Στα ανατολικά της υποσαχάριας Αφρικής, βρίσκεται μια από τις ομορφότερες χώρες της ηπείρου, η Κένυα. Η πρωτεύουσα της το Ναϊρόμπι, είναι χτισμένη στο ομώνυμο ποτάμι που πήρε το όνομα του από τους θρυλικούς Μασάι. Η Κένυα είναι μια χώρα πολύχρωμη -κυριολεκτικά και μεταφορικά- με μεγάλη ποικιλία σε κουλτούρα. Παρόλο που οι 52.5 εκατομμύρια κάτοικοι της, έχουν γνωρίσει τι σημαίνει να ζει κανείς σε «χώρα του τρίτου κόσμου», δεν ξέμειναν ποτέ από υπερηφάνεια και χαμόγελο. Μπορεί η τουριστική πλευρά της χώρας να είναι γνωστή για τα σαφάρι, τις τροπικές αμμουδιές στον Ινδικό και τους Μασάι πολεμιστές, όμως η Κένυα έχει μια πολύ πλούσια αλλά δυστυχώς και αιματοκυλισμένη συχνά ιστορία. Η Κένυα αποκόπηκε από τον Βρετανικό ζυγό της αποικιοκρατίας μόλις το 1963, μέσα σε έναν κύκλο βίας και μαζικών σφαγών, που στοίχισε την ζωή σε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους. Οι Κενυάτες όμως, αποζητώντας ελευθερία και ισότητα, θα αντιδρούσαν. Οι άνθρωποι της φυλής Κικούγιου ήταν – είναι- και θα είναι οι επαναστάτες και πρωτοπόροι της Δημοκρατίας της Κένυας.
Λίγα λόγια για τις Κενυάτικες φυλές
Όπως στις περισσότερες Αφρικανικές χώρες, έτσι και στην Κένυα υπάρχουν πολλές φυλές και καθορίζουν μάλιστα και πολλά στην ζωή των ανθρώπων τους. Οι μεγάλες και βασικές φυλές της χώρας είναι οι: Κικούγιου, Λούο, Λαχία, Καλέντζιν, Κάμπα, Κίσι και Μέρου και χωρίζονται σε υποομάδες που στο σύνολο τους είναι 45. Το 2020 αναγνωρίστηκε η 45η νέα φυλή των Σόνα, που είναι παρακλάδι και μίξη μεταξύ των άλλων. Ως ιθαγενείς, οι φυλές αυτές έχουν διαφορετικές προελεύσεις, πχ οι Κικούγιου είναι Μπαντού αγρότες της ενδοχώρας, οι Λούο είναι Νιλωτικής προέλευσης και κατοικούσαν γύρω από την λίμνη Βικτώρια κλπ. Το να είσαι μέλος μια φυλής στην Κένυα καθορίζει πολλά στην ζωή σου από την ώρα που γεννιέσαι, ειδικά όταν η μίξη χριστιανισμού και παλαιάς τελετουργίας μπαίνει στο κάδρο. Η κοινή γλώσσα επικοινωνίας στην Κένυα είναι τα Σουαχίλι και τα Αγγλικά, τα οποία διδάσκονται στο σχολείο, όμως κάθε ενήλικας είναι αναπόφευκτα τρίγλωσσος, καθώς η κάθε φυλή έχει δική της διάλεκτο. Το να είσαι Κικούγιου, είναι συνώνυμο της σκληρής εργασίας, το να είσαι Λούο σημαίνει πως είσαι καλός τεχνίτης και έμπορος, το να είσαι Κάμπα σημαίνει πως εκπροσωπείς τους νόμους κ.ο.κ. Οι διαμάχες μεταξύ φυλών δεν λείπουν και συνήθως αφορούν εκτάσεις καλλιέργειας, όμως πρέπει να αναφερθεί πως πολλές φορές συνοδεύονται από μεγάλους κύκλους βίας. Παρόλα αυτά, ο γάμος μεταξύ ανθρώπων διαφορετικών φυλών, είναι επιτρεπτός, εκτός αν υπάρχει κάποιο είδος οικογενειακής προϊστορίας διαμαχών. Οι πρώτες ενδείξεις αποίκισης στην σημερινή Κένυα, υπολογίζονται στο 3.200 με 1.300π.Χ και αφορούν ομάδες από κυνηγούς – τροφοσυλλέκτες, όπως η σημερινή φυλή των Χάτζα, με ρίζες Κουσιτικές.
