Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πως μια αποτυχημένη κονσόλα δεν σημαίνει απαραίτητα πως είναι και κακή. Μπορεί ως μηχάνημα να είναι καλό, και να την αγάπησαν όσοι την απέκτησαν, αλλά μπορεί οι συγκυρίες να μην ήταν σωστές, ή στιγμή που κυκλοφόρησε να μην ήταν κατάλληλη κτλ. Βέβαια, υπάρχει και η πιθανότητα να ήταν απλώς κακή. Για να δούμε πέντε δημοφιλή παραδείγματα λοιπόν.
Στη πέμπτη θέση είναι το CD-I της Philips, μια κονσολα που κυκλοφόρησε το 1991. Αρκετά δυνατό για την εποχή του, με έναν επεξεργαστή 16/32 Philips SCC68070 χρονισμένο στα 15.5 MHz, κόστιζε περίπου 1000$ ως καινούργιο, διότι μπορούσε να αναπαράγει music cds, photo cds και video cds σε μια εποχή που τα optical media μόλις που έκαναν την εμφάνισή τους και οτιδήποτε μπορούσε να τα αναπαράγει κόστιζε αρκετά. Είναι φανερό λοιπόν πως η συγκεκριμένη κονσόλα προοριζόταν για μια μικρότερη ομάδα από το ευρύ κοινό που απευθύνονταν οι περισσότερες, ειδικά σε αυτή τη τιμή. Η Philips είχε πάρει την άδεια της Nintendo (μετά τη ρίξη της με τη Sony) να δημοσιεύσει στο νέο της σύστημα παιχνίδια με Nintendo IPs, οπότε πήραμε 3 παιχνίδια The Legend of Zelda, τα Zelda Wand of Gamelon, Link Faces of Evil και Zelda’s Adventure, καθώς κι ένα παιχνίδι Mario, το Hotel Mario. Περιττό να πω πως και τα τέσσερα αυτά παιχνίδια ήταν από τα χειρότερα που έχουν κυκλοφορήσει, η Nintendo δεν αναγνωρίζει καν την ύπαρξή τους κι εμένα μου φέρνουν εφιάλτες από τότε που τα είδα. Αλλά και γενικότερα η βιβλιοθήκη του CD-I απαρτιζόταν κυρίως από παιχνίδια αρκετά κάτω του μετρίου ως τελείως ανάξια παιξίματος. Κακά παιχνίδια λοιπόν και υψηλή τιμή σκότωσαν το CD-I, του οποίου η παραγωγή σταμάτησε το 1998.
Στη τέταρτη θέση έχουμε το Virtual Boy της Nintendo, το οποίο κυκλοφόρησε το 1995. Μια πραγματικά κακή κονσόλα, το Virtual Boy ήταν από τις πρώτες προσπάθειες της Nintendo για 3D gaming. Πρέπει να αναγνωρίσω πως το Virtual Boy ήταν προάγγελος αρκετών μεταγενέστερων συστημάτων της Nintendo, όπως το 3D του 3DS, το υβριδικό κονσόλας/φορητού του Switch καθώς και το χειριστήριό του, το οποίο αποτέλεσε έμπνευση για το χειριστήριο του Gamecube. Γιατί λοιπόν απέτυχε; Γιατί προσπαθούσε να κάνει 3D με τη τεχνολογία του 1995, το οποίο σήμαινε μεγάλο, πολύ μεγάλο κακό για την υγεία των ματιών. Υπήρχαν αρκετές αναφορές για πονοκεφάλους εως και μόνιμες βλάβες από ελάχιστο χρόνο παιχνιδιού. Το Virtual Boy είχε μόνο 22 παιχνίδια, κυκλοφόρησε μόνο σε Αμερική και Ιαπωνία, και σταμάτησε να κατασκευάζεται το 1996. Και πολύ κράτησε.
