Μολιέρος: Η «παράλογη» γοητεία της κωμωδίας

Οι Γάλλοι τον θεωρούν τον σημαντικότερο τους θεατρικό συγγραφέα κωμωδιών. Προσέφερε αξιοθαύμαστο  έργο στην παγκόσμια θεατρική κληρονομιά και άλλαξε τα δεδομένα της κωμωδίας, αναβαθμίζοντας το θέατρο. Ο Μολιέρος είναι αναμφισβήτητα μία θεατρική προσωπικότητα πολύπλευρη· ένας σπουδαίος συγγραφές, ένας πρωτοπόρος και ένας ιδιάζων ηθοποιός.

Ο Jean-Baptiste Poquelin γεννήθηκε το 1622 στο Παρίσι. Η μητέρα του πέθανε όταν αυτός ήταν ακόμη δέκα χρονών και ο πατέρας του ήταν επιπλοποιός του παλατιού. Η οικονομική κατάσταση της οικογένειάς του, τού επέτρεψε να λάβει σημαντική μόρφωση. Πάρα ταύτα, ο Μολιέρος, όπως ήταν το όνομά του επί σκηνής, είχε αποφασίσει ότι θα αφιέρωνε τη ζωή του στο θέατρο, γεγονός που δεν άρεσε καθόλου στον πατέρα του. Αφότου γνώρισε τη Madeleine Béjart, δημιούργησε μαζί της και με τη συντροφιά των φίλων τους ένα θεατρικό θίασο. Λέγεται ότι η Madeleine ήταν αυτή που έπεισε το Μολιέρο να ασχοληθεί με το θέατρο. Αυτό που θα μπορούσε να θεωρηθεί απόρροια της στενής τους σχέσης, είναι το πόσο τον επηρέασε ως καλλιτέχνη.

Η πρώτη θεατρική απόπειρα του Μολιέρου δεν στέφθηκε με επιτυχία, μιας και λόγω χρεών εστάλη δύο φορές στη φυλακή. Το δρόμο της επιτυχίας του Μολιέρου στο παλκοσένικο, άνοιξε το έργο του «Ο έρωτας γιατρός» το 1658. Η μετέπειτα πορεία του αποδείχθηκε ανεκτίμητης αξίας. Ο Μολιέρος ήταν εξαιρετικά ανταγωνιστικός και αυτή του η διάθεση για εξέλιξη και αμείωτη επιτυχία, ήταν που τον καθιστούσαν νικητή των θεατρικών αιθουσών. Είχε την ικανότητα να διατηρεί ενωμένο το θίασό του, στηριζόμενος στην αδιαμφισβήτητη καλλιτεχνική του ικανότητα αλλά και το δυναμικό του χαρακτήρα.

Ο Μολιέρος κατάφερε να αλλάξει την κωμωδία, η παράδοση της οποίας ήταν και εξακολουθεί να είναι μεγάλη, εισάγοντας ένα στυλ, το οποίο αντικατόπτριζε το μεγαλοφυές του ταλέντο. Τα έργα και οι διάλογοι που έγραφε, ήταν κυρίως δημιουργήματα, τα οποία μπορούσε, εν πρώτοις, ο ίδιος να ερμηνεύσει· συνεπώς η γραφή του ήταν αυθόρμητη. Επιβιώνοντας στην κοινωνία του 17^ου αιώνα, όπου η λογική είχε καταλάβει κάθε έκφανση της ζωής, ο Μολιέρος σχεδόν διπολικά κινούνταν μεταξύ του λογικού και του παράλογου. Σε έργα όπως «Ο Ταρτούφος», «Το σχολείο των Γυναικών», «Ο Μισάνθρωπος» και σε πολλά άλλα, προσπάθησε να οπτικοποιήσει το παράδοξο.

Τη 17^η Φεβρουαρίου του 1673, αφήνει την τελευταία του πνοή δύο ώρες μετά από μία εξαιρετικά επίπονη κι εξαντλητική για την υγεία του παράσταση. Κατά τη διάρκεια της ερμηνείας του ως το διάσημο έργο του «Ο κατά φαντασίαν ασθενής», ο Μολιέρος αιμορραγούσε και έβηχε καταρρέοντας, αρνούμενος να σταματήσει να παίζει. Η ταφή του πραγματοποιήθηκε χωρίς εκκλησιαστική άδεια, καθώς οι ηθοποιοί απαγορευόταν να θαφτούν σε νεκροταφείο. Η άτυπη τελετή της ταφής του παρακολουθήθηκε μυστικά από πολλά άτομα που θέλησαν να βρεθούν, για τελευταία φορά, στο πλευρό ενός μετέπειτα θρύλου.

Πηγές:

Ronald W. Tobin & Will G. Moore. Molière, French Dramatist . Ανακτήθηκε από: https://www.britannica.com/biography/Moliere-French-dramatist

Μολιέρος. Ανακτήθηκε από https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%82