Εμπρός πίσω
Υπερψηφίστηκε λοιπόν το νέο περιβαλλοντικό νομοσχέδιο με τίτλο «Εκσυγχρονισμός περιβαλλοντικής νομοθεσίας». Ωστόσο οι διατάξεις, ο τρόπος που πέρασε και η λογική του αποδοκιμάστηκαν από μεγάλη μερίδα της κοινής γνώμης, της αντιπολίτευσης και από πολλές περιβαλλοντικές οργανώσεις.
Αποφασίζω και διατάζω
Η σύσταση, η δομή και κυρίως η διαδικασία η οποία ακολουθήθηκε πριν την ψήφισή του αποτελούν πραγματικά παγκόσμια πρωτοτυπία. Αξίζει αρχικά να γίνει αναφορά στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνονται οι αρμόδιοι τη δημιουργία ενός νομοσχεδίου για το περιβάλλον. Είναι εμφανές πως η στόχευσή τους είναι η δημιουργία ενός προσιτού πλαισίου για επενδύσεις και όχι η προστασία του περιβάλλοντος. Η τελευταία θεωρείται περίπου πολυτέλεια και ελάσσονος σημασίας θέμα για τους κυβερνώντες. Ερωτηματικά επίσης προκαλεί η βραχύβια συζήτηση με τους σχετικούς φορείς και οι καταγγελίες αυτών για προσθήκη νέων αντιπεριβαλλοντικών διατάξεων μετά το πέρας των συνομιλιών. Άλλωστε μόνο και μόνο το γεγονός ότι αποφασίστηκε εν μέσω πανδημίας η θέσπιση ενός τόσο σοβαρού νομοσχεδίου αρκεί για να κινήσει υποψίες. Και αυτό γιατί ήταν γνωστό πως σε συνθήκες υπολειτουργείας του κοινοβουλίου το θέμα δεν θα έπαιρνε τις διαστάσεις που του αρμόζουν. Κάπως έτσι το νομοσχέδιο πέρασε με συνοπτικές διαδικασίες.
Natura 2000 και εξορύξεις
Η νέα αυτή νομοθετική παρέμβαση αποτελεί την επισημοποίηση της ασέλγειας σε βάρος του περιβάλλοντος. Πράγματι, με διαδικασίες fast track καταργεί την προστασία των περιοχών Natura 2000 και διευκολύνει την εξόρυξη μεταλλευμάτων και υδρογονανθράκων. Αποτελεί κοινό μυστικό πως οι φωτογραφικές αυτές ρυθμίσεις στοχεύουν στην εξυπηρέτηση συγκεκριμένων επιχειρηματικών συμφερόντων και εταιρειών. Αυτό επιβεβαιώνεται και από την κατάργηση των Φορέων Διαχείρισης Προστατευμένων Περιοχών. Μάλιστα ο έλεγχος των μελετών (Μ.Π.Ε.) παραχωρείται άνευ όρων σε ιδιώτες και αφαιρείται από τις τοπικές κοινωνίες και τους δήμους το δικαίωμα έκφρασης γνώμης για ρυπογόνες δραστηριότητες στην περιοχή τους. Απλοποιείται γενικώς σε βαθμό κακουργήματος η διαδικασία έγκρισης των επενδύσεων μέσω και της υπερσυγκέντρωσης αρμοδιοτήτων και εξουσιών στην κεντρική κυβέρνηση. Κάπως έτσι κάθε μηχανισμός ελέγχου των εξορύξεων αντιμετωπίσθηκε ως περιττή γραφειοκρατία και τελικά καταργήθηκε. Όλα τα παραπάνω καθιστούν πλέον την εξόρυξη κοιτασμάτων μία σκιώδη και αδιαφανή δραστηριότητα.
Αιολικά πάρκα και χωματερές
Είναι εντυπωσιακό πως και οι υπόλοιπες διατάξεις του νομοσχεδίου διακατέχονται από καθολική περιβαλλοντική αναισθησία. Για παράδειγμα, προωθείται η δημιουργία χαοτικών βιομηχανικών αιολικών πάρκων που αποδεδειγμένα επιβαρύνουν το περιβάλλον αλλά και την οικονομική κατάσταση των πολιτών. Αυτό γίνεται με γνώμονα τη δημιουργία υπερκερδών για τους επενδυτές καταπατώντας όμως τα δικαιώματα των τοπικών κοινωνιών. Παράλληλα σε άλλα σημεία του το νομοσχέδιο ανοίγει ουσιαστικά το δρόμο της μαζικής νομιμοποίησης αυθαιρέτων σε δασικές περιοχές αδιαφορώντας παράλληλα για τον κίνδυνο φυσικών καταστροφών. Επίσης, στο σύνολό του προωθεί έως και πριμοδοτεί το κυνήγι με αποκορύφωμα την μετατροπή των γερακιών σε κυνηγόσκυλα αέρος. Εκτός αυτού δεν μεριμνά για την προστασία των ρεμάτων τα οποία ρυπαίνονται από την διάθεση αστικών και βιομηχανικών λυμάτων μέσα σε αυτά. Τέλος, ακυρώνει κάθε σχεδιασμό διαχείρισης των απορριμμάτων συμβάλλοντας έτσι στη δημιουργία πελώριων χωματερών.
Συνοψίζοντας μπορεί κανείς να πει πως το νέο περιβαλλοντικό νομοσχέδιο βυθίζει τη χώρα σε οικολογικό μεσαίωνα καθιστώντας την έναν παράδεισο κερδοσκοπίας σε βάρος του φυσικού της πλούτου.
Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν για το άρθρο
- https://www.efsyn.gr/politiki/boyli/241154_prasini-anaptyxi-se-mayro-periballon
- https://www.wwf.gr/
- https://www.greenpeace.org/
