stellamccartney.com
Ο θαυμαστός κόσμος της μόδας είναι αδιαμφισβήτητα ελκυστικός και άκρως γοητευτικός. Ειδικά κάθε χρόνο με τον πολυπόθητο ερχομό των διεθνών εβδομάδων μόδας, στις πιο πολιτισμικά πλούσιες και αναγνωρισμένες περιοχές του κόσμου, ο ενθουσιασμός μόνο κορυφώνεται.
Άραγε όμως, έχουμε αναρωτηθεί, τι διαδραμματίζεται πίσω από τα παρασκήνια των φανταχτερών διαδρόμων της πασαρέλας και των πανάκριβων και υπερμεγέθων venues; Όχι, δεν αναφέρομαι στις αποκλειστικές στιγμές μοντέλων ενώ ετοιμάζονται η στις τελικές πρόβες κάποιες ώρες πριν τη επίδειξη, αλλά στο τι ακριβώς απαιτείται -και κυρίως καταναλώνεται- για να οργανωθεί από το μηδέν και να λειτουργήσει ένα επιτυχημένο σόου.
Συνήθως προσκολλούμαστε στα πολυπόθητα περίπου 30’ λεπτά -μέσος όρος διάρκειας μίας επίδειξης-, στις φρέσκες δημιουργίες και στα αξιοζήλευτα look, ενώ δεν διαθέτουμε την παραμικρή ιδέα για το πόσο ακριβώς ρεύμα χρειάστηκε για να φωταγωγηθούν τα πολλαπλά επίπεδα της σκηνής. Ή για το πόσα μίλια διεθνών πτήσεων διανύθηκαν, επομένως και πόσα λίτρα καυσίμων καταναλώθηκαν, για να μεταφερθούν οι εκατοντάδες καλεσμένοι στη συγκεκριμένη τοποθεσία. Και αυτά είναι μόνο κάποια από τα ανησυχητικά ερωτήματα με τα οποία συνδέεται η κολοσσιαία βιομηχανία της μόδας.
Συμπεριλαμβανομένου την παραγωγή των διαφόρων ειδών ένδυσης και πολυτελείας, η αγορά της μόδας συμβάλει στο 10% περίπου των παγκόσμιων εκπομπών αερίων θερμοκηπίου, λόγω της τεράστιας προσφoράς των αλυσίδων και ενεργειακής παραγωγής. Μάλιστα, έχει υπολογιστεί, ότι η βιομηχανία της μόδας, καταναλώνει περισσότερη ενέργεια από ό,τι εάν συνδυάσουμε την βιομηχανία αεροπορίας και αποστολών μαζί.
Συγκεκριμένα, οι βιομηχανίες ένδυσης και υποδηματοποιίας, αντιπροσωπεύουν μαζί περισσότερο από το 8% των παγκοσμίων κλιματικών επιπτώσεων. Φυσικά, τέτοια ποσοστά μας φαίνονται αδιανόητα και ίσως υπερβολικά, όμως δεν παύουν να αποτελούν την πραγματικότητα και να έχουν έντονο αντίκτυπο όσον αφορά την παρούσα και κυρίως μέλλουσα κατάσταση του πλανήτη μας.
Ζούμε σε μια εποχή που το φαινόμενο του fast fashion, έχει κατακτήσει πρωταρχική θέση στον τομέα παραγωγής και πωλήσεων προϊόντων σε διεθνές επίπεδο, εισχωρώντας στο καθημερινό τρόπο ζωής μας. Με τον όρο fast fashion, αναφερόμαστε στις επιχειρήσεις παραγωγής συλλογών σε τακτό χρονικό περιθώριο, σε χαμηλότερες τιμές για την ενθάρρυνση κατανάλωσης, οι οποίες αποδεικνύονται όλο και πιο τοξικές εις βάρος του περιβάλλοντος. Το κύριο αίτιο βρίσκεται στη αλόγιστη χρήση μη ανανεώσιμων πόρων, με αποτέλεσμα παραπάνω από τα μισά προϊόντα, να ξεφορτώνονται μέσα στον ίδιο χρόνο στον οποίο παράχθηκαν.
Ωστόσο, “φιλικά προς το περιβάλλον” μυαλά, όπως η σχεδιάστρια μόδας Stella McCartney θεωρείται πρωτοπόρος για την περιβαλλοντική της συνείδηση, όσον αφορά τις συλλογές της. Τα ρούχα της παράγονται από ανασχεδιασμένο έναντι παρθένου κασμίρ, ίνες βισκόζης από τα δάση, βιολογικό βαμβάκι και άλλα υπεύθυνα βιώσιμα και ανακυκλώσιμα υλικά, ενώ δεν χρησιμοποιεί αληθινή γούνα ή δέρμα. “Είναι η μεγαλύτερη φιλοφρόνηση για το προϊόν σου, να έχει μετά θάνατον ζωή -για μένα, αυτό είναι πολυτέλεια.” δήλωσε η McCartney στη Vogue τον Φεβρουάριο.
Άλλο ένα αξιοσημείωτο παράδειγμα, αποτελεί η εταιρία ανδρικού ρούχου Dai, η οποία παράγει ευπροσάρμοστο, άνετο ρουχισμό εργασίας και από την πρώτη της συλλογή το 2017 είναι βιώσιμη έκτοτε. Η ιδρυτής Joanna Dai σχεδιάζει διαχρονικά κομμάτια, με σκοπό να ξεπεράσουν τις τάσεις, δουλεύοντας με φιλικά προς το περιβάλλον υφάσματα και μύλους. Εταιρίες όπως η Eileen Fisher, Theory and Patagonia, είναι από τα εμπορικά brands που αποδέχονται την παραλαβή των δικών τους ρούχων σε αντάλλαγμα πίστωσης στα καταστήματα τους.
Οι προσπάθειες προστασίας του περιβάλλοντος δεν περιορίζονται μονάχα στο κομμάτι της παραγωγής και του εμπορίου. Οι υπηρεσίες ενοικίασης ρουχισμού όπως η Rent the Runway, ενθαρρύνει τη σταδιακή στροφή προς τη συνδρομή αντί της ιδιοκτησίας. Με την προσφορά μηνιαίας αμοιβής, οι υπηρεσίες παρέχουν στα μέλη απεριόριστη πρόσβαση στη “μεγαλύτερη παγκόσμια κοινόχρηστη ντουλάπα“.
Σύμφωνα με αναφορά του Business of Fashion το 2019, η αγορά μεταπώλησης ενδείκνυται να ξεπεράσει την αγορά της μόδας μέσα σε 10 χρόνια, γεγονός που οφείλεται κυρίως στην “πείνα” της νέας γενιάς για νεωτερισμό και αλλαγή. Οι καιροί αλλάζουν και σε αυτό δεν αρκεί να συμμετέχουν μόνο οι εταιρίες και οίκοι μόδας, αλλά και οι ίδιοι οι καταναλωτές, αξιολογώντας τις αρχές και καθημερινές τους συνήθειές, με τρόπο που ικανοποιεί τις ατομικές τους ανάγκες, αλλά και το καθήκον τους προς τον πλανήτη.
