Σκάνδαλο Ubisoft: Καταδίκες, δηλώσεις CEO και το νέο κύμα αντιδράσεων
Η Ubisoft βρέθηκε ξανά στο επίκεντρο. Αυτή τη φορά δεν πρόκειται για παιχνίδια. Μιλάμε για σεξουαλική και ψυχολογική παρενόχληση. Το κύμα αντιδράσεων είχε σκάσει από νωρίς, το 2020 ακόμη, αλλα δεν είχε δοθεί η κατάλληλη προσοχή και βαρύτητα στις καταγγελίες τη δεδομένη χρονική στιγμή. Η ιστορία επαναλήφθηκε μερικά χρόνια αργότερα και εν τέλει, οι τρείς κατηγορούμενοι από τα υψηλά κλιμάκια της Ubisoft, οδηγήθηκαν στο δικαστήριο με καταγγελίες και εν τέλει, καταδίκες για σεξουαλική και ψυχολογική παρενόχληση. Και για όσους πίστευαν ότι μετά τις καταδίκες και όλο αυτό το σκάνδαλο που δημιοιργήθηκε, θα κρατούσε χαμηλό προφίλ, ήρθαν οι νέες δηλώσεις του CEO, Yves Guillemot, για να ανάψουν ξανά φωτιές και να μας διαψεύσουν όλους κατηγορηματικά.
1. Καταδίκες για σεξουαλική παρενόχληση
Η δίκη στο δικαστήριο της Bobigny ολοκληρώθηκε στις αρχές Ιουλίου 2025. Τρία πρώην κορυφαία στελέχη κάθισαν στο σκαμνί του κατηγορούμενου και άκουσαν τις ποινέ
ς που τους επιβλήθηκαν μετά από μια μακροχρόνια διαδικασία που κράτησε περίπου 5 χρόνια.
Πρώτος ο Thomas François. Πρώην αντιπρόεδρος editorial. Καταδικάστηκε για σεξουαλική και ψυχολογική παρενόχληση. Έλαβε τρία χρόνια αναστολή και πλήρωσε πρόστιμο 30.000 ευρώ.
Δεύτερος ο Serge Hascoët. Πρώην CCO. Ψυχολογική παρενόχληση και συνέργεια σε σεξουαλική παρενόχληση. Είδε 18 μήνες αναστολή και πρόστιμο 45.000 ευρώ.
Τρίτος ο Guillaume Patrux. Πρώην game director. Καταδικάστηκε για ψυχολογική εκφοβιστική συμπεριφορά. Του επιβλήθηκε 12μηνη αναστολή και πλήρωσε μόλις 10.000 ευρώ.
Οι καταγγελίες αφορούσαν περιστατικά από το 2012 έως το 2020. Εργαζόμενες μιλούσαν για χειραγώγηση, προσβολές και ακραίες συμπεριφορές, όπως σπάσιμο αντικειμένων. Το κλίμα περιγράφεται εδώ και πολύ καιρό ως «τοξικό» στην εταιρία και δεν φαίνεται να αλλάζει κάτι σύντομα.
Η κοινή γνώμη θεώρησε τις ποινές επιεικείς. Πολλοί ζήτησαν μεγαλύτερες κυρώσεις. Όμως η απόφαση άνοιξε δρόμο για διαφάνεια και κάπως έτσι, η Ubisoft έγινε παράδειγμα για τον κλάδο.
2. Από τις καταδίκες στις δηλώσεις του CEO
Κι ενώ περιμέναμε σιωπή λη τουλάχιστον να κρατηθεί ένα χαμηλό προφίλ μέχρι να ηρεμήσει η κατάσταση γύρω από την εταιρία, ο CEO Yves Guillemot μίλησε. Απάντησε σε ερωτήσεις δημοσιογράφων αλλά και εξωτερικών investors, όσον αφορά στο κίνημα Stop Killing Games. Υποστήριξε ότι δεν μπορεί να υποστηρίζει όλα τα παιχνίδια μέχρι το τέλος του κόσμου. Έβαλε όριο πως για κάθε παιχνίδι, το support, έχει ημερομηνία λήξης, λόγω βεβαρυμένων εξόδων.
Τόνισε, πως αν η Ubisoft, συνεχίζει να υποτηρίζει όλα της τα παιχνίδια επ αορίστου, τότε, λόγω εξόδων, δε θα μπορεί να βρει κεφάλαια για νεά games και σημαντικά updates νεότερων τίτλων.
Κάτι που από τη μεριά μας το βρίσκουμε εν μέρει λογικό. Η οπτική της εταιρίας, αφήνει ένα χώρο για συζήτηση, δίνοντας ένα credit στα λεγόμενα του CEO.
Παράλληλα, υποστήριξε το σχέδιο «Crew 2 για 1 ευρώ». Πρότεινε 30 ημέρες προειδοποίηση πριν το shutdown. Ωστόσο η ουσία του κινήματος απωθήθηκε. Το Stop Killing Games ζητούσε απλά επιλογή offline ή ιδιωτικών servers και όχι το παιχνίδι σε χαμηλότερη τιμή.
Στο όλο αρνητικό κλίμα εναντίον της εταιρίας, ήρθε να προστεθεί και η άστοχη δήλωση της για τα Microtransactions. Συγκεκριμένα, η εταιρία ανέφερε πως σε premium games, αξίας 70–80 ευρώ η standard edition, τα microtransactions κάνουν την εμπειρία πιο διασκεδαστική”. Καθώς επιτρέπουν customization και ταχύτητα προόδου. Και φυσικά είναι προαιρετικά.
