Τα κορίτσια πεθαίνουν στους δρόμους του Σαντιάγο

Πρώτα η Ντανιέλα, η χαρούμενη μίμος των δρόμων, βιασμένη, πνιγμένη, κρεμασμένη από χειροπέδες στα συρματοπλέγματα.
‘Υστερα η Αλμπερτίνα, η φωτογράφος. Δαρμένη και σφαγμένη.
Για να μη τραγουδήσουν, για να μη τραγουδήσει κανείς ποτέ μαζί τους το τραγούδι του Νερούδα.
Κι αναρωτιέμαι, πώς νομιζόυν οι φριχτοί, αφελείς και δύστυχοι αλαζ’ονες πως μπορούν να σωπάσουν το τραγούδι…

Στην άλλη πλευρά του χάρτη ο κόσμος τραγουδάει και θα συνεχίσει να τραγουδάει
την ελευθερία, την ομορφιά, τη ζωή. Κι είναι ανάλογα τα ποσά,
όσο περισσότερος ο θάνατος, τόσο περισσότερο το τραγούδι της ζωής…

Στην άλλη πλευρά του χάρτη οι άνθρωποι τούτη την ώρα τραγουδάνε.
Την ομορφιά της Αλμπερτίνας, το γέλιο της Ντανιέλας.
Τραγουδάνε την ζωή κι έχουν ήδη κερδίσει τις οδομαχίες, τον φασισμό, τον θάνατο.

Advertisements

Τα κορίτσια πεθαίνουν στους δρόμους γιατί αναπνέουν τον αέρα των δρόμων…
Τι; Αναρωτιέστε αν ήξεραν ότι θα πεθάνουν; Μα ήταν οι δρόμοι του Σαντιάγο το σπίτι τους, κι η φωνή των ανθρώπων η φωνή τους.
Κι αναρωτιέμαι, πώς νομιζόυν οι φριχτοί, αφελείς και δύστυχοι αλαζόνες ότι σκοτώνοντας τα κορίτσια των δρόμων θα υποτάξουν τα πλήθη;
Το τραγούδι δυναμώνει όσο η σάρκα συνθλίβεται, το τραγούδι είναι της ψυχής ανόητοι…

Η οθόνη βουλιάζει, σαλεύει το πλήθος…

Οι εφημερίδες και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και δικτύωσης παγκοσμίως φωνάζουν για τις δολοφονίες των γυναικών. Η 38χρονη Αλμπερτίνα Μαρτίνεζ Μπούργος βρέθηκε νεκρή μέσα σε αίματα, στο διαμέρισμα της στο κέντρο του Σαντιάγο πριν 5 μέρες, στις 21 Νοεμβρίου. Δολοφονημένη, σφαγμένη καλύτερα, με εμφανή πάνω της τα σημάδια της πάλης και τις μαχαιριές. Έλειπαν όμως και η φωτογραφική της μηχανή, τα φιλμ της και το λάπτοπ της, κάθε απόδειξη δηλαδή της δουλειάς που τόσο καιρό, που οι συγκρούσεις στους δρόμους μαίνονταν, εκείνη έκανε. Η Αλμπερτίνα φωτογράφιζε την ασύστολη βία της κυβέρνησης Πινιέρα προς τον εξεγερμένο λαό, ιδίως όμως τις εκφάνσεις της προς τις χιλιάδες γυναίκες και δημοσιογράφους όλο αυτό το διάστημα. Ήταν εκεί με την κάμερά της και αποθανάτιζε τις στιγμές, για να έρθει στο φως η σκληρότητα, η αδικία. Και όλα αυτά χάθηκαν όλως περιέργως μαζί της.

