Δεν είναι κάτι νέο, το γεγονός πως ο άνθρωπος τείνει πια να καταστρέψει το φυσικό του «σπίτι», τη Γη, καθώς η κλιματική είναι πλέον μια πραγματικότητα, όπως επίσης δε θα φανούν σε κανέναν παράξενες οι εντελώς παράλογες απόψεις και προτάσεις του νέου Πλανητάρχη, Ντόναλντ Τραμπ. Θα πει κανείς τώρα, μα πώς συνδέονται αυτά τα δύο; Τι σχέση έχει το καταστροφικό ανθρώπινο χέρι με τις αλαζονικές απόψεις ενός ανίδεου πολυεκατομμυριούχου; Μεγάλη φυσικά!
Όπως είναι γνωστό, ο Τραμπ εδώ και πολύ καιρό δηλώνει «υπερήφανα» πως δεν υφίσταται κλιματική αλλαγή, η οποία παρουσιάζεται ως αποτέλεσμα της ανθρώπινης μεταχείρισης. Την ώρα λοιπόν, που ακούγονται τέτοιες απόψεις, ο δημοσιογράφος των «New York Times», Nickolas Kristof, ταξιδεύει στη Μαδαγασκάρη για να έρθει αντιμέτωπος με μια -δυστυχώς- πολύ μεγάλη αλήθεια: ο Τραμπ δεν παραδέχεται την κλιματική αλλαγή, μα τα παιδιά στη Νότια Αφρική πεθαίνουν καθημερινά από την πείνα και τη δίψα, εξαιτίας αυτής.
Για έναν άνθρωπο, που μπορεί να κατανοήσει πια το μεγάλο μέρος της ευθύνης που έχει για την περιβαλλοντική καταστροφή, δεν είναι καθόλου δύσκολο να παραδεχθεί αυτό το γεγονός. Η κλιματική αλλαγή οφείλεται σε ένα τεράστιο ποσοστό, στις εκπομπές του διοξειδίου του άνθρακα, κυρίως από καύσεις μεγάλων βιομηχανιών και ρύπους. Ναι, όλοι γνωρίζουμε πως οι μεγαλύτερες βιομηχανίες που καίνε άνθρακα είναι αμερικάνικες (όχι πως οι υπόλοιπες μεγάλες χώρες κάνουν κάτι διαφορετικό)!
Ο Τραμπ λοιπόν, ισχυρίζεται πως όλη αυτή η συζήτηση περί κλιματικής αλλαγής και ευθυνών, είναι απλά μια δυσφήμιση της Κίνας εναντίον των Αμερικάνων. Ναι, τόσο γελοίες δικαιολογίες μπορεί να βρει κανείς! Όλα αυτά, τη στιγμή που επτά χώρες της Ν.Αφρικής υποφέρουν από ξηρασία, με 1,3 εκατομμύρια παιδιά να λιμοκτονούν σε καθημερινή βάση.
Ο δημοσιογράφος των «New York Times», φτάνοντας στο νότιο τμήμα της Μαδαγασκάρης, είδε τη σοβαρότητα και την κρισιμότητα της κατάστασης. Η ξηρασία υπήρχε παντού. Άνθρωποι και ζώα με μια αποστειρωμένη και καχεκτική εικόνα. Μιλώντας με ντόπιους, ενημερώθηκε πως μόλις έναν χρόνο πριν, όλο το μέρος ήταν γεμάτο από δέντρα, καρπούς και λουλούδια. Και τώρα απλώς τίποτα. Η έλλειψη βροχής έχει πραγματικά ερημώσει τα πάντα.
Σύμφωνα με ερευνητές, η κλιματική αλλαγή -ναι, κύριε Πλανητάρχη, καλά ακούσατε- οφείλεται κατά 48% σε ανθρώπινες πράξεις, όσον αφορά τη ξηρασία στη Νότια Αφρική. Ενώ λοιπόν, όλα είναι ξεκάθαρα για το τι πρέπει να γίνει, καθώς η κατάσταση θεωρείται το λιγότερο τραγική, η ίδια η τοπική κυβέρνηση αδυνατεί να αντιληφθεί το μέγεθος του ζητήματος, με τις υπόλοιπες μεγάλες χώρες να αδυνατούν και εκείνες να καταλάβουν πως πρέπει επιτέλους να σταματήσουν τις εκπομπές καυσίμων και να βρουν άλλους τρόπους, πιο οικολογικούς.
Οι άνθρωποι εκεί, σύμφωνα με το ρεπορτάζ, περπατάνε ατέλειωτες ώρες προκειμένου να βρουν λίγο νερό, καθώς τα ποτάμια της περιοχής τους έχουν «μεταμορφωθεί» σε απέραντες ξηρές εκτάσεις. Πολλοί γονείς μάλιστα, παραδέχονται πως θα έδιναν ακόμη και τα δεκάχρονα παιδιά τους για γάμο, αφού τουλάχιστον έτσι θα ήταν υγιείς, μα φυσικά όχι ευτυχισμένα. Όπως φαίνεται, η ευτυχία για αυτούς τους ανθρώπους υπολείπεται, καθώς όσο συνεχίζουν να πεθαίνουν από τη δίψα και την πείνα, ευτυχία δεν πρόκειται να υπάρξει. Η μόνη σχεδόν βοήθεια προς τους κατοίκους, είναι από την εταιρεία «U.N World Food Programm», η οποία προσέφερε ένα χρηματικό ποσό για βοήθεια, αλλά δυστυχώς μπόρεσε να καλυφθεί μόνο το μισό μέρος των αναγκών για τρόφιμα.
Ξέρετε τι είναι πιο τραγικό από το να μην κάνει κανείς τίποτα για όλη αυτή την τραγικότητα; Να έχεις το θράσος να μην αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Ναι, όταν νομίζει κανείς πως ο άνθρωπος είναι «παντοδύναμος» και πως όλα του ανήκουν απεριόριστα, επιβάλλεται κιόλας να δει και την άλλη πλευρά αυτή της υπεροχής: το ανθρώπινο ον έχει τεράστια ευθύνη για την κλιματική αλλαγή και ναι, όσο και αν δε θέλουμε να το πιστέψουμε, είμαστε υπεύθυνοι και για αυτή τη λιμοκτονία των ανθρώπων στη Νότια Αφρική. Άνθρωποι, που δεν έχουν ούτε την παραμικρή ευθύνη για όλο αυτό που τους συμβαίνει. Άλλωστε, έτσι δε γίνεται πάντα;
Πηγή: «The New York Times»