Θα συμφωνήσουμε με το ότι είναι προεραιτικά, αλλά σε παιχνίδια που τα πληρώνουμε ήδη πολύ πάνω από την πραγματική τους αξία, είναι τουλάχιστον αστείο να ισχυρίζεται μια εταιρία, με το μέγεθος της Ubisoft, πως τα microtransactions, τα καθστιούν πιο διασκεδαστικά.
3. Ανάλυση και κριτική
Αρχικά, δεν είναι δεοντολογικό. Πρώτα καταδικάζεις υψηλόβαθμα στελέχη. Έπειτα τολμάς να μιλάς για διασκέδαση με microtransactions.
Επίσης, οι καταγγελίες του 2020 αποδείχτηκαν μόνο η αρχή. Η δικαστική απόφαση το 2025 σήμανε πόρισμα. Άνοιξε τον δρόμο για θύματα να μιλήσουν. Παράλληλα, καθυστέρησε την ουσιαστική αλλαγή κουλτούρας. Όμως οι δηλώσεις του Guillemot ήταν άκομψες. Το κίνημα Stop Killing Games ζητάει απλώς σεβασμό στο χρήστη. Offline modes ή ιδιωτικούς servers. Τίποτα ριζοσπαστικό. Κι έπειτα, η προπαγάνδα των microtransactions φαντάζει παράλογη. Πώς γίνεται να πληρώνεις πρώτα 70–80 ευρώ; Και μετά να σου λένε ότι χρειάζεσαι επιπλέον άλλα τόσα χρήματα για να μπορέσεις να έχεις το 100% της εμπειρίας από ένα game που ήδη πλήρωσες high full price;
Μάλιστα, η λέξη “διασκεδαστική” σε αυτό το πλαίσιο ακούγεται ως ανέκδοτο. Οι gamers καταγγέλλουν grindy σχεδιασμό. Υποστηρίζουν ότι επιβραδύνεις τεχνητά την πρόοδο. Χτυπάς τη FOMO για τζίρο. Είναι αντιφατικό: από τη μία κηρύττεις διαφάνεια μετά το MeToo. Από την άλλη, στηρίζεις πρακτικές που μοιάζουν αδιαφανείς.
4. Το πραγματικό δίλημμα
Η Ubisoft καλείται να αποφασίσει. Ή θα στηρίξει την εμπιστοσύνη των πελατών. Ή θα συνεχίσει να στοιχειώνει τη φήμη της με απανωτά λάθη. Άλλωστε μην ξεχνάμε πως οι δικές της αποφάσεις, την έφτασαν στην κατάσταση που είναι σήμερα και από έναν άλλοτε κολοσσό της gaming βιομηχανίας, κατέληξε να δίνει μάχη για να κρατηθεί μακριά από την πτώχευση.
Επιπλέον, πρέπει να απαντήσει στο ερώτημα: ποιος είναι ο ρόλος των microtransactions;
-
Αν θέλει να βελτιώσει την εμπειρία, ας το δείξει με ουσιαστικά updates. Με ολοκληρωμένα παιχνίδια και όχι με ημιτελη, που συμπληρώνονται με update και patch απο τη day 1.
-
Αν απλά κυνηγάει έσοδα, ας μην εμφανίζει το πρόσωπό της ως «διασκεδαστικό». Στη προκειμένη περίπτωση, ας κρατήσει χαμηλό προφίλ και ο χρόνος θα δείξει αν η πολιτική των microtransactions, θα αποδώσει ή θα καταστρέψει ακόμη περισσότερο την εμπιστοσύνη του κόσμου απέναντι στην εταιρία.
Advertising
Τέλος, οι gamers δεν ζητούν βραβείο. Ζητούν σεβασμό στα χρήματά τους. Δίκαιη τιμή. Ειλικρινείς επιλογές.
Συμπέρασμα
Η Ubisoft πλήρωσε τον κάθε κατηγορούμενο. Τους επέβαλε αναστολές και παύση εργασιών . Ωστόσο έκτοτε μοιάζει αδιάφορη απέναντι στην κριτική. Οι δηλώσεις του CEO και η προώθηση microtransactions δείχνουν ότι προτεραιότητα έχει το κέρδος. Κέρδος που μπαίνει πάνω από τον ανθρώπινο παράγοντα και το υγιές εργασιακό περιβάλλον. Developers, Art Directors και πόσοι ακόμη αξιόλογοι επαγγελματίες, έφυγαν από την Ubisoft και μιλάνε πλεόν για ελευθερία και ασφάλεια στο νέο εργασιακό τους περιβάλλον.
Αν θέλει να γυρίσει σελίδα, πρέπει να ακούσει τις φωνές γύρω της. Είτε αυτές προέρχονται από το εσωτερικό της είτε από τον κόσμο, που τόσα χρόνια, στηρίζει τα franchise της, με όλα τα λάθη και τις ατέλειές τους. Διαφορετικά, θα μείνει στην ιστορία ως η εταιρεία που αγνόησε τα βασικά: σεβασμό και διαφάνεια.
Πηγές:
https://www.theguardian.com/world/2025/jun/05/ubisoft-executives-harassment-trial-france