Η 36χρονη Ντανιέλα Καράσκο είχε βρεθεί νεκρή, κρεμασμένη από χειροπέδες σε φράκτη σε μια νότια συνοικία του Σαντιάγο, στις 20 Οκτωβρίου. Η γνωστή μίμος των δρόμων του Σαντιάγο, αφού έτσι την έλεγαν, συμμετείχε στις διαδηλώσεις των δρόμων. Τα δημοσιεύματα λένε πως είχε συλληφθεί στις 19 Οκτωβρίου από τους καραμπινιέρος και την επόμενη μέρα βρέθηκε να κρέμεται νεκρή, κακοποιημένη, βιασμένη, πως την κρέμασαν κι ύστερα είπαν πως ήταν αυτοκτονία καθώς οι επίσημες αναφορές της νεκροψίας δεν έδειξαν σημάδια βίας αλλά ασφυξίας. Αυτό που κάνει την υπόθεση ακόμα πιο περίεργη είναι πως η οικογένειά της αλλά και η φεμινστική ένωση των δικηγόρων που προασπίζεται τα δικαιώματα των φεμινιστριών της Χιλής, υποστηρίζουν προς το παρόν το σενάριο της αυτοκτονίας της Ντανιέλας αφού, όπως λένε, τους άφησε και σημείωμα πριν αυτοκτονήσει (το οποίο δεν έχει δημοσιευτεί). Από την άλλη, στα social media υποστηρίχθηκε από ένα σωρό φορείς η βίαιη δολοφονία της και όπως ήταν επόμενο δεν δημοσιεύθηκαν ποτέ τα ονόματα των μαρτύρων που την ανακάλυψαν να κρέμεται νεκρή στο φράχτη. Πολλοί κάνουν λόγο για παραπληροφόρηση που ξεκίνησε από ιταλικά ειδησεογραφικά πρακτορεία κι άλλοι υποστηρίζουν πως δε θα μπορούσε να έχει αυτοκτονήσει μόνη της κρεμάμενη ταυτοχρόνως από χειροπέδες. Το σίγουρο είναι πως στο καθεστώς φόβου και βίας ακόμα και η αλήθεια είναι αμφισβητήσιμη…

Στην περίπτωση της Αλμπερτίνα παρ’ όλα αυτά τα πράγματα ήταν πολύ πιο ξεκάθαρα και σίγουρα δεν μιλάει κανείς για αυτοκτονία. Αν και τελικά, δεν χρειάζεται η “αδιάβλητη” νεκροψία της Ντανιέλας για να μας υπενθυμίσει πως αυτή την ώρα άνθρωποι φωνάζουν, μιας που η φωνή τους είναι οι δίκαιες σφαίρες τους, φωνάζουν στην Χιλή, φωνάζουν στην Βολιβία, για την μακροχρόνια πολιτική θλίψη που έχει σακατέψει τις χώρες τους κι εκείνους, που τους ανάγκασε και τους συνήθισε να ζουν στην αθλιότητα. Για τα καθεστώτα τα απάνθρωπα που εμείς, που τα δικά μας “ελεύθερα” καθεστώτα συντηρούν. Και φωνάζουν κι αλλού, μόνο που εμείς δεν τους ακούμε. Για κοιτάξτε το χάρτη… 

Πηγές:

1. Cile, trovata morta una fotografa freelance: i suoi scatti avevano immortalato le proteste, ανακτήθηκε από www.open.online
2. “La Mimo”, la artista que apareció colgada durante la represión en Chile, ανακτήθηκε από www.eulixe.com
3. Entre fake news y aclaraciones: el bullado caso de la artista callejera Daniela Carrasco, ανακτήθηκε από www.eldinamo.cl
4. La vera storia di Daniela Carrasco, la “Mimo” simbolo dei manifestanti cileni, ανακτήθηκε από www.open.online
5. Daniela ‘El Mimo’ Carrasco, why is it a case in Italy and not in Chile? I would have an explanation, ανακτήθηκε από www.en24.news
6. La morte di Daniela Carrasco: “Violata, torturata ed esposta impiccata come un trofeo”, ανακτήθηκε από www.fanpage.it