Στη τρίτη θέση έχουμε το Playstation Vita. Κυκλοφόρησε το 2011, και το PSVITA ωσ φορητή κονσόλα τα έκανε όλα σωστά, εκτός από ένα πράγμα: τη στιγμή κυκλοφορίας του. Είχε δύο αναλογικούς μοχλούς, υπέροχη οθόνη αφής, απείρως δυνατό τη στιγμή κυκλοφορίας του και πολλά υποσχόμενο, το σταμάτησαν πολύ απλά τα smartphones. Όταν ο άλλος έχει ήδη στη τσέπη του μια παρόμοια συσκευή, όπου μπορεί να παίξει ένα γρήγορο παιχνίδι, να κάνει κλήσεις και να τσεκάρει mail, facebook κτλ, γιατί να δώσει 300€ για ένα PSVITA; Με πωλήσεις αυτή τη στιγμή περίπου στα 15 εκατομμύρια, και τη Sony έχει σταματήσει να το υποστηρίζει από το 2015, είναι ουσιαστικά νεκρό.
Στη δεύτερη θέση έχουμε το Sega Dreamcast. Άλλη μια κονσόλα, η οποία ήταν πάρα πολύ καλή, πολύ μπροστά για την εποχή της, αλλά ήρθε τη λάθος στιγμή. Το Dreamcast ήταν η πρώτη κονσόλα που ερχόταν με προεγκατεστημένο modem που επέτρεπε online παιχνίδι απευθείας από τη στιγμή αγοράς της, και με μερικά από τα καλύτερα παιχίδια που έχουν βγει, όπως Sonic Adventure 1 & 2, Skies of Arcadia, Soul Calibur και φυσικά Phantasy Star Online. Ειδικά το Phantasy Star Online ήταν το πρώτο μεγάλο MMORPG που είχαμε δει μέχρι τότε σε κονσόλα, και ένα αληθινό θαύμα ης εποχής. Αλλά, το Dreamcast κυκλοφόρησε το 1999, και το 2000 το Playstation 2. Δε χρειάστηκε και πολύ για να το σκοτώσει, σε μερικούς μήνες μέσα το Playstation 2 εξόρισε το Dreamcast από την αγορά, το οποίο έφτασε περίπου στις 10 εκατομμύρια πωλήσεις. Και το 2001 η Sega ανακοίνωσε πως σταματάει τη δημιουργία κονσολών.
Και τέλος στη πρώτη θέση έχουμε μια κονσόλα που και για μένα προσωπικά είναι πονεμένη ιστορία, καθώς τη πήρα κι εγώ και μέχρι σήμερα παραμένει από τις αγαπημένες μου, το WiiU. Ερχόμενη από τη τεράστια επιτυχία του Wii, η Nintendo (τρίτη φορά που την αναφέρω σήμερα) κυκλοφόρησε το 2012 το WiiU, το οποίο για να είμαστε ειλικρινής πέθανε άδοξα διότι ήταν πολύ πιο αδύναμο από τον ανταγωνισμό του XBOX ONE και του PS4, δεν είχε καθόλου υποστήριξη από τα gaming studios, οπότε η Nintendo to κουβάλησε σε τίτλους μόνη της και τέλος είχε πάρα πολύ καό marketing. Όταν το παρουσίασε το 2011 ή Nintendo, δεν έκανε καθόλου ξεκάθαρα αν επρόκειτο για νέα κονσόλα ή για περιφερειακό του ήδη υπάρχοντος Wii και το στόχευε κυρίως σε μικρά παιδιά, παρά σε ενήλικους gamers, που στη τελική έχουν και τα λεφτά να αγοράσουν τα παιχνίδια. Μπορεί το WiiU να πέθανε άδοξα με περίπου 13 εκατομμύρια πωλήσεις, άλλά το Switch συνεχίζει επάξια το όνομα της Nintendo.
Όπως είδατε, πολλοί και διάφοροι λόγοι μπορούν να κάνουν μια κονσόλα να αποτύχει, και δεν είναι ποτέ απαραίτητο πως το ότι απέτυχε, την κάνει και κακή. Happy gaming…..
