Ο Martin Scorsese αποτελεί ένα από τους κορυφαίους διαχρονικά σκηνοθέτες του παγκοσμίου κινηματογράφου. Ακούραστος, ευρηματικός, πιστός εργάτης της 7ης τέχνης, ο σχεδόν 80 ετών δημιουργός συνεχίζει ακάθεκτος από τις αρχές της δεκαετίας του 70 να χαρίζει απλόχερα διαμάντια στο κοινό. Σήμερα, θα σταθούμε μόνο σε 5 πολύ χαρακτηριστικά αριστουργήματά του.
1. Goodfellas (1990)
Η πιο χαρακτηριστική γκανγκστερική ταινία του Martin Scorsese, ένα διαχρονικό αριστούργημα από όποια μεριά και να το προσεγγίσεις. Η λατρεία του Scorsese για την πατρίδα του Νέα Υόρκη και τις ιστορίες της εδώ επικεντρώνεται στη Μαφία των δεκαετιών από το 50 ως το 70 μέσα κυρίως από τα μάτια του Χένρι Χιλ, ενός γκάνγκστερ που δε δίστασε να ακολουθήσει τον γλυκό δρόμο της παρανομίας πάντα φυσικά με τις συνέπειές του. Το μοτίβο άνοδος και πτώση είναι παρόν και σε αυτή τη σκορσεζική δημιουργία. Ο Ray Liotta στον πιο χαρακτηριστικό ρόλο της καριέρας του, η μούσα του Marty, Robert De Niro σε μεγάλη φόρμα και φυσικά ένας απολαυστικός Joe Pesci, στην κορυφαία ερμηνεία της καριέρας του που του χάρισε και το Όσκαρ Β’ ανδρικού ρόλου.
2. Συμμορίες της Νέας Υόρκης (2002)
Άλλη μια ιστορία για την Νέα Υόρκη μιας άλλης βέβαια εποχής. Μιας εποχής όπου οι συμμορίες και οι μαχαιροβγάλτες είχαν τον πρώτο λόγο στην καθημερινή ζωή, την οικονομία και την πολιτική. Ο Scorsese σε μια ακόμα μαεστρική δουλειά, καθοδηγεί τον Daniel Day Lewis και τη μούσα του των τελευταίων δεκαετιών, Leonardo Di Caprio σε μια περιπέτεια που δεν περνάει απαρατήρητη σε καμία της σκηνή, σε κανένα της πλάνο. Μια ιστορία εκδίκησης, ισχύος με το πολιτικό σκηνικό της εποχής του Εμφυλίου στην Αμερική να είναι παρόν σε όλη τη διάρκεια. Μια ταινία που σίγουρα έχει μια τιμητική θέση στις καλύτερες ταινίες της προηγούμενης δεκαετίας και στη συνολική φιλμογραφία του Αμερικανού σκηνοθέτη.
3. Ο Πληροφοριοδότης (2006)
Έχουμε και λέμε: Leonardo Di Caprio, Matt Demon, Jack Nickolson, Mark Wahlberg, Martin Freeman, Alec Baldwin κάτω από τις σκηνοθετικές οδηγίες του Martin Scorsese στην ταινία που του χάρισε μετά από επιδεικτική και σκανδαλώδη αγνόηση από την Ακαδημία, το Όσκαρ Σκηνοθεσίας. Δεν είναι μόνο το λαμπρό καστ αυτό που κάνει την ταινία να ξεχωρίζει αμέσως. Είναι η γρήγορη πλοκή, οι συνεχείς εναλλαγές δράσης και διαλόγων και η εξαιρετική προσέγγιση του Scorsese στους χαρακτήρες που έχει να αναδείξει. Οι ηθοποιοί μπαίνουν αμέσως στο “πετσί” του ρόλου και ο Nickolson είναι ίσως ο πιο παράφρων γκάνγκστερ στο σινεμά του Αμερικανού σκηνοθέτη. Μια ακόμα εμβληματική επίσης συνεργασία των Di Caprio- Scorsese, ο οποίος μετέτρεψε τον Τζακ του Τιτανικού (που ήταν στην συνείδηση του κόσμου), σε ένα top class ηθοποιό με ευρεία γκάμα.
