5 περιφερειακά κονσολών που απέτυχαν παταγωδώς

Τα περιφερειακά σε μια κονσόλα έρχονται συνήθως κατά το μέσο με τέλος της ζωής της. Λειτουργούν τις περισσότερες φορές ως γεφύρωμα ανάμεσα στην υπάρχουσα και την επόμενη γενιά, προσφέροντας κάτι ώστε να παρατείνουν το προσδόκιμο ζωής τους. Δεν είναι όμως κάθε περιφερειακό κονσόλας επιτυχημένο, είτε καθαρά εμπορικά είτε με βάση την γενικότερη αποδοχή. Ας δούμε πέντε προσπάθειες εταιριών σε περιφερειακά κονσολών, που τελικά κατέληξαν σε αποτυχίες.

1. Sega 32X: ή απέλπιδα προσπάθεια της Sega να παρατείνει τη ζωή του Sega Mega Drive, ώστε να χτυπήσει τόσο τον ανταγωνισμό της Nintendo με το Super Nintendo, όσο και να συναγωνιστεί με νέες εταιρείες της εποχής, όπως τη Sony με το PlayStation, μέχρι να κυκλοφορούσε το Sega Saturn. Το 32X “κούμπωνε” στη θέση των cartridges του Sega Mega Drive, απαιτούσε το δικό του τροφοδοτικό έδινε στο Sega Mega Drive τη δυνατότητα να έχει πρόσβαση σε cartridges των 32bit. Έχοντας όμως ήδη κυκλοφορήσει το Sega Saturn στην Ιαπωνία, η διάρκεια ζωής του 32X ήταν περίπου 6 μήνες. Χωρίς να προσφέρει κάτι το αξιοσημείωτο και με 150$ κόστος, ελάχιστοι gamers υιοθέτησαν το εν λόγο περιφερειακό.

   

2. Nintendo 64DD (Disk Drive): Σε μια παρόμοια κατάσταση με το 32X, το 64DD εφάρμοζε κάτω από το Nintendo 64, και του έδινε τη δυνατότητα να παίζει ειδικά floppy discs της Nintendo. Το συγκεκριμένο περιφερειακό κονσόλας κυκλοφόρησε τελικά μόνο στην Ιαπωνία, με 9 τίτλους συνολικά. Προοριζόταν για παιχνίδια όπως το Animal Crossing, καθότι προσέφερε real time clock και να δημιουργείς τις δικές σου πίστες στο F-Zero.

   

3. Kinect: Η Microsoft και η Sony, θέλοντας να μοιραστούν λίγη από την επιτυχία της Nintendo με το Wii και τα motion controls του, έβγαλαν τις δικές τους εκδόσεις με περιφερειακά που επέτρεπαν παιχνίδια με το συγκεκριμένο τρόπο παιξίματος. Η Sony μας έδωσε το Move, και η Microsoft το Kinect. Και τα δυο λίγο πολύ απέτυχαν, αλλά αναφέρουμε μόνο το Kinect καθότι τα χειριστήρια του Move παράγονται ακόμη ως μέρος του VR για το PlayStation 4, σε αντίθεση με το Kinect, που η Microsoft σταμάτησε οριστικά την όποια κατασκευή του. Το Kinect, μέσω υπέρυθρης κάμερας, μπορούσε τόσο να ανιχνεύσει τις κινήσεις σου, όσο και να σε τοποθετήσει τον ίδιο μέσα στο παιχνίδι. Το θέμα ήταν πως το συγκεκριμένο περιφερειακό δούλευε ελάχιστα, και χωρίς καθόλου τίτλους που θα το κρατούσαν στη ζωή, εγκαταλείφθηκε.

   

4. HD DVD Player για το Xbox 360: Όταν η HD εποχή ήρθε στα σπίτια μας, οι Microsoft και η Sony προσπάθησαν η καθεμία να μας φέρει HD ταινίες στο σπίτι μας με το δικό της τρόπο. Τα Blu-ray ανήκαν αποκλειστικά στη Sony, οπότε όσα Studio πήγαιναν μαζί της εξέδιδαν τις ταινίες τους στο συγκεκριμένο format. Η Microsoft λοιπόν, ένωσε τις δυνάμεις της με τη Toshiba, η οποία παρήγαγε HD DVDs, DVD υψηλής ανάλυσης. Κυκλοφόρησε λοιπόν το HD DVD Player ως περιφερειακό για το Xbox 360, το οποίο επέτρεπε την αναπαραγωγή τους. Καθότι όμως ελάχιστα Studio έβγαζαν τις ταινίες τους σε HD DVD, προσφέροντας και κάπως χειρότερη εικόνα από τα Blu-ray, και όντας και περιφερειακό και όχι built in, κατέληξε να ξεχαστεί περίπου 2 χρόνια αργότερα.

   

5. Power Glove για το NES: πρώτη προσπάθεια της Nintendo για motion controls ήρθε όχι από την ίδια τη Nintendo αλλά από τη Matel, οποία δημιούργησε το Power Glove με σκοπό να μπορείς να χειριστείς κάθε παιχνίδι του NES μέσω motion controls. Το πρόβλημα με το Power Glove ήταν πως ξεκάθαρα δε δούλευε, κάνοντας το μια από τις γνωστότερες αποτυχίες σε περιφερειακά κονσολών. Λειτουργούσε μέσω υπέρυθρων, ώστε να “καταλάβει” τις κινήσεις σου, αλλά πραγματικά ήταν άθλος απλά και μόνο να καταφέρεις να παίξεις με αυτό.

   

Προσπαθώντας να κρατηθούμε όσο το δυνατόν σε first party περιφερειακά, βλέπουμε ότι κάθε εταιρεία παιχνιδιών λειτουργεί με τις περισσότερες φορές με γνώμονα να χτυπήσει τον ανταγωνισμό, παρά να κυκλοφορήσει ένα ποιοτικό προϊόν. Happy gaming…..