Το «Descent» του 2005, είναι η δεύτερη ταινία του Άγγλου Neil Marshall (σκηνοθέτης των «Doomsday», «Hellboy» καθώς και ορισμένων επεισοδίων αγαπημένων τηλεοπτικών σειρών όπως το «Game of Thrones»), ενός – τότε – πολλά υποσχόμενου σκηνοθέτη που από τις αρχές του 2000 άρχισε να πραγματοποιεί το σκηνοθετικό του όραμα με μια έφεση στο σινεμά τρόμου – το οποίο φαίνεται πως αγαπά ιδιαιτέρως. Είναι μια αγγλικής παραγωγής ταινία που θυμίζει το αμερικάνικο σινεμά τρόμου στο πικ του και στέκεται επάξια πλάι στον γαλλικό εξτρεμισμό, δίνοντάς του μάλιστα έναν δικό του μοναδικό αέρα. Εκτός από τις καλύτερες ιδέες του, η ταινία συνεισφέρει με ένα σημαντικό κομμάτι του είδους σε μια δεκαετία που αφενός αναδύεται εντυπωσιακά μετά από μια ύφεση κατά τη δεκαετία του ‘90 και αφετέρου συνδέει ολοένα και με μεγαλύτερο ζήλο τα εξελιγμένα εφέ με το «παραδοσιακό». Άλλωστε, η απλότητα του τελευταίου, ανέκαθεν αρκούσε για να κάνει τους οπαδούς του να το αγαπήσουν.
Στο «Descent», η πρωταγωνίστρια ονόματι Sarah, χάνει απροσδόκητα και με βάναυσο τρόπο τον σύζυγο και τη μικρή της κόρη σε ένα δυστύχημα έπειτα από μια ακόμη εξόρμηση με τη ζωηρή (κοριτσο)παρέα της. Επιχειρώντας να ξεπεράσει το σοκ και να επανέλθει με μικρά βήματα στην καθημερινότητά της και όλα εκείνα που της τη θυμίζουν, έναν χρόνο αργότερα, η νεαρή χήρα επιδιώκει να συμμετάσχει σε μια ακόμη γεμάτη ρίσκα περιπέτεια, αυτή τη φορά με προορισμό μια σπηλιά στην ορεινή Βόρεια Καρολίνα. Εκείνη, μαζί με τις Juno, Beth, Rebecca, Sam και Holly (μια νέα προσθήκη στην ομάδα), θα μαζευτούν έπειτα από καιρό να θυμηθούν τα παλιά και να ξεκινήσουν μια ακόμη περιπλάνηση στα μυστικά μιας σπηλιάς για έμπειρους και μη, εξερευνητές. Αν μη τι άλλο, η εκδρομή αυτή αποσκοπεί στο να αναστηλωθούν προσωπικά, να ανασυνταχθούν σαν ομάδα και να ξεχάσουν προς στιγμήν τα βάσανα τους, μέρος των οποίων ήταν και ο μεταξύ τους «χωρισμός».
Όσο θα εισχωρήσουν όλο και βαθύτερα στα έγκατα της σπηλιάς, η φαινομενικά πιο σκληροπυρηνική Beth, θα τους αποκαλύψει πως δεν πρόκειται για τη σπηλιά εκείνη που όλοι έβρισκαν σύμφωνοι να εξερευνήσουν, αλλά για μια που ακόμη δεν έχει κανείς επισκεφτεί… ή μάλλον δεν είχε την τύχη να βγει αλώβητος από εκεί για να μοιραστεί την εμπειρία του. Οι κοπέλες σταδιακά δυσκολεύονται να ανταπεξέλθουν στις αντιξοότητες, τραυματίζονται και χάνουν με την ώρα ολοσχερώς τα σωτήρια σημάδια που θα τους βοηθήσουν να επιστρέψουν πίσω στην είσοδο της σπηλιάς, ενώ η Sarah, παλεύει διαρκώς με τα παιχνίδια που παίζει το μυαλό της και τους φόβους που ξεκάθαρα δεν έχει ακόμη ξεπεράσει. Μια δοκιμασία που πρέπει να βγάλει εις πέρας και ό,τι κι αν της επιφυλάσσει ακόμη η μοίρα μέσα σε αυτή την σπηλιά, δεν έχει τη δύναμη να συγκριθεί με το προσωπικό της δράμα. Σε αυτό το σημείο, η Sarah έχει ήδη βιώσει στο παρελθόν τον απόλυτο πόνο και αυτό την κάνει τρόπον τινά «παντοδύναμη».
