Ένα καλά σχεδιασμένο κτήριο, σύμφωνα με τον Adolf Loos, δεν έχει ανάγκη το χρώμα.
Το λευκό είναι ασφαλές χρώμα αφού είναι τόσο ευέλικτο που ταιριάζει με όλα τα στυλ, πράγμα που καθιστά το σχεδιασμό –το design- διαχρονικό. Η χρήση του, υποδηλώνει μια καθαρότητα στη φόρμα, μια απλότητα στην κατασκευή, μια «απογυμνωμένη» αρχιτεκτονική έκφραση. Η απουσία του χρώματος αντανακλά το περισσότερο φως από το σύνολο των χρωμάτων, για αυτό και η λευκή παλέτα χρησιμοποιείται συχνά από τους αρχιτέκτονες, τόσο σε εσωτερικούς όσο και εξωτερικούς χώρους, ώστε να δημιουργήσουν μια αίσθηση ηρεμίας, κομψότητας και τελειότητας.
H αρχιτεκτονική του λευκού, σε εσωτερικούς χώρους, δίνει την ψευδαίσθηση ότι ο χώρος είναι πιο μεγάλος. Ο μινιμαλισμός που εκπέμπει είναι ένας έξυπνος χειρισμός ώστε ο χώρος να μοιάζει πάντα καθαρός, απαλλαγμένος από υπερβολές, καθώς και για να λειτουργεί ως κενός καμβάς, έτοιμος να «χρωματιστεί» – τονιστεί- με τις λεπτομέρειες της εσωτερικής διακόσμησης.
Αυτός είναι και ο λόγος, που οι γκαλερί και τα μουσεία ντύνονται στα άσπρα, για να είναι το φόντο στην κάθε τέχνη που φιλοξενούν και να λούζουν τα εκθέματα με το φυσικό φως που αντανακλούν.
Σε ένα λευκό υπόβαθρο, οι όποιες χρωματικές συνθέσεις είναι ένα μέσο ανάδειξης της αρχιτεκτονικής. Γενικά, στην Αρχιτεκτονική ο κύριος σκοπός του χρώματος είναι να τονίσει τα στοιχεία που συνθέτουν ένα χώρο, να δημιουργήσει αντιθέσεις και οπτικά εφέ ώστε να επηρεάσει τη διάθεση του ατόμου και την αντίληψή του για ένα αντικείμενο ή ένα χώρο. Αυτή η τεχνική χρωματικής αποτύπωσης διαφόρων στοιχείων, παρουσιάζεται ακόμα και στο Μοντέρνο Κίνημα, που αν και το λευκό κυριαρχούσε ως μέσο μη διακοσμητικής τάσης, σημαντικές πινελιές χρωμάτων αποκάλυπταν με σαφήνεια τη γεωμετρία του χώρου.
Πρωτοπόρος ο Le Corbusier, όπου στην Villa Savoye εσωτερικά, χρησιμοποιεί παστέλ χρωματισμούς ως εργαλείο αποκάλυψης της κυκλικής κίνησης στο χώρο ενώ τη σκάλα την αναδεικνύει με μια κάτασπρη καμπύλη επιφάνεια.
Μιλώντας για την Αρχιτεκτονική του λευκού, θα ήταν παράλειψή μου να μην αναφέρω τον Αμερικανό αρχιτέκτονα Richard Meier, τα κτήρια του οποίου προβάλλονται σαν μοντέρνα γλυπτά μέσα σε ένα καταπράσινο τοπίο. Επηρεασμένη από τον Le Corbusier η αρχιτεκτονική γραφή του Richard Meier, χαρακτηρίζεται από λευκούς όγκους που δημιουργούν μια έντονη αντίθεση με το φυσικό περιβάλλον. Ο μοντέρνος, λευκός κυβιστικός όγκος με τα μεγάλα υαλοστάσια, της κατοικίας Oxfordshire επιτυγχάνει μια φυσική ισορροπία κτηρίου και τόπου.
Στην Ελλάδα, χαρακτηριστικό παράδειγμα λευκής αρχιτεκτονικής αποτελούν τα νησιά των Κυκλάδων. Τα περισσότερα κτήρια εκεί, νότια του Αιγαίου, έχουν αυτό το εκθαμβωτικό λευκό το οποίο αποδίδεται στον ασβέστη, στο υλικό – θερμοσυσσωρευτή, που χρησιμοποιήθηκε για βιοκλιματικούς λόγους ώστε τα οικοδομήματα να διατηρούνται δροσερά το καλοκαίρι, και να αντικατοπτρίζουν ακτίνες θερινής θερμότητας. Σύμφωνα με σύγχρονες έρευνες που πραγματοποιούνται τα λευκά οικοδομήματα της Μεσογείου, με έμφαση τις Κυκλάδες, αποτελούν παράδειγμα ενεργειακής απόδοσης, αφού βάφοντας λευκά, τουλάχιστον τα δώματα ή εφαρμόζοντας επικαλύψεις λευκού χρώματος αποφεύγεται η υπερθέρμανση των κτιρίων. Επιπρόσθετα οι λευκοί τοίχοι με τις μπλε πινελιές, ταυτόχρονα διαφοροποιούνται – ξεχωρίζουν – αλλά και συνυπάρχουν με τη φύση, εκφράζοντας μια τάξη και μια ομοιομορφία. Κάπως έτσι και εδώ, το λευκό αναδεικνύει τα έντονα χρώματα της φύσης και γοητεύει τους επισκέπτες.
Συμπερασματικά, όπως λέει λοιπόν και ο Richard Meier, «Για μένα το λευκό, είναι το πιο όμορφο χρώμα, γιατί όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου περιέχονται σε αυτό. Το παιχνίδι ανάμεσα στο φως και τη σκιά όπως αποτυπώνεται πάνω στις επιφάνειες και τις εσοχές ενός κτιρίου μπορεί να γίνει εύκολα αντιληπτό σε ένα λευκό φόντο». (1984, Rizzoli International Publications)
