Στις δύσκολες και αχαρτογράφητες συνθήκες που βιώνουμε καλούμαστε να έρθουμε αντιμέτωποι με μια πραγματικότητα εντελώς διαφορετική από τα κανονιστικά πρότυπα της φυσιολογικότητας που έχουμε μάθει, που έχουμε ανατραφεί και που έχουμε συνηθίσει. Σε συνεχείς αγώνες γρήγορων ρυθμών, στις οποίες το προσωπικό στοιχείο, η «συναναστροφή» με το Εγώ μας είναι ιδιαιτέρως περιορισμένη, ελάχιστη ή πιθανώς μηδενική.
Έχουμε κατορθώσει να ρυθμίζουμε τα πάντα, να τα προσαρμόζουμε σε καλούπια που ακολουθούν συγκεκριμένες «οδηγίες χρήσης». Ξένες επιρροές που εντάχθηκαν στο Εμείς μας, αλλά επέφεραν αμέλεια στο Εγώ μας. Σήμερα, που το Εγώ είναι το μόνο που έχουμε, ο προσωπικός χρόνος είναι απαραίτητος, η παραμονή στο σπίτι με τον εαυτό μας αποτελεί τον πλήρη υγιή και ασφαλές τρόπο διαβίωσης, ίσως αδυνατούμε να το προσεγγίσουμε και να το αφουγκραστούμε.
Η καινούργια καθημερινότητα μας φέρνει μπροστά στον καθρέπτη, να βρισκόμαστε-απέναντι- στους αυτούς μας και να αναρωτιόμαστε για όσα έρχονται, μα προπαντός να αναπολούμε όσα ήρθαν κι έφυγαν. Με αυτές τις ανησυχίες, εκκινούμε προσωπικές συζητήσεις και προσπάθειες έκφρασης συναισθημάτων. Πόσο εύκολο είναι όμως αυτό; Η έκφραση των συναισθημάτων τους διαφέρει και εμφανίζεται αναλογικά στην εκάστοτε περίσταση, με διαφορετικό τρόπο, τόπο και χρόνο εκδήλωσης. Γίνεται αντιληπτό πως οι άνθρωποι σε διαφορετικές περιστάσεις δρουν και συναισθάνονται διαφορετικά. Το ίδιο συμβαίνει και με τους ανθρώπους που τους προξενούν συναισθήματα.
Δεν είναι όλοι ίδιοι, δεν είναι όλα τα ίδια και δεν είναι για όλους παρόμοια. Στην διάρκεια της ζωής υπάρχει δυσκολία εξωτερίκευσης των προσωπικών εσωτερικευμένων συναισθημάτων, αυτών που με ειλικρίνεια και πλήρη έκθεση εαυτού επιθυμώ να διαμοιράσω με οικεία πρόσωπα.Υπάρχει διαφορά και ως προς την έκφραση των συναισθημάτων και αυτό οφείλεται στην ύπαρξη διαφορών στα δύο φύλα ως απόρροια αντιλήψεων και κοινωνικών προτύπων που προσδίδουν διαφορετικά χαρακτηριστικά, ρόλους και ιδιότητες σε αγόρια και κορίτσια πχ τα αγόρια δυσκολεύονται να εκφράσουν φοβίες ή δειλία για να μην χαρακτηριστούν αδύναμα/ ευαίσθητα.
