
Ο ανθρώπινος νους λειτουργεί όπως μια καλοστημένη αλλά περίπλοκη μηχανή με κουμπάκια και καλώδια που γεφυρώνουν πληροφορίες και εντολές,για να μπορέσει λοιπόν ο εγκέφαλός μας να κατανοήσει οτιδήποτε καινούργιο και άγνωστο χρειάζεται έναν ορισμό,αδιαμφισβήτητα σε αυτό το παιχνίδι δεν θα μπορούσε να λείπει και η έννοια της γραφής.
Γραφή,μια έννοια που άλλαξε την πορεία της ανθρωπινής ύπαρξης δίνοντας της, την ευκαιρία να καταγράψει τους μύθους,την ιστορία,την ακμή και την παρακμή της. Πέρασαν χιλιάδες χρόνια παρέα με αυτό το ανεκτίμητο δώρο που οι προγονοί μας χάρισαν απλόχερα. Μερικές φορές ξεχνάμε το πόσο ευλογημένοι είμαστε που μέσω του αλφάβητου μπορούμε και κρατάμε τις αναμνήσεις μας ζωντανές. Ένας Σιβηριανός γέροντας είχε πει κάποτε <<Αν δεν γνωρίζεις τα δέντρα, μπορεί να χάσεις τον δρόμο σου στο δάσος, μα εάν δεν γνωρίζεις τις ιστορίες, μπορεί να χάσεις τον δρόμο σου στη ζωή>>. H γραφή είναι η αναπαράσταση της γλώσσας με την τέχνη του κειμένου και μέσα από την χρήση ενός συνόλου σημείων ή συμβόλων (γνωστού και ως σύστημα γραφής). Η γραφή μπορεί να χρησιμοποιήσει αφηρημένους χαρακτήρες που αναπαριστούν τα φωνητικά στοιχεία του λόγου, όπως στις Ίνδο-Ευρωπαϊκές γλώσσες, ή απλοποιημένες αναπαραστάσεις αντικειμένων και εννοιών, όπως είχαμε στην Ανατολική Ασία και στην Αρχαία Αίγυπτο στις πικτογραφικές μορφές γραφής.
Αναρωτηθήκατε ποτέ τι θα γινόταν εάν σαν πολιτισμός δεν θα μπορούσαμε να μεταφέρουμε στις μετέπειτα γενιές τα ιστορικά γεγονότα που άλλαξαν την ροή του κόσμου; Τι θα ήταν άραγε ο Αϊνστάιν; Μάλλον ένα όνομα χωρίς σημασία,ένας γέροντας με μουστάκι όπως και άλλοι πολλοί,και οι θεωρίες του σκορπισμένες σκέψεις στον αέρα. Ο Πλάτωνας, ο Ευριπίδης, Όμηρος, Ο Μέγας Αλέξανδρος, τι θα ήταν για μας; Αυτά τα τόσο σημαντικά πρόσωπα θα ήταν απλά ιστορίες που από στόμα σε στόμα θα γινόντουσαν θρύλοι. Πιθανότατα και εμείς οι ίδιοι σήμερα να ήμασταν όντα περιπλανώμενα χωρίς ρίζες ήθη, έθιμα, παραδόσεις. θέλοντας λοιπόν να έρθουμε ένα βήμα πιο κοντά στην ιστορία και την αφετηρία της γραφής θα ταξιδέψουμε χιλιάδες χρόνια πριν. Τότε που οι άνθρωποι δίπλα στην φωτιά τραγουδούσαν και έλεγαν ιστορίες, έψαλλαν και χόρευαν για να τιμήσουν τις εποχές. Και οι γεροντότεροι μετέφεραν τις παραδόσεις στους νεότερους από στόμα σε στόμα με την δύναμη της μνήμης. Αφού λοιπόν υπήρχε ο λόγος γιατί οι προγενέστεροι μας άρχισαν να ψάχνουν τρόπους να καταγράψουν τις ιστορίες αυτές;
Πηγή:istosthsphnelophs.blogspot.com
Να πως ξεκίνησαν όλα. Το πρώτο βήμα στην ανακάλυψη της γραφής πρέπει να δημιουργήθηκε με τη ζωγραφική απεικόνιση των διάφορων αντικειμένων, η γραφή αυτή λεγόταν ιερογλυφική, γιατί την έγραφαν ιερείς. Στην Αρχαία Αίγυπτο μόνο οι ιερείς είχαν τη δυνατότητα να τη μελετήσουν και να τη μάθουν, γιατί η γνωριμία με τη γραφή απαιτούσε ασχολία πολλών χρόνων. Εκτός από τους ιερείς υπήρχαν ειδικοί άνθρωποι,κάτι σαν επιστήμονες εκείνης της εποχής οι ονομαζόμενοι γραφείς. Στην συνέχεια οι άνθρωποι θέλοντας η γνώση και η γραφή να είναι προσιτή σε όλους και όχι μόνο στους ιερείς και στους γραφείς,άρχισαν να σκέφτονται νέους τρόπους μετάδοσης και εξέλιξης της. Έπειτα, έρχονται στο προσκήνιο οι Σουμέριοι οι οποίοι εφηύραν την σφηνοειδή γραφή όμως άγνωστο το πότε. Ονομάστηκε έτσι από το σχήμα του εργαλείου που χρησιμοποιούσαν για να γράφουν τα σύμβολά τους πάνω σε πήλινες πλάκες, πινακίδες καλυμμένες με κερί, σε κυλινδρικές σφραγίδες από διάφορα σκληρά υλικά όπως πέτρα ,κόκαλο και ελεφαντόδοντο.
Και κάπως έτσι, εμφανίστηκαν τα γράμματα, πολύ σύντομα οι Φοίνικες επινόησαν το δικό τους αλφάβητο το οποίο δεν εμπεριείχε καθόλου φωνήεντα παρά μόνο σύμφωνα. Τέλος έρχονται οι Αρχαίοι Έλληνες να τελειοποιήσουν το μεγάλο αυτό επίτευγμα το οποίο ξεκίνησαν οι Σουμέριοι, προσθέτοντάς τα φωνήεντα.

Κλείνοντας, θέλω να σημειώσω πως ακόμα και εάν δεν αποτυπώνουμε τις σκέψεις, τα συναισθήματά, τα πάθη και τα λάθη μας κρατώντας ένα μολύβι και έχοντας για καμβά ένα χαρτί, ο σκοπός παραμένει ίδιος (…)
Πηγές:
John A. (2016)Βιβλίο – «Με λένε Βιβλίο και θα σου πω την ιστορία της ζωής μου…»
Εκδόσεις: Πατάκη