Το «Τwo Evil Eyes», τέκνο του 1990, αποτελείται από δύο σπονδυλωτές, ισόποσες χρονικά ιστορίες, βασισμένες σε δύο αντίστοιχα ιστορίες του διάσημου συγγραφέα μυστηρίου και τρόμου, Edgar Allan Poe, μετουσιωμένες σε μια διμερή ταινία, που διαφοροποιoύνται αφηγηματικά και σκηνοθετικά, αλλά εφάπτονται στην πεμπτουσία της φιλοσοφίας τους. Οι Dario Argento και George Romero σε κοινή σύμπραξη, ενώνουν τις δυνάμεις τους παρουσιάζοντας ο καθένας με την δική του σκηνοθετική αφετηρία και συνεπή προσφορά στον κινηματογράφο, μια αντιπροσωπευτική ιστορία, έκαστος, με ακραιφνή τρόπο. Είναι αδιαμφισβήτητα ένας φόρος τιμής στον λαοφιλή συγγραφέα, οπτικοποιημένος από τους συνήθεις ύποπτους της κονίστρας του σινεμά τρόμου που τόσο πιστά υπηρετούν εδώ και χρόνια, σε μια ταινία με κοινή συνισταμένη την εκδίκηση και το απατηλό κυνήγι της ματαιοδοξίας. Μια ταινία που η ύπαρξή της οφείλεται στην συγγενή φιλμογραφία των δύο δημιουργών, που όπως δύο παράλληλες γραμμές τελικά ενώνονται, έτσι και αυτοί θα συναντηθούν και θα πορευτούν σε αυτήν την σύντομη διαδρομή περισσότερο σαν ένα δώρο στους φανατικούς οπαδούς τους, παρά σαν ένα πόνημα απίστευτης πρωτοτυπίας και αξιοσημείωτης ποιότητας.
Η πρώτη ιστορία δια χειρός Romero, δεν κωλυσιεργεί και μας εισάγει πάραυτα στο δια ταύτα σε ένα δικηγορικό γραφείο ενός δικηγόρου που φιλονικεί με την γυναίκα του εντολέα του, ο οποίος «πνέει τα λοίσθια» και είναι κάτοχος μιας αξιοσέβαστης περιουσίας. Η κατά πολύ νεότερη γυναίκα του εποθφαλμιά κακήν κακώς τον πακτωλό χρημάτων, που πρόκειται να έρθει στα χέρια της την στιγμή που αυτός ετοιμάζεται στο προσεχές διάστημα να της αφήσει χρόνους, αλλά παραταύτα εκείνη επιδιώκει να επισπεύσει τον θάνατό του με την αρωγή του μιλημένου γιατρού του που «τυχαίνει» να είναι και ο εραστής της. Πεπεισμένοι και οι δύο ότι το μοχθηρό σχέδιό τους δεν έχει ψεγάδια και η επικείμενη ευτυχία τους είναι θέμα -στην κυριολεξία- χρόνου, δεν λαμβάνουν υπόψη ότι η αχόρταγη απληστία τους και η ύβρις που διαπράττουν θα τους φέρει αντιμέτωπους με αστάθμητους παράγοντες που θα λειτουργήσουν ως κάρμα εναντίον τους.
Τη δεύτερη ιστορία που ολοκληρώνει την ταινία, αναλαμβάνει ο maestro του giallo, Dario Argento, βάζοντας στο μικροσκόπιό του τη ζωή ενός φωτογράφου που εργάζεται στο εγκληματολογικό και μια δασκάλα βιολιού που όλα δείχνουν ότι ζουν μια ουδέτερη ζωή, της οποίας η ψευτιά δεν χρειάστηκε ποτέ -έως και τώρα- να αμφισβητηθεί. Αιτία για την συγκρουσιακή σχέση που πρόκειται να επέλθει, είναι μια μυστηριώδης μαύρη γάτα προσφάτως υιοθετημένη από την σύντροφο και πιο συγκεκριμένα η εμμονή του άντρα με αυτήν που θα φτάσει στα όρια εμπάθειας και εκδήλωσης δολοφονικών ενστίκτων. Το ένα φέρνει το άλλο και η μανία του θα βγει στην επιφάνεια, καταλήγοντας στην στυγνή δολοφονία και κυριολεκτικά στον… εντοιχισμό της ίδιας του της γυναίκας. Θα ακολουθήσει ένα λεπτομερώς μεθοδικό σχέδιο αποποίησης της εξαφάνισής της, με την βεβαιότητα ότι όχι μόνο θα αθωωθεί αλλά και πως δεν πρόκειται κανείς να τον εγκαλέσει για το παραμικρό. Κάθε έγκλημα όμως αφήνει πίσω του και ίχνη τα οποία εξαιτίας της αλαζονείας του θα τον προδώσουν και θα οδηγήσει εκών άκων ο ίδιος τον εαυτό του στην ενοχή του…
Στο «Τwo Evil Eyes» οι δύο ιστορίες πραγματεύονται την εκδίκηση μέσω του κάρμα και την πάταξη του δόλου άπληστων, ανερμάτιστων ανθρώπων που πατάνε επί πτωμάτων (στην κυριολεξία) για να ευδαιμονήσουν εις βάρος άλλων. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα όπως νομίζουν οι κατεργάρηδες των ιστοριών, αλλά εν προκειμένω αυτός ο σκοπός ωφελεί μόνο τον «ενδιαφερόμενο» που τελικά σκάβει τον λάκκο πέφτοντας ο ίδιος μέσα. Μια ανθολογία τρόμου από δύο μετρ του είδους που παρότι το αποτέλεσμα δεν είναι το επιθυμητό, αποτελεί ένα αρκετά αντιπροσωπευτικό στυλ του καθενός και αφήνει μια επίγευση αυθεντικότητας. Ο Poe συνδυάζει τον παραδοσιακό τρόμο με το κοινωνικό σχόλιο και η απόδοση των ιστοριών από τους σκηνοθέτες παρότι δεν είναι και η καλύτερη δυνατή, δεν θα αφήσει κανέναν παραπονεμένο αφού η επικράτηση της ανατριχιαστικής ατμόσφαιρας και το χιούμορ που παρεισφρέει συχνά πυκνά στις σωστές δόσεις, συνιστούν μια αξιόλογη, διασκεδαστική ταινία. Το μήνυμά της δεν γλιτώνει να καταστεί επιφανειακό και τετριμμένο, δεν παύει όμως να είναι διαχρονικό, ως μια υπενθύμιση των λανθασμένων επιλογών και της θείας δίκης που καραδοκεί. Το δίκαιο πάντα θα λάμψει. Karma is a bitch!
Δείτε εδώ το trailer της ταινίας «Τwo Evil Eyes»:
