Ο γαλλικός κινηματογράφος και ο ρεαλισμός ήταν ανέκαθεν συνώνυμα όσο και η ευαισθησία με την οποία προσέγγιζε τις ανθρώπινες συμπεριφορές. Αντί να εστιάζει σε εντυπωσιακά εφέ ή υπερβολικά αφηγήματα, επιλέγει την λεπτομερή παρατήρηση της καθημερινότητας και των ανθρώπινων σχέσεων.
Οι ήρωες δεν είναι τέλειοι- κουβαλούν τις αδυναμίες, τις αντιφάσεις και τις εσωτερικές συγκρούσεις κάθε πραγματικού ανθρώπου. Η κάμερα συχνά παραμένει σιωπηλή παρατηρήτρια, επιτρέποντας στον θεατή να διεισδύσει βαθύτερα στον ψυχισμό των χαρακτήρων.
Αυτή η ειλικρινής απεικόνιση δημιουργεί μια μοναδική σύνδεση μεταξύ θεατή και ήρωα, όπου δεν επιδιώκεται η εξιδανίκευση, αλλά η κατανόηση. Ο ρεαλισμός στον γαλλικό κινηματογράφο δεν σημαίνει απλώς απουσία φαντασίας- είναι μια αισθητική και ηθική στάση απέναντι στην τέχνη και την ζωή.
Μπορεί η κανονικότητα να κατευνάσει την επιθυμία;
Η ταινία Blue Is the Warmest Colour του Abdellatif Kechiche αποτελεί ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού του ρεαλισμού. Μέσα από τη ματιά της νεαρής Αντέλ, παρακολουθούμε όχι απλώς μια ερωτική ιστορία, αλλά μια διαδρομή αυτογνωσίας, πάθους και αναζήτησης ταυτότητας.
Η κάμερα πλησιάζει πολύ κοντά στους χαρακτήρες, καταγράφοντας κάθε βλέμμα, κάθε δισταγμό, κάθε ανεπαίσθητο συναίσθημα, χωρίς φίλτρα ή καλλωπισμούς. Οι διάλογοι, συχνά αυθόρμητοι και χωρίς ”κινηματογραφική” αρτιότητα, συμβάλλουν στην αίσθηση αυθεντικότητας. Οι ερωτικές σκηνές, που συζητήθηκαν εκτενώς, δεν είναι απλώς αισθησιακές αλλά αποκαλύπτουν την ψυχική εγγύτητα και την πολυπλοκότητα των συναισθημάτων.
Η ταινία, χωρίς να προσφέρει εύκολες λύσεις ή εξηγήσεις, παρουσιάζει την ερωτική σχέση ως ένα πεδίο σύγκρουσης επιθυμιών, φόβων και κοινωνικών πιέσεων, με τρόπο αληθινό και σπαρακτικό.
Η ανδρική φιλία στα μάτια ενός γάλλου σκηνοθέτη
Αντίστοιχα, η ταινία Chien de la casse του Jean-Baptiste Durand εξερευνά με λεπτότητα τις δυναμικές της ανδρικής φιλίας, τις σιωπές και τις εντάσεις που κουβαλά. Στο επίκεντρο είναι δύο νεαροί άνδρες της εργατικής τάξης σε μια επαρχιακή πόλη, οι οποίοι παλέυουν με την ανία, την ανασφάλεια και την ανάγκη να ορίσουν τον εαυτό τους μέσα από τις σχέσεις τους.
Η απεικόνιση του καθημερινού περιβάλλοντος, των σπιτιών, των δρόμων, ακόμα και των σιωπηλών στιγμών, ενισχύει τον ρεαλισμό. Οι ήρωες, παρά τις απλοϊκές αφετηρίες τους, αποκαλύπτονται πολύπλοκοι και ευάλωτοι, γεγονός που ανατρέπει τα κοινωνικά στερεότυπα.
Ο σκηνοθέτης επιλέγει την αργή αφήγηση, δίνοντας χρόνο στους χαρακτήρες να αναπνεύσοσυν, αφήνοντας τον θεατή να παρατηρήσει την αληθινή ανθρώπινη κατάσταση όπως την ξεδιπλώνει η ζωή χωρίς στόμφο.
Τι ξεχωρίζει στον γαλλικό κινηματογράφο;
Ο γαλλικός κινηματογράφος αποφεύγει τον διδακτισμό και αντί αυτού μας προσκαλεί σε μια βαθύτερη συναισθηματική κατανόηση των ανθρώπων. Μέσα από ταινίες όπως το Blue Is the Warmest Colour και το Chien de la casse, ο γαλλικός κινηματογράφος παρουσιάζει ιστορίες που επιδιώκουν την τελική λύση ή κάθαρση, αλλά την ανάδειξη της πολυπλοκότητας της ύπαρξης. Τις σχέσεις- είτε ερωτικές είτε φιλικές- τις προσεγγίζει με ευαισθησία και ψυχική διαφάνεια, γιατί είναι ατελείς, συναισθηματικές , αντιφατικές.
Έτσι, ο γαλλικός κινηματογράφος δεν προσφέρει μόνο αφήγηση αλλά και μια πράξη βαθιάς ενσυναίσθησης. Με όπλα την απλότητα, την αλήθεια κα τη σιωπή, πετυχαίνει κάτι σπάνιο: να φανερώσει την ανθρώπινη ψυχή όπως είναι, όχι όπως θα θέλαμε να είναι.
Ακολουθούν τα trailers των ταινιών:
