κεφάλαια από την οπτική γωνία του καθενός της τριμελούς πρωταγωνιστικής οικογένειας και με καίρια χρονικά πισωγυρίσματα. Η ιστορία εκτυλίσσεται το 2015 σε ένα χωριό της Βόρειας Ελλάδας, το οποίο βρίσκεται ακριβώς απέναντι από τα σύνορα με τα Σκόπια.
Ένας ψαράς πατέρας, πνιγμένος στα χρέη που αναγκάζεται να περάσει στην παρανομία, τουτέστιν να μπλεχτεί στις βρωμοδουλειές του κουνιάδου του μεταφέροντας παράνομα πρόσφυγες στην απέναντι πλευρά της λίμνης. Η θεούσα γυναίκα του, αξιότιμο μέλος της τοπικής ενορίας που θα αρχίσει να γνωρίζει την πιο ευαίσθητη πλευρά της βοηθώντας κρυφά τον καταυλισμό προσφύγων της περιοχής και μια κόρη που εργάζεται στην νοσηλευτική κλινική λίγο έξω από το χωριό και προσπαθεί επιτέλους να αρχίσει να ανεξαρτητοποιείται και να αποκολλείται από τα στεγανά του συντηρητικού χωριού και του καταπιεστικού πατέρα. Και οι τρεις αυτοί ήρωες, μέσα σε ένα σπίτι το οποίο γεννάει προσωπικές συγκρούσεις, αλλά και σε ένα χωριό που καλείται να διαχειριστεί την προσφυγική ροή και να αντιμετωπίσει στα ίσα την ξενοφοβία της και κυρίως τον εαυτό της.
Ο Στέργιος (Στάθης Σταμουλακάτος) είναι ένας αυστηρός πατέρας που σφίγγει συνέχεια τα λουριά της κόρης του, Αναστασίας (Ευγενία Λάβδα) και της απαγορεύει τα ξεπορτίσματα λόγω φόβου και υπερπροστατευτικότητας, αλλά και φυσικά άσκησης εξουσίας. Ταυτοχρόνως, τα χρέη που έχει δεν τον αφήνουν να αναπνεύσει, πιέζοντάς τον να βρει άμεση λύση αλλιώς θα βρεθεί πίσω από τα σίδερα και η γυναίκα του, Μαρία (Ελένη Ουζουνίδου), έχει καταλάβει ότι τα ξαφνικά χρήματα του άντρα της έρχονται με αθέμιτο τρόπο. Ο αφηγηματικός ιστός λοιπόν απλώνεται σε αυτούς τους τρεις χαρακτήρες και χωρίζεται σε τρία κεφάλαια, με το καθένα εξατομικευμένο στον κάθε χαρακτήρα. Βλέπουμε τις επιθυμίες, τις αγκυλώσεις, τις εμμονές, τους εσωτερικούς ύφαλους που βιώνουν και τον ρόλο τους στην οικογένεια.
Ο συντηρητισμός της Εκκλησίας, η ερμητικά κλειστή κοινωνία με τα αθάνατα πανηγύρια της και τα κουτσομπολιά της στο αχανές παγωμένο τοπίο που απεικονίζει υποδειγματικά η σκηνοθέτιδα, πάντα ανοικτό αλλά ασφυκτικό, με τα σύννεφα σαν να παρακολουθούν απειλητικά το ειδυλλιακό φυσικό σκηνικό. Ο Στέργιος ευεπίφορος όπως είναι, θα δεχτεί την ελκυστική οικονομική προσφορά του κουνιάδου του, Δημήτρη, με την παράνομη και εντελώς επισφαλή μεταφορά προσφύγων με τη βάρκα, μόνο που όλα θα πάνε στραβά με αποτέλεσμα να πνιγούν αθώοι άνθρωποι. Οι αρχές ερευνάνε το συμβάν, ο αδερφός της γυναίκας του τον εκβιάζει ευθαρσώς και τελικά όλοι τους βρίσκονται μπλεγμένοι σε μια δίνη προβλημάτων που πολλαπλασιάζονται εκθετικά και τους εξωθούν στα άκρα.
Οι πάρα πολύ δουλεμένες ερμηνείες των πρωταγωνιστών προκαλούν εντύπωση με τον Σταμουλακάτο για άλλη μια φορά είναι το φόβητρο αλλά και ο τραγικός ήρωας. Τον έχουμε συνηθίσει ως μια φερέγγυα ερμηνευτική λύση, αλλά ακριβώς για αυτό τον λόγο ξεχνάμε το πόσο καλός κινηματογραφικός ηθοποιός είναι, που σημαίνει ότι αντιλαμβάνεται πως παίζει σε ταινία και όχι σε θεατρική παράσταση ή σε κάποιο καθημερινό σίριαλ και εδώ, ανυψώνει το έργο με τη φιγούρα του πατέρα που παρέχει ασφάλεια και φόβο χωρίς να καταντάει καρτούν. Διότι έχει αποχρώσεις, καταλαβαίνει, αισθάνεται, ξέρει να ξεχωρίζει το σωστό και το λάθος, όσο περισσότερο φωνάζει τόσο πιο πολύ μετανιώνει βωβά, αλλά δεν έχει το σθένος να αλλάξει ρότα.
Η Ελένη Ουζουνίδου σε μια πιο εσωτερική ερμηνεία, δέχεται τα καταπιεστικά πατριαρχικά λακτίσματα ως η νοικοκυρά του σπιτιού στον σαφώς οριοθετημένο ρόλο που της έχει θέσει ο μικρόκοσμος που την περιβάλλει, αφού έχει και αυτή παρασυρθεί από μια ξενοφοβία προερχόμενη από την στενή συναναστροφή της με την Εκκλησία, αλλά θα κάνει την προσωπική της επανάσταση. Η κόρη που ασφυκτιά σε ένα περιβάλλον που δεν θέλει να την αφορά αλλά δυστυχώς δεν τα καταφέρνει, δεν μπορεί να απεμπλακεί, προσπαθεί να ανεξαρτητοποιηθεί από τον αυταρχικό πατέρα ο οποίος πάντα βρίσκεται εκεί, εμπόδιο στη χειραφέτησή της. Στο «Πίσω από τις Θημωνιές» όλοι (σχεδόν) οι χαρακτήρες έχουν μια προσωπική ηθική αφετηρία, δεν είναι αμέμπτου ηθικής, αλλά ξέρουν πότε πλοηγούνται σε λάθος μονοπάτια και δυστυχώς αισθάνονται μονίμως πελαγωμένοι, ενώ είναι συγκινητική η απελπισία τους και η εκδίπλωση της ανάγκης τους να ελευθερωθούν από αυτό το σαράκι που τους καταδυναστεύει.
Ο υπόκοσμος, τα αθέμιτα συμφέροντα της κοινότητας, το προσφυγικό και η παθογένεια της ελληνικής οικογένειας, συνυπάρχουν στον θεματολογικό χάρτη της Ασημίνας Προέδρου με έναν εντελώς απροσποίητο τρόπο, πάντα κατά το εικός και το αναγκαίον, εκθέτει τους λαϊκούς πρωταγωνιστές της και τους οδηγεί σε αχαρτογράφητα νερά πετώντας τους μέσα -σαν τους άτυχους πρόσφυγες- για να κολυμπήσουν.
Δείτε το trailer της ταινίας «Πίσω από τις Θημωνιές» εδώ:
