Πηγή εικόνας: Protothema.gr
Η απώλεια
Ο Γιάννης Μπεχράκης έφυγε από τη ζωή στις 2 Μαρτίου του 2019, σε ηλικία 59 ετών. Την είδηση του θανάτου του έκανε γνωστή, με ανάρτησή του στο Facebook, ο ξάδερφος του, Ντρέικ Μπεχράκης. Η απώλεια του προκάλεσε έντονη συγκίνηση, καθώς αποτέλεσε μια από τις πιο εμβληματικές μορφές στο χώρο του φωτογραφικού ρεπορτάζ, χαρίζοντας στο ευρύ κοινό σπαρακτικές εικόνες, μιας πραγματικότητας που όλοι γνωρίζουμε. Μία πραγματικότητα, της οποίας την ιστορία αγνοούμε.
Την πραγματικότητα αυτή, «εγκλώβισε» μέσα σε μια στιγμή ο Γιάννης Μπεχράκης. Μέσω του φωτογραφικού του φακού, αφήνει ανεξίτηλη την μνήμη του και όλων εκείνων των προσώπων, που βρέθηκαν δυστυχώς, στην δεινή όψη της πραγματικότητας αυτού του κόσμου. Σύμφωνα με πηγές, τα αίτια του θανάτου οφείλονται στην χρόνια μάχη που έδινε με τον καρκίνο.
Ο Γιάννης Μπεχράκης ήταν ένας από τους καλύτερους φωτορεπόρτερ των τελευταίων ετών. Το 2016 είχε κερδίσει το Βραβείο Πούλιτζερ, για τον τρόπο με τον οποίο κάλυψε την προσφυγική κρίση.
Λίγα λόγια για τη ζωή του
Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1960, ξεκινώντας την καριέρα του ως φωτογράφος το 1986. Έναν χρόνο αργότερα ξεκίνησε τη συνεργασία του με το πρακτορείο Reuters στην Αθήνα. Σπούδασε φωτογραφία στο «Athens School of Arts and Technology» και στο Πανεπιστήμιο Μίντλσεξ (Middlesex University) στο Λονδίνο. Η πρώτη του δουλειά στο εξωτερικό, ήταν η κάλυψη της κρίσης στη Λιβύης τον Ιανουάριο του 1989.
Στη διάρκεια της καριέρας του είχε καλύψει πολέμους σε διάφορα μέρη του κόσμου, όπως την μεταναστευτική και προσφυγική κρίση, καθώς και μεγάλα πολιτικά και αθλητικά γεγονότα. Είχε καλύψει πολέμους στα Βαλκάνια, στην Τσετσενία, τη Σομαλία, το Αφγανιστάν, τον Περσικό Κόλπο, τη Λιβύη όπως προαναφέρθηκε, και την «Αραβική Άνοιξη».
Η μεγαλύτερη διάκριση στην καριέρα του, ήρθε με το Βραβείο Πούλιτζερ, ως επικεφαλής της ομάδας φωτογράφων του πρακτορείου Reuter. Είχε βραβευτεί, ξανά, στο παρελθόν, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό.
Γιάννης Μπεχράκης: Οι φωτογραφίες που στιγμάτισαν μέσα στα χρόνια της πορείας του.
Η ιστορία πίσω από την Βραβευμένη φωτογραφία του
Αποτελεί, μια από τις πιο χαρακτηριστικές φωτογραφίες της προσφυγικής κρίσης. Ένας πατέρας κρατά στην αγκαλιά και φιλά το παιδί του. Περπατάει στην γέφυρα της Ειδομένης, διασχίζοντας τα σύνορα Ελλάδας – Σκοπίων, κατά την διάρκεια κορύφωσης της προσφυγικής κρίσης, τον Σεπτέμβριο του 2015. Βρέχει και φοράει, μόνο, μια πλαστική σακούλα σκουπιδιών για να προστατευτεί. Δεν έχει πράγματα, έχει μόνο το παιδί του αγκαλιά και προχωρά. Μια από τις πιο συγκινητικές φωτογραφίες της καριέρας του, που του χάρισε το βραβείο.
Η δήλωση:
Όπως ο ίδιος είχε αποκαλύψει τις σκέψεις του για τη συγκεκριμένη φωτογραφία, σε συνέντευξή του το 2017 στην «Καθημερινή»:
«Υπήρξαν πάρα πολλές στιγμές που με συγκίνησαν, που με έκαναν να αισθανθώ κομμάτι του όλου πράγματος. Διότι υπάρχει επίσης κάτι άλλο που δεν ξεχνώ ποτέ. Εγώ, όπως και πάρα πολλοί άλλοι άνθρωποι, έχω μέσα μου αίμα προσφυγικό. Η γιαγιά μου ήταν πρόσφυγας από τη Σμύρνη και μου διηγούνταν τι είχε ζήσει η οικογένειά της. Οπότε καταλαβαίνω πολύ καλά τι περνούν σήμερα οι πρόσφυγες. Μια τέτοια στιγμή, λοιπόν, ήταν στην Ειδομένη τον χειμώνα του 2015, όταν είδα αυτόν τον πατέρα που κουβαλούσε μέσα στη βροχή, για πολλά χιλιόμετρα, την κόρη του. Φορούσε μια αυτοσχέδια κάπα από σκουπιδοσακούλες για να προστατεύεται από τη βροχή.
Και κάποια στιγμή, πηγαίνοντας προς αυτό που πίστευε ότι ήταν η ελευθερία και η λύτρωση, έσφιξε την κόρη του δυνατά στην αγκαλιά του και τη φίλησε. Όταν τον είδα να περπατά στη μέση του δρόμου έτσι με μια δύναμη και μια αγάπη, μου φάνηκε τεράστιος, σαν σούπερ ήρωας. Κι επειδή έχω κι εγώ μια κόρη στην ηλικία της δικής του, η σκηνή αυτή με συγκλόνισε. Λέω μάλιστα πολλές φορές χαριτολογώντας ότι με αυτή τη φωτογραφία απέδειξα ότι οι σούπερ ήρωες δεν υπάρχουν μόνο στη φαντασία μας. Υπάρχουν και στη ζωή».
Σε προηγούμενη συνέντευξη δήλωσε ότι:
«Μπορεί να είναι ένας απλός άνθρωπος χωρίς μόρφωση, ένας φτωχός, ένας ζητιάνος, κάποιος που δεν του δίνεις ενδεχομένως καμία σημασία. Έρχεται όμως μια στιγμή που αυτός ο άνθρωπος θα κάνει μια πράξη τόσο δυνατή, που θα σε αφήσει άναυδο με την ομορφιά της. Θα ήθελα να ήμουν αυτός ο πατέρας, νομίζω κάθε παιδί θα ήθελε έναν τέτοιο πατέρα. Αυτή η φωτογραφία αποδεικνύει ότι υπάρχουν σούπερ ήρωες. Δεν φοράει κόκκινη κάπα, αλλά μια μαύρη από πλαστική σακούλα σκουπιδιών. Για εμένα αντιπροσωπεύει τον οικουμενικό πατέρα και την άνευ όρων αγάπη του πατέρα για την κόρη του».
Ο επίλογος
Όσο για το πώς τραβήχτηκε η φωτογραφία με τον σούπερ ήρωα πατέρα με την πλαστική μπέρτα, ο συνεργάτης του Γιάννη Μπεχράκη, Βασίλης Τριαναταφύλλου, που ήταν στο πλευρό του επί 30 χρόνια, περιγράφει: «Εκείνο το πρωί φύγαμε από το ξενοδοχείο και ο Γιάννης παραπονιόταν γιατί έβρεχε. Στον δρόμο μας για τα σύνορα είδαμε μια ομάδα προσφύγων και αρχίσαμε να φωτογραφίζουμε. Μετά από κάποια ώρα, του λέω “εντάξει, πάμε”. Μου είπε “όχι, όχι, περίμενε, δεν έχω τη φωτογραφία”. Περίμενα στο αυτοκίνητο όταν κάποια στιγμή επέστρεψε και μου λέει “ok, έχω την φωτογραφία”. Την έψαχνε αυτή την φωτογραφία».
Πηγές:
«Γιάννης Μπεχράκης», Αναρτήθηκε από: https://el.wikipedia.org/wiki (Τελευταία πρόσβαση: 23-3-19)
«Γιάννης Μπεχράκης: Τα «κλικ» που συγκλόνισαν τον κόσμο», Αναρτήθηκε από: https://www.cnn.gr/news (Τελευταία πρόσβαση: 23-3-19)
«Γιάννης Μπεχράκης: Η ιστορία πίσω από την πιο εμβληματική φωτογραφία του», Αναρτήθηκε από: https://www.protothema.gr (Τελευταία πρόσβαση: 23-3-19)
«Γιάννης Μπεχράκης: Η ιστορία πίσω από την εμβληματική φωτογραφία με τον «πατέρα σούπερμαν», Αναρτήθηκε από: https://www.cnn.gr (Τελευταία πρόσβαση: 23-3-19)