Οι αξίες κάθε οικογένειας, η σχέση των γονέων, ο βαθμός και ο τρόπος κοινωνικοποίησης, οι αντιλήψεις και οι πεποιθήσεις επηρεάζουν την οπτική και τη στάση ως προς τα δύο φύλα. Είναι καλό να επεξηγείται και να υιοθετείται,ότι τα συναισθήματα είναι κοινά στα δύο φύλα και η εκδήλωσή τους είναι επιθυμητή και αναγκαία, υπερτονίζοντας ότι κανένα κοινωνικό σύνολο και κανένα κοινωνικά κατασκευασμένο πρότυπο δεν μπορεί να μας στερήσει το αναφαίρετο δικαίωμα έκφρασης, ατομικής ευημερίας και ψυχικής υγείας. Όταν ένα άτομο δυσκολεύεται να μιλήσει, δυσκολεύεται να αντιληφθεί και το ίδιο την αισθηματική κατάσταση που βιώνει και μέσω της οποίας οδηγείται σε αλλεπάλληλες συγκρούσεις. Η ένταση αυτή είναι ένα δύσκολο συναίσθημα που ως ενήλικες πρέπει να βοηθήσουμε τους εαυτούς μας να αποδεχτούμε, να αναλογιστούμε και να οδηγηθούμε στο να δράσουμε με βέλτιστη διαχείριση. Κρατάμε τον τόνο που εκφράζονται τα λεγόμενα και όχι οι λέξεις του αυτολεξεί.
Με άλλα λόγια προσπαθούμε να αναγνωρίσουμε τις σκέψεις που κρύβονται πίσω από τις λέξεις (τις λέξεις πίσω από τις λέξεις), δίνοντας τις κατάλληλες κατευθυντήριες στα άτομα και πολλές φορές στους ίδιους μας τους εαυτούς ώστε να γνωρίσουμε τον σωστό τρόπο που θα επικοινωνήσουμε το μήνυμα και συναίσθημά εποικοδομητικά.
Επιπρόσθετα, είναι ιδιαίτερα χρήσιμο να εξετάζουμε και να αποδεχόμαστε την γνώμη των άλλων, να ακούμε τα λεγόμενα και τις απόψεις τους, να σκεφτόμαστε πάνω σε αυτές, να τις αξιολογούμε και τελικώς να καταλήγουμε στην εφαρμογή αυτών που επιλέγουμε αυτόνομα ως αποτέλεσμα προσωπικής κρίσης και σκέψης πάνω στο πλήθος των πληροφοριών που δεχόμαστε ως εξωτερικά αντιληπτικά μηνύματα, τα οποία τελικώς προσιδιάζουν και ανταποκρίνονται στο συναισθηματικό μας νοημοσύνη.
Θεωρείται βέβαιο ότι σε μια κοινωνία που η πληροφορία τρέχει με τεράστιες ταχύτητες και διασκορπίζεται προς όλες τις κατευθύνσεις, η επικοινωνία είναι διαρκής, οι ανθρώπινες σχέσεις αλληλοσυνδεόμενες και οι σκέψεις μας εκτενώς εξελισσόμενες, τα ερεθίσματα που δρουν στον εγκέφαλό μας δεν είναι πολλαπλά και για τον λόγο αυτό οφείλουμε να δεχόμαστε ενεργητικά τα όσα λαμβάνουμε καθημερινά και να αξιολογούμε καταλλήλως με γνώμονα τις προσωπικές μας ανάγκες, ικανότητες, γνώσεις, αξίες και αρχές.
Τελικώς και έχοντας εφαρμόσει έλεγχο και κριτική, υπάρχουν φορές που είναι αναγκαίο να αναγνωρίζουμε στον εαυτό μας άγνοια και να αποδεχόμαστε ότι είναι εντάξει που βρισκόμαστε σε αυτή. Να παραδοθούμε και να ακολουθήσουμε συναισθήματα και ένστικτο και ας οδηγηθούμε όπου εκείνα μας κατευθύνουν. Καθώς ως έμβια και ενσυναίσθητα όντα, δεν υπάρχει τίποτα ανεξάρτητο από τα συναισθήματα για εμάς.
Η προσωπική βελτίωση και η ψυχική ευημερία μας χρειάζεται αδιάκοπη ενασχόληση και επένδυση, βαθύτατη, αληθινή και ουσιαστική.Γιατί όσο υπάρχουν άνθρωποι που προβάλλουν εαυτό, υποστηρίζουν τα συναισθήματα και διακρίνουν το ατομικό στοιχείο, ο χρόνος θα κυλά πάντοτε, ευχάριστα και δημιουργικά.
