Άγχος, μια διαταραχή που δεν έχει ούτε φύλο ούτε ηλικία
Προέρχεται από το ρήμα ἄγχω, που σύμφωνα με την αρχαία ελληνική γλώσσα σημαίνει σφίγγω ή πνίγω, εξ ού και η αγχόνη. Συμβαίνει σε ανυποψίαστο χρόνο, κυρίως όταν το άτομο έρχεται αντιμέτωπο με μια αγχωτική διαδικασία για τον ίδιο.
Τι σημαίνει όμως δύσκολη κατάσταση για ένα άτομο;
Οι δύσκολες φάσεις που περνάει ένα άτομο είναι υποκειμενικές και ορίζονται ως οι συνθήκες που πιέζουν το άτομο ψυχικά, δημιουργώντας του αρνητικά συναισθήματα. Θα μπορούσε να είναι ένα πρόβλημα υγείας, οι υποχρεώσεις ενός μαθητή σε μια σχολική καθημερινότητα, μια συνέντευξη που έχει προγραμματιστεί για το επόμενο διάστημα, μια ερωτική απογοήτευση ή ακόμη και μια παρουσίαση σε ένα επαγγελματικό meeting.
Ωστόσο…
το μεγαλύτερο ποσοστό των ατόμων με αγχωτικές διαταραχές έχουν την ανάγκη να μοιράζονται την συναισθηματική κατάσταση που βιώνουν με τους οικείους τους, εκφράζοντας τις σκέψεις τους και τα συναισθήματα τους. Συνήθως όμως, οι συγγενείς δεν δίνουν έντονη έμφαση στα λεγόμενα τους υποστηρίζοντας πως θα είναι κάτι παροδικό και επιφανειακό. Με αυτό τον τρόπο καθησυχάζονται και αδιαφορούν ακόμη και για την συχνότητα μιας υποτιθέμενης αγχωτικής διαταραχής.
Από την άλλη…
το άτομο όσο σκέφτεται ότι πλησιάζει αυτή η αγχωτική στιγμή για τον ίδιο, νιώθει τους παλμούς της καρδιάς του να ανεβαίνουν, να χέρια του να ιδρώνουν, το κορμί του να τρέμει. Πολλοί άνθρωποι δεν μπορούν να διαχειριστούν το άγχος τους, με αποτέλεσμα να παθαίνουν κρίσεις πανικού. Οι κρίσεις πανικού δεν είναι εύκολες ούτε επιλύσιμες τις περισσότερες φορές. Χρειάζεται αρκετή δουλειά τόσο από τον ίδιο όσο και από έμπειρους ανθρώπους ικανούς να παραγάγουν συμβουλευτική υποστήριξη.
Η αιτία μιας χρόνιας και έντονης αγχωτικής διαταραχής οφείλεται κατά κύριο λόγο σε γενετικούς/βιολογικούς παράγοντες. Ωστόσο, πολλές φορές η αιτία μπορεί να είναι και ένα ανθυγιεινό οικογενειακό περιβάλλον, το οποίο δημιουργεί καταπιεσμένα συναισθήματα τα οποία εξωτερικεύονται σε δύσκολες καταστάσεις. Στο σημείο αυτό έρχεται να προστεθεί η φράση όταν «δεν μιλούν οι άνθρωποι, μιλάει το ίδιο τους το σώμα»
Άνθρωποι με καταπιεσμένα και αρνητικά συναισθήματα, με άκρως αγχωτικές σκέψεις, ωθούν το ίδιο τους τον εαυτό σε αυτοκαταστροφή. Το σώμα τους έρχεται να αποτυπώσει αυτό που η ψυχή τους δεν μπορεί να εκφράσει. Και εκεί ευελπιστείς ο δρόμος να μην είναι μονόδρομος , αλλά μια διαδρομή με πολλές κατευθυντήριες γραμμές που όμως θα τον οδηγήσουν σε μια σωτήρια έξοδο.
Αυτό που χρειαζόμαστε λοιπόν είναι να θέτουμε τα δικά μας όρια. Όρια, τα οποία σύμφωνα με τις προσωπικές μας αντοχές δεν θα πρέπει υπερβαίνουν το φυσιολογικό επίπεδο. Άγχος, μια διαταραχή ουδετέρου γένους, άφυλο, απρόσωπο χωρίς ηλικία.
