Το ποτό πίσκο, κάνει όλο και πιο αισθητή την παρουσία του στους καταλόγους των μπαρ σε όλο τον κόσμο, ακόμα και στην Ελλάδα. Για χρόνια αποτέλεσε το μήλον της έριδος μεταξύ του Περού και της Χιλής, αλλά το 2007 η Ευρωπαϊκή Ένωση αναγνώρισε στο Περού το δικαίωμα της χρήσης της γνήσιας ονομασίας προέλευσης του πίσκο.
Παραγωγή και προέλευση
Το πίσκο είναι ένα απόσταγμα από σταφύλια. Έχει έντονο άρωμα, δυνατή γεύση και είναι άχρωμο. Αν έχει παλαιωθεί είναι κιτρινωπό. Μοιάζει αρκετά με το δικό μας τσίπουρο. Η διαδικασία παραγωγής του, ξεκινά με την επιλογή και τη συγκομιδή των σταφυλιών. Στη συνέχεια πραγματοποιείται η ζύμωση, ώστε τα σάκχαρα να μετατραπούν σε αλκοόλη. Η διαδικασία ολοκληρώνεται με την απόσταξη του ζυμωμένου μούστου σε χάλκινους άμβυκες. Κατά την απόσταξη, οι αλκοολικοί ατμοί διαχωρίζονται και υγροποιούνται, δημιουργώντας το χαρακτηριστικό απόσταγμα. Παρασκευάζεται με σταφύλια από ποικιλίες όπως Quebranta, Negra Criolla, Mollar ή Torontel στο Περού και Moscatel και Pedro Jiménez στη Χιλή. Το πίσκο δεν ωριμάζει σε βαρέλια, αλλά σε γυάλινα ή ανοξείδωτα δοχεία, ώστε να διατηρεί καθαρό το άρωμά του. Το όνομά του προέρχεται από την παραθαλάσσια πόλη Πίσκο στο Περού.
Η λέξη «πίσκο» έχει τις ρίζες της στη Quechua γλώσσα, όπου «pisku» σημαίνει «πουλί». Πρώτη φορά φαίνεται να φτιάχτηκε το 16ο αιώνα από Ισπανούς αποίκους στη λατινική Αμερική, σε μία προσπάθεια να δημιουργήσουν κάτι που θα τους θυμίζει το orujo (το αντίστοιχο ισπανικό τσίπουρο ή grappa). Οι τελευταίες ιστορικές μελέτες δείχνουν ότι ο πρώτος αμπελώνας της Νότιας Αμερικής φυτεύτηκε μεταξύ 1539 και 1541 στη Λίμα από τον Ισπανό Ερνάντο δε Μοντενέγκρο και στη συνέχεια το αμπέλι ταξίδεψε νότια περνώντας από το Πίσκο, την Ίκα, το Αρεκίπα, μέχρι που έφτασε στη Χιλή. Το Περουβιανό Pisco είναι αυστηρά ρυθμισμένο από την παράδοση και τη νομοθεσία. Επιτρέπονται μόνο 8 ποικιλίες σταφυλιού και η παραγωγή του επιτρέπεται μόνο σε συγκεκριμένες περιοχές. Πρέπει να ωριμάσει για τρεις μήνες, χωρίς να προστεθεί απολύτως τίποτα – ούτε καν νερό.
Pisco sour
Το 1916 ο Αμερικανός μπάρμαν Βίκτορ Βόγκεν Μόρις, άνοιξε στην πρωτεύουσα Λίμα το «Morris Bar». Μέχρι τότε, τα μπαρ στο Περού συνήθιζαν να πειραματίζονται με το pisco, βάζοντας μόνο ζάχαρη και λάιμ. Τέλη της δεκαετίας του 1920, ο Περουβιανός μπάρμαν Mario Bruiget, που εργαζόταν για το Μόρις, δημιούργησε τη σύγχρονη περουβιανή συνταγή του κοκτέιλ, προσθέτοντας Angostura bitters και ασπράδια αυγού. Το μπαρ του Μόρις, γρήγορα έγινε στέκι για όλη την ελίτ της πόλης και το Pisco sour, το αγαπημένο ποτό της υψηλής κοινωνίας της χώρας αλλά και των Αμερικανών ομογενών.