«Είμαστε Κικούγιου, τα παιδιά της Μούμπι»
Η μεγαλύτερη και κατά πολλούς σημαντικότερη φυλή της Κένυας, η Κικούγιου, προήλθε σύμφωνα με τους επιστήμονες από Μπαντού μετανάστες, χωρίς να είναι ακριβής η γεωγραφική προέλευση. Εμφανίστηκε στην Κένυα περίπου τον 3οαιώνα, στους πρόποδες του όρους Κένυα και ασχολήθηκε με την καλλιέργεια γης και την κτηνοτροφία. Σχετίζονται άμεσα με τις φυλές Έμπου, Μέρου, Μπέρε, Κάμπα, Σόνο, Ντάισο, καθότι οι διάλεκτοι και η κουλτούρα τους έχουν πολλά κοινά σημεία. Σύμφωνα με την μυθολογία των Κικούγιου, υπάρχει μόνο ένας θεός, ο Νγκάι, όπου έστειλε στην Γη τους πρωτόπλαστους Γκικούγιου (εξου και το όνομα της φυλής) και την Μούμπι (δημιουργός) και τους υπέδειξε τα εδάφη που θα κληρονομούσαν για το έθνος τους. Οι πρωτόπλαστοι απέκτησαν 9 κόρες (9 φυλές Κικούγιου) και όταν ήρθε η ώρα να ενηλικιωθούν, η μικρότερη εξ αυτών, η Γουαμούγιου, προσευχήθηκε στον Νγκάι να στείλει 9 άντρες ως συζύγους τους. Η Μούμπι είναι μια μυθολογική προσωπικότητα, που πρωταγωνιστεί στην φυλή των Κικούγιου ακόμα και στις μέρες μας, καθώς επικαλούνται το όνομα της σε κάθε τους προσευχή. Ο Νγκάι, που ετοιμολογικά σημαίνει “θεός”, χρησιμοποιείται ως έννοια ακόμα και για τους εκχριστιανισμένους Κικούγιου, όταν τον επικαλούνται. Οι Κικούγιου έχουν ως κοινά χαρακτηριστικά τους την γενναιοδωρία, την εργατικότητα, την δικαιοσύνη, την εγκράτεια, το θάρρος και την τόλμη, ακόμα και όταν αυτή θα τους οπλίσει ενάντια στους Άγγλους αποικιοκράτες. Παρόλα τα δεινά, τις σφαγές και τα βασανιστήρια που υπέστη η φυλή των Κικούγιου, ποτέ δεν έχασε την ταυτότητα της, αντιθέτως ότι δεν τους σκότωσε, τους έκανε πιο δυνατούς. Βιοπορίζονταν αρχικά ως καλλιεργητές γης, απομακρύνοντας με σθένος κάθε εισβολέα, ντόπιο και μη και κρατώντας τα εδάφη τους αλώβητα. Σε πρώιμο στάδιο, κάθε παρακλάδι της φυλής, είχε έναν αναγνωρισμένο αρχηγό, ενώ οι άνθρωποι ένιωθαν στενά συνδεδεμένοι με τον θεό και ήταν εναρμονισμένοι με την φύση. Οι Κικούγιου πίστευαν στην μετενσάρκωση και την μαγεία, ενώ οι τελετές είχαν σημαντικό ρόλο στην καθημερινότητα τους. Ο τρόπος ζωής της φυλής αλλοιώθηκε και διαταράχθηκε, όταν ήρθαν σε επαφή με τους Ευρωπαίους, αφήνοντας στο παρελθόν τις καλύβες από λάσπη και ξύλο, αλλά και τα έθιμα τους. Τα παραδοσιακά σύμβολα δύναμης μεταξύ του έθνους Κικούγιου, είναι το muthigi (ραβδί) που συμβολίζει την δύναμη να οδηγείς και το itimu (δόρυ), που συμβολίζει την δύναμη για να καλείς τους ανθρώπους σε πόλεμο.
