«Η ζωή κρατάει πολύ.»
T.S.Elliot
«Η γυναίκα μου παίρνει χάπια κι εγώ πίνω. Δεν πίνω επειδή η γυναίκα μου παίρνει χάπια» μας ξεκαθαρίζει ο Μπέρβερλι Γουέστον ή κατά κόσμον Μάνος Βακούσης μ’ ένα ποτήρι ουίσκι στο χέρι. Πού;Στον «Αύγουστο» του Λετς. Όταν λοιπόν ο αλκοολικός ποιητής θα εξαφανιστεί μια αυγουστιάτικη νύχτα, η οικογένεια θα ξαναβρεθεί. Κι η συνάντηση αυτή θα γίνει η αφορμή για να πέσουν οι μάσκες (αν φορέθηκαν ποτέ).
Η Βάιολετ, η σύζυγος του μακαρίτη, είναι κι αυτή εθισμένη – στα ηρεμιστικά χάπια. Τρεις κόρες απέκτησαν με τον Μπέβερλι: την Μπάρμπ(αρα), την Άιβι και την Κάρεν. Κάθε μία ακολούθησε το δρόμο της ζωής της, με μόνη την Άιβι να βρίσκεται πιο κοντά στην πατρική εστία. Η Άιβι θα είναι άλλωστε κι εκείνη που θα ενημερώσει τις υπόλοιπες για την εξαφάνιση του πατέρα. Κι οι δύο κόρες επιστρέφουν σπίτι. Μαζί με τις προβληματικές τους σχέσεις. Η Μπάρμπαρα μ’ ένα διαζύγιο προ των πυλών και μια κόρη που ζει εντόνως την εφηβεία της κι η Κάρεν μ’ έναν ,ακόμη, υποψήφιο γαμπρό, μεγαλοστέλεχος κάποιας εταιρείας. Σε αυτούς έρχεται να προστεθεί κι η αδελφή της Βάιολετ, Μάττυ Φέη με τον άντρα της και το γιο της. Μαζί με την Ινδιάνα υπηρέτρια που πρόλαβε να προσλάβει ο Μπέρβερλι, ε μάλλον μαζεύονται πολλοί.
Ώσπου ξαφνικά γίνεται γνωστός ο θάνατος του Μπέβερλι Γουέστον. Πήρε τη βάρκα του κι αυτοκτόνησε, σύμφωνα με την ετυμηγορία των ειδικών. Από εκεί και πέρα όλα παίρνουν το δρόμο τους.
Η ιστορία του «Αύγουστου» από τον Τρέισι Λετς θυμίζει κάτι από τους μεγάλους κλασσικούς Αμερικανούς θεατρικούς συγγραφείς (Τένεσι Γουίλιαμς, Ευγένιος Ο’Νηλ, Έντουαρντ Άλμπι). Είναι ένα δράμα δωματίου, που δε στερείται όμως κωμικών στοιχείων. Κι ο σκηνοθέτης της παράστασης, Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, μας το υπενθυμίζει συνεχώς. Με έναν αξιόλογο θίασο που έχει επιλέξει αποτυπώνει γλαφυρά τις οικογενειακές συγκρούσεις των Γουέστον. Βέβαια η φυσικότητα των αντιδράσεων των ηρώων δεν είναι κάτι απλό ως επίτευγμα – απαιτεί χρόνο και κόπο.
Οι ερμηνείες των δύο πρωταγωνιστριών, της μητέρας που ερμηνεύει η Θέμις Μπαζάκα αλλά και της πρωτότοκης κόρης που ερμηνεύει η Μαρία Πρωτόπαππα, χαρίζουν στο κοινό σίγουρα ευφρόσυνες στιγμές. Ταυτοχρόνως όμως αποτελούν κι υπόδειγμα υποκριτικής τέχνης για ηθοποιούς που θα καταπιαστούν με τέτοια έργα. Ειδικά η Μαρία Πρωτόπαππα είναι συγκλονιστική στο δεύτερο μέρος, όπου κορυφώνεται η συγκρουσιακή ένταση με τη μητέρα της, χωρίς όμως να στερείται και κωμικής φλέβας. Άξια ηθοποιός που ανεβάζει κάθε φορά τον πήχη. Η Θέμις Μπαζάκα είναι υποκριτικά άρτια ως «κακιά». Λέει αλήθειες στις κόρες της με πρόσχημα την αγάπη, αλλά με βαθύτερο σκοπό να τις πληγώσει. Ίσως γιατί δε γνώρισε ποτέ της τη μητρική αγάπη. Τα μόνα ερμηνευτικά ατοπήματα οι σπασμωδικές κινήσεις και οι δυσκολίες άρθρωσης, τα οποία φαίνονται επιτηδευμένα.
Εξαιρετικός κι ο υπόλοιπος θίασος με τη Βίκυ Βολιώτη και το Θύμιο Κούκο να κερδίζουν το κοινό εξαιτίας της μεταξύ τους γλυκιάς σχέσης, η οποία ερχόταν σε αντίθεση με τις έχθρες των υπολοίπων. Αποκάλυψη ο δεύτερος και στη σκηνή που τραγούδησε. Μια ακόμη ερμηνεία που ξεχώρισε ήταν αυτή του Αλέξανδρου Μυλωνά, στο ρόλο του κουνιάδου της Βάιολετ. Η επίθεση που εξαπολύει στη γυναίκα του για να υπερασπιστεί το γιο τους είναι από τις πιο τρυφερές στιγμές στην παράσταση.
Εξαιρετικά ταιριαστό και το σκηνικό που επιμελήθηκε η Αθανασία Σμαραγδή. Γυμνό, μόνο δοκάρια, όπως κι οι ήρωες, που έχουν απογυμνωθεί από κάθε ευγενικό αίσθημα. Καλαίσθητα και τα κουστούμια της Ιωάννας Τσάμη.
Μια καλαίσθητη παράσταση της περσινής σεζόν που επαναλαμβάνεται για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων. Οπωσδήποτε στη λίστα των παραστάσεων για να δείτε. Ίσως σε κάποια σημεία να θυμηθείτε κι αντίστοιχες σκηνές δικών σας ενδοοικογενειακών συγκρούσεων.
Για παραπάνω πληροφορίες (κι εισιτήρια): http://www.viva.gr/tickets/theater/theatro-dimitris-xorn/augoustos/
