Αυτή η φράση είναι μια φράση, που αρκετός κόσμος, δε φαντάζεται ότι θα ακούσει ποτέ. Δυστυχώς, την άκουσα πρόσφατα και βρέθηκα σε ένα ισχυρό δίλημμα, για το αν ισχύει η φράση αυτή ή όχι.
Οι περισσότεροι άνθρωποι επιδιώκουμε το σεβασμό στις σχέσεις μας, τους φίλους μας, από την οικογένεια μας, ακόμα και από τα παιδιά μας.
Τι γίνεται, όμως, όταν ο σεβασμός, που δίνουμε δεν είναι αντάξιος των προσδοκιών μας; Τι συμβαίνει, όταν το άτομο απέναντι μας δε μας σέβεται αρκετά, όσο μας αξίζει; Φταίμε εμείς, ή μήπως φταίει το ίδιο το άτομο;
Μήπως, απογοητευόμαστε από τις δικές μας προσδοκίες;
Αρχικά, θα ήθελα να παραθέσω τη δική μου άποψη για το τι είναι ο σεβασμός. Ο κοινός σεβασμός είναι το αίσθημα της βαθιάς εκτίμησης και αποδοχής της διαφορετικότητας το άλλου, το οποίο έχεις καλωσορίσει στη ζωή σου. Ο σεβασμός είναι εκείνοι οι κανόνες, που δεν ξεπερνούν την ατομική ελευθερία του άλλου και δεν του προκαλούν κακό.
Ο σεβασμός είναι η αποδοχή των απόψεων ή της σεξουαλικής προτίμησης του άλλου. Ο σεβασμός είναι το ενδιαφέρον και η προστασία για το χαμό των ανθρώπινων ψυχών. Ο σεβασμός είναι να νοιαζόμαστε για το περιβάλλον και να μην το ρυπαίνουμε, όπως τις ψυχές μας.
Ο σεβασμός είναι εκείνες οι αναμνήσεις, που έχεις χτίσει με τους φίλους σου. Έτσι, όταν έρθει η ώρα που η φιλία πρέπει να λάβει τέλος, εκτιμάς τις αναμνήσεις και το κομμάτι του εαυτού σου, που της χάρισες.
Ο σεβασμός είναι η αγάπη προς τον εαυτό σου και να γνωρίζεις την αξία, που έχεις ως άνθρωπος.
Ίσως, πολλοί να είναι αυτοί που δε θα σε εκτιμήσουν, που θα σε διαβάλουν, που δε θα πιστέψουν σε εσένα και τέλος που δε θα σε σεβαστούν. Όχι, γιατί δε σου αξίζει, αλλά επειδή πρώτα και κύρια οι ίδιοι δε σέβονται τον εαυτό τους. Γιατί, οι ίδιοι δεν έμαθαν ποτέ να εκτιμούν, παρά μόνο στο τέλος όταν η σχέση έληξε, όταν δεν τους ήσουν χρήσιμος.
Έχοντας την ψευδαίσθηση, ότι οι περισσότεροι άνθρωποι θα σε σεβαστούν περιπλέκει τις ανθρώπινες σχέσεις και δημιουργεί ελπίδες, για κάτι που πιθανότατα θα σε λυπήσει.
Είναι ευρέως γνωστό, ότι ο σεβασμός κερδίζεται, αλλά τι συμβαίνει όταν οι ίδιοι οι άνθρωποι δε σε έχουν γνωρίσει; Τι συμβαίνει όταν οι ίδιοι οι άνθρωποι δε γνωρίζουν τις ηθικές σου αξίες και απλώς βγάζουν τα δικά τους συμπεράσματα;
Εντέλει, όλα οδηγούν στο να αδικούμε το άτομο που έχουμε απέναντι μας. Οδηγούμαστε να δηλητηριάζουμε τις ψυχές μας, γιατί έτσι μας έμαθαν ότι μπορούμε να προσελκύσουμε τον κόσμο. Οδηγούμαστε να παίρνουμε στα χέρια μας τη ζωή ενός ανθρώπου μέσω του bulling-εκφοβισμός, όπου πολλοί γνωρίζουν ως καταπάτηση του σεβασμού.
Πόσο εύκολο είναι να μισήσουμε τους ανθρώπους, το περιβάλλον και πάνω από όλα τον εαυτό μας; Μα, πάνω από όλα πόσο δύσκολο είναι να εκτιμήσουμε τον εαυτό μας και τους ανθρώπους;
Τι συμβαίνει, όταν ο σεβασμός δεν είναι κάτι το οποίο μεγαλώσαμε; Αν το τοξικό περιβάλλον μιας οικογένειας έρχεται σε αντίθεση με τα πιστεύω σου; Τι μπορεί να κάνει κάποιος, αν το άτομο απέναντι του δεν του δείχνει τον ίδιο σεβασμό, που εσύ του δείχνεις;
Πριν λίγο καιρό έτυχε να συναντηθώ με ένα άτομο, το οποίο εκτιμούσα πολύ. Συνειδητοποίησα ότι η εκτίμηση που τρέφαμε ο ένας για τον άλλον δεν ήταν ίδιος. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η φυγή είναι η καλύτερη λύση. Όχι, γιατί δεν εκτιμάς το άτομο πλέον, αλλά επειδή εκτιμάς τον εαυτό σου περισσότερο. Επειδή, όπως έχει πει και η γνωστή σε όλους Samantha από τη σειρά Sex and the City:
I’m gonna say the one thing you aren’t supposed to say. I love you… but I love me more. I’ve been in a relationship with myself for 49 years and that’s the one I need to work on. “Samantha Jones”
Advertising
Ολοκληρώνοντας, πολλοί είναι αυτοί, που δε θα σε σεβαστούν, όμως, έχεις μια επιλογή. Οι επιλογές μας, μας καθορίζουν ως ανθρώπους και μπορούν να μας κάνουν είτε καλύτερους, είτε χειρότερους.
Ο αμοιβαίος σεβασμός μπορεί να δημιουργήσει τις καλύτερες προϋποθέσεις για μια σχέση είτε με άλλους είτε με τον ίδιο μας τον εαυτό.