Σίγουρα, από τη στιγμή που οι αδελφοί Πάρκερ (και η Hasbro) εισήγαγαν την Monopoly στις ζωές μας, το επιτραπέζιο αυτό παιχνίδι έχει γίνει ένα από τα πιο διάσημα όλων τον εποχών.
Όλοι έχουμε, κάποια στιγμή στη ζωή μας, παίξει, διασκεδάσει και εκνευριστεί με κάποια εκδοχή αυτού του παιχνιδιού που βρήκαμε στο σπίτι ενός φίλου ή σε μία καφετέρια. Οι κανόνες είναι απλοί: κάθε παίκτης επιλέγει ένα πιόνι, παίρνει κάποια χρήματα από την τράπεζα και κάνει βόλτες στο ταμπλό αγοράζοντας περιουσίες, πληρώνοντας φόρους και πρόστιμα και κερδίζοντας χρήματα, μέχρι όλοι οι υπόλοιποι παίκτες να χρεωκοπήσουν.
Υπάρχουν όμως και μερικοί κανόνες, που για κάποιο λόγο, όλη μας τη ζωή τους γνωρίζαμε λάθος ή και καθόλου.
- Βγαίνοντας από την φυλακή
Υπάρχουν πολλές παραλλαγές του πώς βγαίνει κάποιος από την φυλακή:
- Αν ο παίκτης ρίξει διπλές στους επόμενους 3 γύρους, τότε βγαίνει από τη φυλακή, περπατάει όσο έριξε στα ζάρια, αλλά δεν ξαναπαίζει.
- Αν ο παίκτης πληρώσει 50 ευρώ πρόστιμο.
- Αν ο παίκτης αγοράσει μια κάρτα “Βγες από τη φυλακή” από άλλο παίκτη.
- Αν ο παίκτης έχει μία κάρτα “Βγες από τη φυλακή”
Αν κάποιος παίκτης δεν καταφέρει να ρίξει διπλές στους 3 γύρους που βρίσκεται στην φυλακή, τότε είναι υποχρεωμένος να πληρώσει πρόστιμο ή να χρησιμοποιήσει κάρτα “Βγες από τη φυλακή”. Μάλιστα, στους επίσημους κανόνες αναφέρεται πως ο παίκτης έχει κανονικά το δικαίωμα να εισπράτει χρήματα αν κάποιος άλλος παίκτης πέσει σε περιουσία του.
2. Ελεύθερη Στάθμευση
Ένας από τους πιο κλασικούς κανόνες του παιχνιδιού έχει να κάνει με το τετραγωνάκι “Ελεύθερη Στάθμευση”. Συνήθως, όλοι οι παίκτες που έχουν να πληρώσουν πρόστιμο, βάζουν τα χρήματα στη μέση (αντί να τα δίνουν στην τράπεζα) κι όποιος παίκτης πέσει στο τετραγωνάκι ελεύθερη στάθμευση, τα μαζεύει όλα.
Σύμφωνα με τους επίσημους κανόνες δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Το τετραγωνάκι “Ελεύθερη Στάθμευση” δεν κάνει απολύτως τίποτα. Σχεδιάστηκε για να είναι ένας τελείως “κενός χώρος” όπου δεν γίνεται κυριολεκτικά τίποτα.
Αλλά έτσι, δεν έχει πλάκα, σωστά;
3. Το παιχνίδι ξεκινά
Πολλοί θέτουν ως κανόνα πως όταν το παιχνίδι ξεκινά, μέχρι να τελειώσει η πρώτη γύρα στο ταμπλό, δεν έχει κανένας δικαίωμα να αγοράσει περιουσία.
Κάτι τέτοιο όμως δεν ισχύει. Ο πρώτος γύρος ξεκινά όπως και κάθε άλλος γύρος του παιχνιδιού.
4. Χτίσιμο, σπιτάκια και ξενοδοχεία
Σύμφωνα με τους επίσημους κανόνες του παιχνιδιού, κάθε παίκτης πρέπει να χτίσει ίσα σε όλες του/της περιουσίες.
Αρχικά, για να χτίσει ένας παίκτης πρέπει να έχει όλα τα τετραγωνάκια ίδιου χρώματος. Έπειτα, ξεκινάει να χτίζει σπιτάκια και μετά ξενοδοχεία (5 σπιτάκια ισούνται 1 ξενοδοχείο). Αν ο παίκτης επιλέξει να χτίσει π.χ. ένα σπιτάκι σε μία ιδιοκτησία, το επόμενο σπιτάκι πρέπει να είναι σε άλλη ιδιοκτησία. Δεν μπορεί να βάλει και δεύτερο σπιτάκι στην πρώτη ιδιοκτησία για να μην χρεωκοπήσει ξαφνικά και άδικα κάποιος παίκτης.
Αν ο παίκτης θέλει να πουλήσει την ιδιοκτησία (μαζί με τα σπιτάκια/ξενοδοχεία), η διαδικασία αντιστρέφεται. Πουλάει δηλαδή πρώτα το ξενοδοχείο, μετά τα σπιτάκια και μετά την ιδιοκτησία. Σπιτάκια και ξενοδοχεία πωλούνται στο μισό της αρχικής τους αξίας ενώ η ιδιοκτησία στην τιμή που αναφέρεται στο πίσω μέρος της κάρτας (τιμή υποθήκης).
5. Αγορά περιουσίας
Ο συγκεκριμένος κανόνας είναι ίσως ο πιο ξεχασμένος απ’ όλους τους προαναφερθέντες κανόνες.
Αν κάποιος παίκτης δεν επιθυμεί να αγοράσει μια περιουσία, τότε η συγκεκριμένη περιουσία τίθεται σε πλειστηριασμό με οποιαδήποτε αρχική τιμή θέλουν οι υπόλοιποι παίκτες να ορίσουν. Νικητής είναι αυτός που θα δώσει τα περισσότερα. Έτσι, μια περιουσία μπορεί να αγοραστεί ακόμα και με 1 ευρώ (!)
Πώς σας φαίνεται τώρα η Μονόπολη; Πιο δύσκολη ή πιο εύκολη; Ή μήπως…σας χαλάσαμε λίγο τα σχέδια;