Μελετώντας τους Κενυάτες κανείς, μπορεί να διακρίνει ότι δεν είναι και τόσο εκμοντερνισμένοι και συνετοί με τα Δυτικά στερεότυπα, όπως εμείς τα γνωρίζουμε. Μέσα σε αυτούς και οι Κικούγιου, είναι αρκετά εθνικιστές (είναι οι επαναστάτες της Κένυας άλλωστε), αλλά και παραδοσιακοί πολλές φορές προς την αίρεση που υποστηρίζουν, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Τα μέλη της φυλής αποτελούν το 20% του πληθυσμού της χώρας (8.2 εκατομμύρια) και ζουν κυρίως στο Ναϊρόμπι και στις περιοχές γύρω από το όρος Κένυα, Κιρινιάνγκα και Μουράνκγα.
Η επανάσταση των Κικούγιου
Ο πρώτος πρόεδρος της ανεξάρτητης Κένυας (1963), ο Γιόμο Κενιάτα ,θεωρείται ιδρυτής και εθνοπατέρας της χώρας, προερχόμενος από την φυλή των Κικούγιου. Για να φτάσουμε στο παραπάνω γεγονός, πρέπει να ρίξουμε μια ματιά στα μελανά σημεία της αποικιοκρατικής ιστορίας και τους επαναστάτες Κικούγιου της Κένυας. Οι Κικούγιου είχαν τον έλεγχο της χώρας τους πριν αυτή γνωρίσει τους Ευρωπαίους αποικιοκράτες (Πορτογάλους και Άγγλους). Πριν από αυτούς, Αραβικές επιδρομές καταπνίγηκαν από τους πολεμιστές της φυλής και ποτέ κανείς δεν είχε καταφέρει να τους υποδουλώσει. Το 1500 έφτασαν οι Πορτογάλοι, αλλά το 1895 η χώρα πέρασε στα χέρια των Άγγλων, όπου την ονόμασαν «Βρετανικό Προτεκτοράτο της Ανατολικής Αφρικής» με πρωτεύουσα την Μομπάσα. Το πώς οι Άγγλοι εκμεταλλεύτηκαν αυτή την Αφρικανική χώρα, είναι λίγο πολύ γνωστό, οι τεράστιες καλλιέργειες τσαγιού, ρυζιού και ζάχαρης, πέρασαν με την βία στα χέρια των Άγγλων, παραγκωνίζοντας τους γηγενείς με μηδενική αποζημίωση, ενώ στην χώρα εισήλθαν ασθενείς και εξαθλιωμένοι στρατιώτες του Πρώτου Παγκοσμίου πολέμου, όταν και έγινε βάση των Βρετανών. Οι Άγγλοι επέβαλαν υψηλή φορολογία και ανάγκασαν σε σκλαβιά το 60% του ενήλικου πληθυσμού, προς όφελος των 10.000 νέων λευκών ιδιοκτητών, που μόλις τους είχαν κλέψει την γη. Χωρίς να σταματούν εκεί, έφεραν ευκαιριακά και 24.000 Ινδούς, άρα Άγγλους υπηκόους, ως επενδυτές. Ο λαός της Κένυας αφυπνίστηκε κατά κάποιο τρόπο, όταν οι Ινδοί θέλησαν να αποκτήσουν ίσα δικαιώματα με τους αποικιοκράτες και να συμμετέχουν ισόνομα στην κυβερνητική σύσταση της χώρας. Η απάντηση των Άγγλων πως αυτό θα έβλαπτε τα δικαιώματα των ιθαγενών, έκρουσε τον κώδωνα επανάστασης στους Κενυάτες. Ήταν η πρώτη φορά που ξεκίνησε ένα ενωτικό κίνημα και ήρθαν τα πρώτα μαζικά παράπονα και τοπικές εξεγέρσεις, απέναντι στους Άγγλους. Με άτυπο σύμμαχο τους Ινδούς, οι γηγενείς ζητούσαν δικαιώματα και προνόμια ίσα για όλους στην χώρα, με τους Άγγλους να απορρίπτουν πλήρως τους Ινδούς από την εξίσωση. Η φλόγα της επανάστασης κατά των αποικιοκρατών, αρχικά άναψε στους θαρραλέους Κικούγιου από το 1920. Το επαναστατικό κίνημα γνωστό ως “Μάου Μάου“ (MAU MAU τα αρχικά γράμματα στα Σουαχίλι Mzungu Arudi Ulaya, Mwafrika Apate Uhuru, που σημαίνει «οι λευκοί να γυρίσουν στην Ευρώπη, οι Αφρικανοί να αποκτήσουν ελευθερία»), ξεκίνησε από απελπισμένους και υποδουλωμένους Κικούγιου, ενάντια στους λευκούς αποικιοκράτες. Η οργανωμένη επανάσταση διήρκησε από το 1952 ως το 1960 και συνοδεύτηκε από ανταρτοπόλεμο, εγκλήματα πολέμου και μαζικές σφαγές των Κικούγιου, ενώ πρόσφατα βγήκαν στο φως, αυτά που οι Άγγλοι θέλησαν για πολλά χρόνια να αποκρύψουν. Ολόκληρα χωριά Κικούγιου, μετατράπηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, αποκλεισμένα από τον υπόλοιπο κόσμο, δημιουργώντας φυλακές – τόπους μαρτυρίων, βασανιστηρίων και ασθενειών, με το πληθυσμό να πεθαίνει της πείνας, ώστε να πληρώσουν για τις επαναστατικές τους δράσεις. Το 2005, η Κάρολιν Έλκινς στο βιβλίο της «British Gulag», αναφέρει χαρακτηριστικά πως «η βρετανική κυβέρνηση, κατέστρεψε συστηματικά σχεδόν όλα τα αρχεία αυτών των εγκλημάτων, καίγοντας τα ή πετώντας τα στη θάλασσα σε βαριά κιβώτια και τα αντικατέστησε με πλαστά αρχεία». Το βιβλίο αυτό στάθηκε αφορμή για επιτυχείς νομικές αξιώσεις πρώην κρατουμένων της Μάου Μάου, κατά της βρετανικής κυβέρνησης για εγκλήματα που διαπράχθηκαν στα στρατόπεδα αυτά. Ο στόχος της επανάστασης Μάου Μάου των Κικούγιου, ήταν η απελευθέρωση της χώρας από τους αποικιοκράτες και η διεκδίκηση των εκτάσεων που τους ανήκαν. Μπορεί κανείς να πει, πως η ανεξαρτησία της Κένυας, προήλθε μετά από πόλεμο και όχι επανάσταση, εφόσον αναφέρεται πως οι Άγγλοι συνέταξαν στρατό 11 ταγμάτων πεζικού, 20.000 αστυνομικών, άρματα μάχης και βομβαρδιστικά, ώστε να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τους εξεγερμένους Κικούγιου. Ακραία σκηνικά βαναυσότητας και από τις δυο πλευρές, είχαν ως αποτέλεσμα των θάνατο 90.000 γηγενών, 160.000 παράνομων φυλακίσεων σε στρατόπεδα και μόλις 32 λευκοί να χάνουν την ζωή τους στις ένοπλες οκταετείς διαμάχες. Οι Άγγλοι, θέλησαν να βαφτίσουν την Μάου Μάου επαναστατική οργάνωση των Κικούγιου, ως ιθαγενείς εθνικιστές τρομοκράτες, δικαιολογώντας έτσι τις εγκληματικές πράξεις ενάντια τους. Η ενότητα ανάμεσα στους Κικούγιου, Μασάι, Μέρου, ‘Εμπου, Καμπά, ενάντια στους Ευρωπαίους, έφερε την Κένυα ουσιαστικά στην σημερινή της μεταπολεμική κατάσταση. Ο εκτοπισμός των άνωθεν φυλών από τα εδάφη που τους συντηρούσαν και η βία που τον συνόδευσε, ήταν το ενωτικό στοιχείο, στην καταπολέμηση της αποικιοκρατίας από τους γηγενείς. Σαν απελευθερωτική οργάνωση, η Μάου Μάου «έσβησε» με την εκλογή του σημαντικότερου ανθρώπου για την σύγχρονη ιστορία της Κένυας.
Ο Κικούγιου Γιόμο Κενιάτα, φερόμενος ως ιδρυτικό και ηγετικό μέλος της οργάνωσης Μάου Μάου, θεωρείται ο εθνάρχης της σημερινής Κένυας. Όταν οι Άγγλοι αντιλήφθηκαν την επιρροή του, τον καταδίκασαν σε καταναγκαστικά έργα και ποινή φυλάκισης, που έληξε αισίως στα 9 έτη. Ο Γιόμο Κενιάτα (1893-1978), η ακτιβιστική απειλή απέναντι στους αποικιοκράτες, έφτασε σε σημείο να του παραδίδεται επίσημα εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, της ανεξάρτητης πλέον Δημοκρατίας της Κένυας, υπό την εποπτεία όμως της Βασίλισσας Ελισσάβετ Β’. Χαρακτηρισμένος πλήρως από τις σπουδές του (Κομμουνιστικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας, Κολλέγιο Λονδίνου, Σχολή Οικονομικών Λονδίνου), έχοντας εργαστεί ακόμα και ως αγρότης στην Αγγλία, επέστρεψε στην πατρίδα του το 1946 για να διδάξει σε σχολεία. Η δράση του ως στέλεχος της Μάου Μάου, επισφραγίστηκε με την σύλληψη του το 1952, ως ένας εκ των εγκεφάλων της «τρομοκρατικής οργάνωσης». Αν και ο ίδιος δήλωνε αθώος, χρειάστηκε ένας και μόνο (ψευδο)μάρτυρας (γεγονός που αποκαλύφθηκε πρόσφατα), ώστε να εκτίσει ποινή φυλάκισης. Παρόλο που οι σχέσεις του με την κομουνιστική τότε Ρωσία, ήταν άρτιες και μάλιστα κατηγορήθηκε για αυτό, ο Κενιάτα επέβαλε τον μονοκομματισμό στην Βουλή, δηλώνοντας το κόμμα του ως «αντικομουνιστικό». Οι βιογράφοι του, τον αποκαλούσαν ως «συντηρητικό Αφρικανό ουμανιστή, που λειτουργούσε σε συνεννόηση με τις αυτοκρατορικές δυνάμεις και ήταν σαφώς εχθρικός προς τη ριζοσπαστική πολιτική» (Μαλόμπα). Σίγουρα μπορεί να αποδοθεί στον Κενιάτα, η προσπάθεια να ενωθούν οι φυλές και να αναβαθμιστεί το κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο της Κένυας, αλλά φυσικά και η οικονομία. Ο Γιόμο Κενιάτα, δεν ήθελε να έχει ταμπέλα πολιτικοποιημένου προσώπου και υποστήριζε μεμονωμένα κομμάτια μαρξισμού, σοσιαλισμού, φιλελεύθερου και δημοκράτη, αλλά δεν μπορούμε να πούμε πως το έκανε έμπρακτα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η Κένυα, ακόμα και σήμερα, δεν έχει κόψει τον ομφάλιο λώρο από την Αγγλία, όσο και αν αυτό θέλουν να περνάει ως εικόνα. Ο Κενιάτα ήταν σίγουρα οραματιστής και υπέρμαχος μιας Παναφρικανικής πολιτικοοικονομικής συμμαχίας, που θα έφερνε πρόοδο στην πολυπονεμένη και ταραχώδη ζωή των έγχρωμων της ηπείρου. Παρόλα αυτά, η περσόνα αυτή, έχει χαρακτηριστεί από πολλούς ακόμα και ως δικτάτορας, που κατά καιρούς είχε