4. Ο Λύκος της Wall Street (2013)
Ο Scorsese καταπιάστηκε σε αυτή την ταινία με ένα άλλο είδος εγκλήματος. Αυτή τη φορά δεν σκηνοθετεί τους κοστουμαρισμένους μαφιόζους της Νέας Υόρκης ή του Λας Βέγκας, όπως έκανε στο “Goodfellas” και στο “Καζίνο” αντίστοιχα, αλλά τους νεόπλουτους χρηματιστές της Wall street. Ο χαρακτηριστικότερος εξ αυτών, ο Τζόρνταν Μπέλφορντ. Ένας άνθρωπος που έζησε μια ασύστολη ζωή με λεφτά, πόρνες, ναρκωτικά μέχρι να έρθει η πτώση και η όχι ιδιαίτερα πολυετής φυλάκισή του. Ένας τρελά φορμαρισμένος Leonardo Di Caprio που πλαισιώνεται από τον επίσης σε μεγάλη φόρμα Jonah Hill και φυσικά από την γοητευτική παρουσία της Margot Robbie. Φρενήρεις ρυθμοί, χλιδή, μια ζωή γεμάτη πειρασμούς και καθόλου φρένο μέχρι να έρθει η απότομη προσγείωση. Ο Scorsese για ακόμη μια φορά παρέδωσε μια ολοκληρωμένη ταινία, τόσο διασκεδαστική όσο και στοχαστική. Για τη δύναμη του χρήματος που όμως μπορεί από τον επίγειο παράδεισο να σε στείλει στην κόλαση σε λίγα μόλις λεπτά. Μοτίβο που συναντάμε άλλωστε πολύ συχνά στο σινεμά του Martin Scorsese.
5. Ο Ιρλανδός (2019)
Κλείνουμε επίτηδες το αφιέρωμα στον αγαπημένο σκηνοθέτη, με το πιο πρόσφατο έργο του. Μια συνάντηση γιγάντων: Ο Scorsese επαναφέρει την πρώτη του μούσα και στενό του φίλο Robert De Niro να υποδυθεί τον εκτελεστή Frank Sheeran, τον αποκαλούμενο Ιρλανδό. Επιστρατεύει μετά από χρόνια απραξίας τον Joe Pesci στον ρόλο του αρχινονού Russell Bufalino. Συναντιέται για πρώτη φορά (!) με τον Al Pacino, ο οποίος ερμηνεύει τον Jimmy Hoffa, σε μια συνεργασία που όλοι νομίζω πίστευαν ότι έπρεπε να γίνει κάποια στιγμή. Επίσης, βλέπουμε ξανά τον Harvey Keitel, επίσης κλασικό σκορσεζικό ηθοποιό στον ρόλο του επίσης αδίστακτου νονού Angelo Bruno. Ο Scorsese στη σχεδόν τετράωρη ταινία του, με ρυθμούς αργούς, επικούς, μέσα από τα κουρασμένα και “σιωπηλά” μάτια του De Niro (ένα κρεσέντο ερμηνείας από ένα μύθο της υποκριτικής) αποτυπώνει μια ολόκληρη εποχή της αμερικάνικης ιστορίας γεμάτη έγκλημα, διαφθορά και εκτελέσεις. Ο Al Pacino πλάθει ένα μοναδικό Jimmy Hoffa ενώ ο Joe Pesci, ήρεμος, αμίλητος κάποιες φορές, τιθασεύει τον ορμητικό χαρακτήρα των άλλοτε γκάνγκστερ και παραδίδει μια ερμηνεία ολοκληρωμένη, μεστή, επιβλητική. Ένας έπος, με πολύ έντονα τα στοιχεία της εξομολόγησης, της αυτοκριτικής και του απολογισμού. Όπως αρμόζει και σε ένα 80χρονο πλέον δημιουργό, ο οποίος είναι ώριμος και ολοκληρωμένος και πάνω από όλα , δεν έχει να αποδείξει τίποτα σε κανένα για το μεγαλείο της δημιουργικότητας και της αφήγησης του.