Αμπελώνες του Πίσκο
Η επίσκεψη στους αμπελώνες του πίσκο στο Περού, είναι μια ευχάριστη εμπειρία για κάθε ταξιδιώτη. Εκεί μπορεί να δει κανείς τον τρόπο παρασκευής του διάσημου ποτού, να ξεναγηθεί στους όμορφους αμπελώνες, αλλά και να δοκιμάσει ποικιλίες από πίσκο. Οι κύριες περιοχές παραγωγής βρίσκονται στις παράκτιες ζώνες των περιφερειών της Λίμα, της Ίκα και της Αρεκίπα. Τους αμπελώνες τους συναντάμε κυρίως σε κοιλάδες κοντά στον Ειρηνικό Ωκεανό μέσα σε ερημικά κλίματα, ώστε να έχουν πολύ χαμηλή βροχόπτωση, πλούσια ηλιοφάνεια, αλλά και μεγάλες θερμοκρασιακές διακυμάνσεις ημέρας-νύχτας.
Μουσείο Πίσκο
Το Museo del Pisco στο Κούσκο ξεκίνησε την λειτουργία του τον Αύγουστο του 2012, συνδυάζοντας την αισθητική ενός μπαρ με στοιχεία μουσείου. Ιδρύθηκε από τον Berner Caballero και τον Adam Weintraub. Σήμερα υπάρχει μουσείο πίσκο και στη Λίμα αλλά και στην Αρεκίπα. Η πρόθεση των ιδιοκτητών, ήταν να μεταδώσουν την ιστορία και τον πολιτισμό του πίσκο σε κάθε επισκέπτη. Το Μουσείο Πίσκο προσφέρει πέρα από ένα μάθημα ιστορίας, μια αισθητηριακή εμπειρία. Είναι ένα ταξίδι από τη συγκομιδή των σταφυλιών μέχρι την απόσταξη. Μια δοκιμή διαφόρων ποικιλιών πίσκο και ένας τρόπος να κατανοήσει κανείς το συμβολικό ρόλο που παίζει το πίσκο στην καθημερινή ζωή των Περουβιανών.
Συνταγή pisco sour
Υλικά
- 3 μεζούρες pisco
- 3/4 μεζούρας χυμός λεμονιού
- 3/4 μεζούρας σιρόπι ζάχαρης
- ασπράδι από ένα αυγό
- 3 σταγόνες Angostura bitters
Εκτέλεση
- Βάζεις όλα τα υλικά εκτός από τα bitters στο σέικερ και ανακατεύεις, χωρίς πάγο.
- Στη συνέχεια, ανοίγεις το σέικερ, προσθέτεις πάγο και συνεχίζεις να ανακινείς για τουλάχιστον ένα λεπτό ακόμη.
- Σουρώνεις σε ένα παγωμένο lowball ποτήρι και προσθέτεις τα bitters πάνω στο στρώμα του ασπραδιού.
- Χρησιμοποιώντας μια οδοντογλυφίδα, στροβιλίζεις λίγο τα bitters στον αφρό.
Πηγές άρθρου:
Μαρινάκης, Η. (2012), Pisco, η κοιλάδα του Κόνδωρα. Ανακτήθηκε από fnl-guide.com. (τελευταία πρόσβαση 19/08/2025)
Δούκας, Μ. (2022), Pisco Sour, το Περού στο ποτήρι. Ανακτήθηκε από esquire.com.gr. (τελευταία πρόσβαση 19/08/2025)
Το Pisco επισήμως περουβιανό ποτό. (2013). Ανακτήθηκε από kathimerini.com.cy. (τελευταία πρόσβαση 19/08/2025)
Κοροβέσης Γ. (2025), Pisco Sour: το κοκτέιλ που διχάζει δύο έθνη. Ανακτήθηκε από bitterbooze.com. (τελευταία πρόσβαση 19/08/2025)
Pisco Museum in Cusco. Ανακτήθηκε από machupicchusacred.com. (τελευταία πρόσβαση 19/08/2025)