βίαια ξεσπάσματα, ενώ ήταν και αρκετά ρατσιστής με τους λευκούς αποικιοκράτες, λέγοντας μάλιστα χαρακτηριστικά «οι Άγγλοι είναι υπέροχοι άνθρωποι για να ζεις μαζί τους στην Αγγλία». Ως ηγέτης, θεωρήθηκε πατρική φιγούρα για την φυλή του, τους Κικούγιου και αγαπήθηκε από το σύνολο των Κενυατών, αφού το όνομα του είναι συνώνυμο της Εθνικής Ανεξαρτησίας. Ο θάνατος του στις 22 Αυγούστου το 1978, βύθισε την Κένυα σε πένθος, ενώ ένα μαυσωλείο στέκει στην καρδιά του Ναϊρόμπι, ως τόπος θαυμασμού του προέδρου Κενιάτα.
Οι Κικούγιου σήμερα
Εάν κάποιος έχει ζήσει έστω και λίγο στην Κένυα, στην μετά-Κενιάτα εποχή, μπορεί εύκολα να αντιληφθεί πως οι φυλετικές διαμάχες δεν πέθαναν ποτέ. Οι Κικούγιου που αποτελούν ίσως την πιο ευσεβή φυλή, είναι και η πολυπληθέστερη. Αυτό αυτομάτως σημαίνει πως μπορούν να έχουν έλεγχο και πλειοψηφία στα πολιτικά, οικονομικά και πολιτιστικά δρώμενα. Όταν όμως στην Κένυα δεν υπάρχει έλεγχος κάποιας φυλής, τα πράγματα φωνάζουν «εξέγερση». Οι συχνές βίαιες φυλετικές συγκρούσεις, οφείλονται στις πολιτικοποιημένη φύση της εθνότητας και στο γεγονός πως οι εκλογές, αλλά και η κατοχή γης, συνδέονται άμεσα με την φυλετική ταυτότητα. Σήμερα στην Κένυα, ο πρόεδρος Γουίλιαμ Ρούτο, είναι της φυλής Καλέντζιν, αφήνοντας δεύτερο στις εκλογές του 2022 τον Κικούγιου Οντίνγκα. Η Κικούγιου θεωρείται πλέον η φυλή με το υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο και αναπτυγμένο εργασιακό στάτους στην Κένυα. Ο εκχριστιανισμός και εξισλαμισμός τους, έσβησε σταδιακά την Μπαντού θρησκεία τους, αλλά έχουν κρατήσει κάποια κομμάτια αυτής. Η θρησκεία, είναι ένα περίπλοκο κομμάτι στην Κένυα, οι τοπικές ενορίες, προϊόν των Άγγλων Καθολικών και Προτεσταντών, έχουν επιβάλει τους δικούς τους -ενίοτε παράλογους- κανόνες στους πιστούς. Μέλη Κικούγιου μπορεί να αποκλειστούν από κοινωνικά δρώμενα, από το αλκοόλ, ακόμα και από το «δυτικό» στυλ ντυσίματος, με επιβολή της ενορίας που ανήκουν. Οι Κικούγιου είναι ένα κράμα θρησκόληπτων και συντηρητικών ιθαγενών με εκλάμψεις αντίδρασης, που κουβαλούν πάντα την κληρονομιά ως οι «επαναστάτες της Κένυας». Κατά βάσει, οι Κενυάτες ζουν στα όρια της φτώχιας ή ως μεσαία εργατική τάξη, που πολλές φορές έχει αντίκτυπο στην εγκληματικότητα, ενώ η βία και οι σεξουαλικές επιθέσεις είναι δυστυχώς σύνηθες φαινόμενο. Οι «πλούσιοι» λευκοί που επισκέπτονται την χώρα (Μζούνγκου στα Σουαχίλι), είναι