Η ταινία “Το Κορίτσι με τη Βελόνα” του Magnus von Horn είναι μια δυνατή και σκληρή ιστορία βασισμένη σε αληθινά γεγονότα. Εξερευνά τη ζωή μιας νεαρής γυναίκας που βρίσκεται σε απόλυτη απόγνωση και μπλέκει σε έναν εφιαλτικό κόσμο από τον οποίο δεν μπορεί να ξεφύγει. Με μια ατμόσφαιρα βαριά και σκοτεινή, η ταινία μιλά για τη φτώχεια, την κοινωνική αδικία και τη θέση των γυναικών σε μια κοινωνία που τις αγνοεί.
Η ιστορία εκτυλίσσεται στη Δανία των αρχών του 20ού αιώνα και ακολουθεί την Καρολίν (Vic Carmen Sonne), μια νεαρή γυναίκα που ζει μέσα στη φτώχεια. Δεν έχει σπίτι, δεν έχει δουλειά και δεν έχει κανέναν να τη βοηθήσει. Ο σπιτονοικοκύρης της την αφήνει να μένει χωρίς να πληρώνει, αλλά πλέον πρέπει να φύγει. Εκείνος δεν νοιάζεται πού θα πάει – και κανείς άλλος δεν φαίνεται να νοιάζεται.
Μια αχτίδα ελπίδας εμφανίζεται όταν ξεκινά μια σχέση με το αφεντικό της, τον πλούσιο Jorgen (Joachim Fjelstrup). Εκείνος δείχνει να ενδιαφέρεται και υπόσχεται να την παντρευτεί. Όμως, όταν η οικογένειά του μαθαίνει πως η Καρολίν είναι ήδη έγκυος, όλα αλλάζουν. Η μητέρα του Jorgen ακυρώνει τον γάμο και την εγκαταλείπουν, αφήνοντάς την ολομόναχη και σε χειρότερη θέση από πριν.
Μέσα στην απελπισία της, η Καρολίν προσπαθεί να τερματίσει την εγκυμοσύνη της με μια βελόνα – μια πράξη που δίνει και τον τίτλο στην ταινία. Τότε εμφανίζεται η Dagmar (Trine Dyrholm), μια γυναίκα που φαίνεται ευγενική και της υπόσχεται να βρει ένα καλό σπίτι για το μωρό της, με κάποιο χρηματικό αντίτιμο. Μη βλέποντας άλλη επιλογή, η Καρολίν δέχεται. Όμως, όταν δεν έχει πού να πάει, καταλήγει να μένει μαζί με την Dagmar και να τη βοηθά στη «δουλειά» της. Λίγο αργότερα, ανακαλύπτει την τρομακτική αλήθεια: η Dagmar δεν βρίσκει σπίτια για τα παιδιά – τα σκοτώνει.
Η ταινία είναι γεμάτη ένταση και σκοτεινή ατμόσφαιρα. Ο σκηνοθέτης Magnus von Horn χρησιμοποιεί δυνατές εικόνες για να δείξει τη σκληρή πραγματικότητα εκείνης της εποχής. Η φωτογραφία του Michael Dymek είναι εντυπωσιακή, με κάθε σκηνή να είναι γεμάτη σκιές και σκοτεινούς τόνους, δημιουργώντας την αίσθηση μιας παγίδας από την οποία οι χαρακτήρες δεν μπορούν να ξεφύγουν. Η μουσική της Frederikke Hoffmeier και ο ήχος παίζουν σημαντικό ρόλο, καθώς αντί για μελωδίες, ακούμε παράξενους ήχους και ηλεκτρονικές παραμορφώσεις που κάνουν την ταινία να μοιάζει σχεδόν με ταινία τρόμου.
Οι ερμηνείες είναι εξαιρετικές. Η Vic Carmen Sonne δίνει μια δυνατή και συγκινητική ερμηνεία ως Καρολίν. Μέσα από το βλέμμα της και τις κινήσεις της, καταλαβαίνουμε τον φόβο, την απόγνωση και την ελπίδα που διαλύεται. Από την άλλη, η Trine Dyrholm στον ρόλο της Dagmar είναι εξίσου εντυπωσιακή. Δεν παίζει την Dagmar ως έναν απλό «κακό» χαρακτήρα, αλλά ως μια γυναίκα που έχει διαμορφωθεί από τις συνθήκες της εποχής. Δεν δικαιολογεί τις πράξεις της, αλλά δείχνει πώς μια κοινωνία που αγνοεί τις φτωχές γυναίκες μπορεί να δημιουργήσει τέρατα.
Το “Κορίτσι με τη Βελόνα” δεν είναι μια εύκολη ταινία. Είναι γεμάτη σκληρές εικόνες και στιγμές που σοκάρουν. Σε κάποια σημεία, η συνεχής δυστυχία της Καρολίν κάνει την ταινία να φαίνεται βαριά και επαναλαμβανόμενη, όμως αυτό είναι και το νόημά της. Ο σκηνοθέτης δεν θέλει να κάνει την ιστορία πιο «μαλακή» ή πιο ευχάριστη για το κοινό. Θέλει να δείξει την πραγματικότητα όπως ήταν: άδικη, βίαιη και αδίστακτη.
Αυτή η ταινία δεν είναι για όλους. Όμως, για όσους αντέχουν τις δύσκολες ιστορίες, είναι μια δυνατή εμπειρία που δεν θα ξεχαστεί εύκολα. Είναι μια υπενθύμιση ότι η κοινωνία πάντα είχε ανθρώπους που ζούσαν στο περιθώριο και ότι πολλές γυναίκες υπέφεραν – και συνεχίζουν να υποφέρουν – εξαιτίας της αδιαφορίας των άλλων. “Το Κορίτσι με τη Βελόνα” είναι μια ταινία που σε σημαδεύει, όπως και η βελόνα του τίτλου. Δεν είναι ένα αντικείμενο που μένει στο ράφι. Είναι κάτι που μπορεί να σε πληγώσει.
