Ο όρος «σουφραζέτα» προέρχεται από τη λέξη «suffragist», που δηλώνει τον υποστηρικτή του «suffrage», δηλαδή του δικαιώματος ψήφου, ο όποιος επινοήθηκε από την εφημερίδα Daily Mail. Ο όρος αυτός, αρχικά είχε υποτιμητικό χαρακτήρα, για τα μέλη του κινήματος υπέρ του δικαιώματος ψήφου των γυναικών, το οποίο δραστηριοποιήθηκε στα τέλη του 19ου και τις αρχές του 20ου αιώνα στο Ηνωμένο Βασίλειο. Αργότερα, όμως, έχασε την αρχική του αρνητική σημασία, αφού χρησιμοποιήθηκε, ως όρος, από τα ίδια τα μέλη του. Οι γυναίκες διεκδικούσαν το δικαίωμα ψήφου για μισό αιώνα περίπου έως το 1900. Σημαντικό ρόλο στην εδραίωση του αγώνα έπαιξε η Έμελιν Πάνκχερστ (Emmeline Pankhurst) , η οποία, ίδρυσε το 1903, την Κοινωνική και Πολιτική Ένωση Γυναικών (Women’s Social and Political Union).
Οι σουφραζέτες χρησιμοποιούσαν και κάποιες φορές βίαιες μεθόδους, ώστε να κάνουν τη δράση τους αισθητή και να διεκδικήσουν, μέσω αυτών, τα δικαιώματα τους. Γιατί είχε γίνει κατανοητό ανάμεσα τους πως μόνο έτσι θα κατάφεραν να αποκτήσουν, αυτά για τα οποία αγωνίζονταν. Μέθοδοι που αποτέλεσαν βίαιες πράξεις αποτέλεσαν, όπως το γεγονός ότι έσπαζαν βιτρίνες, αλυσοδένονταν σε κιγκλιδώματα και έρχονταν πολύ συχνά σε συμπλοκή με την αστυνομία. Όλα αυτές οι πράξεις τους υπήρξαν αντικείμενο σατιρισμού από τον τύπο. Μάλιστα, η πιο θεαματική δράση τους είναι η βομβιστική επίθεση στην κατοικία του τότε πρωθυπουργού Ντέιβιντ Λόιντ Τζορτζ.
Μέτα από τους δύσκολους και μακροχρόνιους αγώνες, κατάφεραν να αποκτήσουν τελικά το δικαίωμα ψήφου. Επομένως, στις 6 Φεβρουαρίου 1918, οι γυναίκες άνω των 30 που πληρούσαν τα ελάχιστα κριτήρια περιουσίας, απέκτησαν για πρώτη φορά δικαίωμα ψήφου. Στη συνέχεια, το Νοέμβριο του 1918, πέρασε η Νομοθετική Πράξη της Εκλεξιμότητας των Γυναικών, εκχωρώντας στις γυναίκες το δικαίωμα της εκλογής στη Βουλή. Η Νομοθετική Πράξη Εκπροσώπησης του 1928 επέκτεινε το δικαίωμα ψήφου στις γυναίκες άνω των 21, κάνοντας έτσι το δικαίωμα αυτό ίσο.
Η επιρροή του κινήματος των Σουφραζέτων, έφτασε και στον εδαφικό χώρο της Ελλάδας. Από τις πρώτες Ελληνίδες φεμινίστριες που επηρεάστηκαν ήταν η Καλλιρρόη Παρρέν. Έτσι ως αποτέλεσμα, της επιρροής αυτής, είχε η δημιουργία της πρώτης γυναικείας εφημερίδας που εκδόθηκε στις 9 Μαρτίου του 1887. Στην Ελλάδα πέρασε αρκετά αργότερα, στις 28 Μαΐου 1952, ο νόμος που έδωσε το δικαίωμα στις γυναίκες όχι μόνο να εκλέγουν, αλλά και να εκλέγονται στις Δημοτικές και Βουλευτικές εκλογές.
Γενικά τα δικαιώματα των γυναικών, δηλαδή η ικανοποίηση μέσω αυτών των απαιτήσεων τους για ίση μεταχείριση, αποτελούν και αποτέλεσαν βάση για το γυναικείο και φεμινιστικό κίνημα. Ακόμα υπάρχουν περιπτώσεις και παραδείγματα όπου οι γυναίκες δεν αντιμετωπίζονται ισάξια. Κάθε χώρα έχει θεσμοθετήσει ανάλογα με τα δικά της πρότυπα, και ακολουθεί του δικούς της νόμους και έθιμα γι αυτό το ζήτημα. Όπως φάνηκε για τις μεγάλες αλλαγές απαιτείται μια συλλογική συμμέτοχη του λαού και ειδικότερα των μελών που τους αφορά περισσότερο.