μια πηγή εσόδων στον τουρισμό και στις επενδύσεις, αλλά και ένας τρόπος επαφής με την δυτική κουλτούρα. Οι Κικούγιου είναι πάντα επιφυλακτικοί με τους λευκούς, αλλά όταν είσαι αποδεκτός από την φυλή, θα σε αντιμετωπίσουν σαν εγκάρδιο φίλο ή ακόμα και ως οικογένεια. Μεταξύ των μελών της φυλής, υπάρχει απόλυτος σεβασμός και συνεργασία σε υψηλό επίπεδο, ενώ συνήθως οι γυναίκες είναι άξιες σεβασμού ως «κόρες της Μούμπι». Οι Κικούγιου, σέβονται επίσης τους Ινδούς (που τους αφύπνισαν) και διατηρούν ως σήμερα μεγάλες εμπορικές συμμαχίες μαζί τους, ενώ μπορεί να πει κανείς πως δεν θρέφουν μεγάλη συμπάθεια στους Αμερικάνους και ειδικά στα τεχνολογικά τους προϊόντα. Το να είσαι Κικούγιου σήμερα, σημαίνει πως θα εργάζεσαι σκληρά και αδιάκοπα αν είσαι άντρας, ενώ οι γυναίκες αφοσιώνονται κυρίως στην οικογένεια και στα παιδιά τους (που συνήθως είναι από 3 και πάνω). Τα τελευταία χρόνια, οι γυναίκες έχουν αποκτήσει μεγαλύτερη πρόσβαση στην παιδεία, στην μόρφωση, αλλά και τον αθλητισμό, ειδικά όσες ζουν στις μεγάλες πόλεις. Στα χωριά των Κικούγιου, τα ήθη είναι πιο συντηρητικά και η θρησκεία του Νγκάι αναβιώνει σε ικανοποιητικό βαθμό. Οι Κικούγιου ως επαναστάτες της Κένυας, κρατούν ένα προφίλ αυταρχικό εν μέρει, προσηλωμένο στις ρίζες και στον θεσμό της οικογένειας, όπως αρκετές ακόμα φυλές της χώρας, αλλά και της Αφρικής γενικότερα. Οι οικογένειες Κικούγιου είναι πολυμελής και έχουν ισχυρούς δεσμούς μεταξύ τους, ενώ κάποιοι άντρες επιτρέπεται να είναι και πολυγαμικοί. Περνώντας χρόνο μαζί τους, ως Μζούνγκου, θα αντιληφθείς πως είναι σαν να είσαι σε παραδοσιακή old school Ελληνική οικογένεια, με τις Κυριακάτικες μαζώξεις, την γιαγιά (σοσό στα Κικούγιου) να είναι στην μέση λέγοντας ιστορίες και τραγούδια, παιδιά παντού να παίζουν γύρω ανέμελα, φαγητά να πηγαινοέρχονται, κοπέλες να περιποιούνται τα μαλλιά τους και άντρες να καπνίζουν «μιρά» μιλώντας για δουλείες. Δεν παίζει ρόλο το αν είσαι πλούσιος ή φτωχός Κικούγιου, αλλά το ότι είσαι Κικούγιου σε κάνει ίσο με τους υπόλοιπους. Οι επαναστάτες της Κένυας Κικούγιου, είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας και της κουλτούρας της χώρας τους, αλλά και η θύελλα της εξέγερσης που έφερε το φως της απελευθέρωσης.
Πηγές άρθρου:
“Grande Encyclopedie Larousse Britannica”, εκδόσεις Πάπυρος
“History of the Kikuyu 1500-1900”, Godfrey Muriuki, Oxford University Press , 1974
