Το «The Hummingbird Project» είναι η νέα ταινία «αγωνίας» του σκηνοθέτη και σεναριογράφου Kim Nguyen. Στον παράλογο και αδυσώπητο κόσμο της Wall Street φαίνεται πως το ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου είναι που κάνει τη διαφορά στο ποιος θα κερδίσει τα περισσότερα χρήματα. Ο Vincent Zaleski (Jesse Eisenberg) και ο ξάδερφός του, Anton (Alexander Skarsgård) έχουν την ιδέα να εγκαταστήσουν μια οπτική ίνα που θα ενώνει τη Νέα Υόρκη με το Κάνσας μεταφέροντας τις αξίες του χρηματιστηρίου, ένα milisecond γρηγορότερα από οποιονδήποτε άλλο. Εμπόδιο στο στόχος τους θα προσπαθήσει να σταθεί το πρώην αφεντικό τους, η Eva Torres (Salma Hayek). Από ότι φαίνεται όμως δεν θα είναι το μόνο εμπόδιο στο δρόμο τους.
Το «The Hummingbird Project» έχει τη δική του ιστορία να προβάλλει με μια ιδέα που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από την πληθώρα ταινιών που έχουν πειραματιστεί με παρόμοια θεματολογία. Ξεκινώντας από το κομμάτι της υποκριτικής, έχουμε έναν Eisenberg στο ρόλο ενός επιχειρηματία με όραμα και λύση σε οτιδήποτε προκύπτει. Μια από τις καλύτερες ερμηνείες του, χωρίς κάτι ιδιαίτερο, αφού ο χαρακτήρας του είναι αρκετά μονοδιάστατος. Από την άλλη, ο Anton είναι η μαθηματική διάνοια και ίσως η πιο ενδιαφέρουσα πτυχή της ταινίας. Ο Skarsgård χάνεται σε έναν εκκεντρικό χαρακτήρα που σε παρόμοιό του δεν τον έχουμε ξαναδεί και κερδίζει τις εντυπώσεις. Εξίσου ενδιαφέρον είναι και ο εργολάβος (Michael Mando), που με ορισμένες από τις καλύτερες ατάκες, επισκιάζει τους πρωταγωνιστές σε όποια σκηνή συνυπάρχουν.
Όσον αφορά το σενάριο υπήρξαν ορισμένα θέματα. Κυρίως με τα κίνητρα των χαρακτήρων που ήταν ελαφρώς ασθενεί. Σαφώς και ο στόχος είναι τα λεφτά, αλλά δεν υπήρχε κάτι πίσω από αυτό που να δίνει μια επιπλέον βαρύτητα ή να παίρνει τον θεατή με το μέρος του. Μπορεί ο Vincent να θυσίασε και να παραμέλησε πολλά, αλλά δεν υπήρξε κάποια στιγμή που εσκεμμένα εξαπάτησε ή εκμεταλλεύτηκε κάποιον. Απλά, δούλεψε πολύ σκληρά για να πετύχει το στόχο του. Κάτι αντίστοιχο έχουμε και με την ανταγωνίστρια. Σίγουρα επιστράτευσε κάθε θεμιτό και μη μέσο για να υπερασπιστεί τα συμφέροντά της, αλλά δεν έπεισε ως κακό αφεντικό. Εδώ θα μου πείτε: γιατί στο «The Wolf of Wall Street» (2013), πού ήταν το βαθυστόχαστο back story του Belfort; Ένα δίκιο το έχετε! Όμως εκεί είχαμε μια αληθινή ιστορία, ό, τι παράλογο και εξωφρενικό βλέπαμε είχε συμβεί.
Ένα ακόμη σημείο που το «The Hummingbird Project» ακολουθεί το δικό του δρόμο είναι η ηθική του εγχειρήματος. Παρόλα αυτά και σε αυτό το κομμάτι δεν υπάρχει μέτρο. Από τη μια, χρησιμοποιεί την πιο δραματική παρομοίωση για να μας πει το προφανές,—όχι, δε σας λέω, να πάτε να δείτε την ταινία, ενώ από την άλλη δεν επιμένει στις εξίσου σημαντικές πρακτικές συνέπειες.
Επίσης, ας επισημάνουμε πως η ταινία δεν είναι αγωνίας. Είναι πραγματικά περίεργο που χαρακτηρίζεται thriller, ενώ σίγουρα κλίνει περισσότερο σε δράμα. Κυλάει ομαλά και συνεχώς συμβαίνουν πράγματα, αλλά δεν υπήρχε αρκετό σασπένς για να μπει σε αυτή την κατηγορία.
Συνοψίζοντας, παρά τα προβλήματά της είναι μια ενδιαφέρουσα ταινία, με συμπαθείς χαρακτήρες και χιούμορ—ακόμη και κατά λάθος. Μπορεί να μην ανήκει στις ταινίες που θα γεμίσει τις αίθουσες, αλλά σίγουρα δεν είναι χάσιμο χρόνου.
Στην Ελλάδα ξεκίνησε να προβάλλεται από τις 28 Μαρτίου. Όποτε και αν βρεθεί μπροστά σας, δώστε της μια ευκαιρία, τουλάχιστον όταν βγει σε DVD.
https://www.youtube.com/watch?v=n5_QL422tHQ