Με το πέρας της ώρας, η ατμόσφαιρα σκοτεινιάζει επικίνδυνα και οι δυσκολίες αυξάνονται, δημιουργώντας παραισθήσεις στις πρωταγωνίστριες για νέους εχθρούς που στην πορεία αποδεικνύονται πέρα για πέρα αληθινοί, ίσως όχι με σάρκα μα σίγουρα με οστά! Πέρα από τον εγκλεισμό, την ανησυχία για το τι μέλει γενέσθαι και την κλειστοφοβική αίσθηση που ξυπνά προσωπικούς δαίμονες, η σπηλιά κρύβει και εντός της δαίμονες και συγκεκριμένα αιμοβόρους κανίβαλους. Πρόκειται για άλλοτε εγκλωβισμένους ανθρώπους που με την πάροδο του χρόνου μετατράπηκαν σε ακανόνιστα πλάσματα τα οποία δεν έχουν τη δυνατότητα να δουν, έχουν εξελίξει όμως τις υπόλοιπες αισθήσεις τους στο μάξιμουμ, εμποδίζοντας τις ηρωίδες να πάρουν τον χρόνο τους και να σκεφτούν λογικά έναν τρόπο για να ξεφύγουν. Έχοντας πλέον ελάχιστες εναπομείνασες προμήθειες στη κατοχή τους, σαν να μην έφτανε αυτό, βρίσκονται και απροετοίμαστες σε μια δοκιμασία-τουρνουά που θυμίζει video game, στον τερματισμό του οποίου θα επικρατήσει ο πιο ισχυρός.
Η σπουδαιότερη πτυχή του «Descent» είναι χωρίς δεύτερη σκέψη το αλληγορικό του υπόστρωμα. Σε συνδυασμό με την πάλη για επιβίωση, οι χαρακτήρες έρχονται παράλληλα σε σύγκρουση μέσω διαπροσωπικών δραμάτων και μυστικών που έρχονται στη φόρα κατά τον εγκλωβισμό τους, ενώ η Sarah παίρνει δύναμη από τις πισώπλατες μαχαιριές των δήθεν φίλων της που καλείται να αντικρούσει. Περισσότερο απ’ όλα, εστιάζουμε στην προσωπική της οδύσσεια και με ζήλο την παρακολουθούμε να μεταμορφώνεται από ένα αδύναμο – πολλές φορές άβουλο πλασματάκι – στο ισχυρότερο final girl, κερδίζοντας τον τίτλο με την αξία της και όλα τα απαραίτητα προσόντα που οφείλει κανείς να διαθέτει. Απέναντι στις πιο μυώδεις, τις πιο «σοβαρές» καθώς και ορισμένες «κομπάρσες», η Sarah αναβιώνει όλους της τους εφιάλτες και εν τέλει κερδίζει κάθε της φόβο, πράγμα που της επιτρέπει να ταξιδέψει κυριολεκτικά ως τα βάθη της κολάσεως και να επιστρέψει με στιλ. Ή κι αν ο κόσμος εκεί έξω είναι λίγος για να γεμίσει το απέραντο κενό της απώλειας και της προδοσίας, να έχει τα κότσια να μείνει εκεί!
Μια ομάδα άσημων ηθοποιών, μια πρωταγωνίστρια που μας ταξιδεύει σε αξεπέραστες κινηματογραφικές στιγμές τρόμου (όπως την τελευταία σκηνή του «Texas Chainsaw Massacre» με την Marilyn Burns να ουρλιάζει από τρόμο και λύτρωση λουσμένη στα αίματα), ζηλευτή ατμόσφαιρα, χρώματα και εικόνες που σου σε καλούν να μυρίσεις την υγρασία και να γευτείς την μεταλλική γεύση του αίματος που καλύπτει τον πάτο της σπηλιάς αντί για νερό. Το «Descent», αναβλύζει φρίκη και παραμένει ανοιχτό για αναλύσεις έως και σήμερα, αποδεικνύοντας πως κάποιες φορές, αρκεί απλώς κανείς να κρατήσει ζωντανό τον πυρήνα και να αφήσει τον φόβο να διαπεράσει την οθόνη αβίαστα, αποφεύγοντας τις εύκολες συνταγές και τα περιττά εφέ για να το επιτύχει.
Δείτε το trailer του Descent εδώ:
