Τι είναι η ευτυχία
Πλήθος χημικών ουσιών, οι λεγόμενες ορμόνες της ευτυχίας ορίζουν βιολογικά την ευτυχία του ανθρώπου. Πρόκειται για τις ενδορφίνες, τη σεροτονίνη, τη ντοπαμίνη και την ωκυτοκίνη. Ο οργανισμός μας εκκρίνει ενδορφίνες μέσα από οποιαδήποτε ευχάριστη δραστηριότητα και είναι τα φυσικά παυσίπονα του νευρικού μας συστήματος. Η σεροτονίνη είναι το φυσικό ηρεμιστικό του νου. Η ντοπαμίνη είναι η ορμόνη της ευφορίας και η ωκυτοκίνη η ορμόνη της αγάπης ή της αγκαλιάς.
Από την άλλη πλευρά η κοινωνία μας ορίζει την ευτυχία μέσα από ένα πλήθος επίτευξης στόχων. Καριέρα, κύρος, οικογένεια, παιδιά είναι μερικοί απ’ αυτούς.
Τρείς είναι οι τύποι της βασικής ευτυχίας:
Η συναισθηματική ευτυχία: είναι μία συναισθηματική κατάσταση, άκρως υποκειμενική και πολλές φορές παροδική.
Η ηθική ευτυχία: είναι η αίσθηση ότι όλα είναι στη θέση τους και από ηθικής απόψεως έκανα ότι περνούσε από το χέρι μου.
Η ευτυχία που έχει σχέση με την κρίση/γνώμη: είναι η ικανοποίηση η οποία έχει να κάνει με ευχάριστα συναισθήματα που πέρασαν, που συμβαίνουν ή θα συμβούν. Είναι επίσης η ικανοποίηση που νιώθω από τη γνώμη των γύρω μου.
Η προσδοκία
Στη διάρκεια και μέχρι να εκπληρώσω όλα όσα ονειρεύτηκα νιώθω δυστυχισμένος. Θυσιάζω προσωρινά τη χαρά μου για να την αποκτήσω μελλοντικά, υπό προϋποθέσεις. Πετυχαίνω με λίγα λόγια όλα αυτά που «πρέπει». Η ευτυχία μου έχει φτάσει να είναι η γνώμη, η αποδοχή και οι προσδοκίες των άλλων και στη περίπτωση που δεν ανταπεξέλθω σε αυτές δεν μου αξίζει να νιώθω ευτυχισμένος.
Αν όμως παραμείνω ευτυχισμένος χωρίς τη τέλεια καριέρα, τα πολλά χρήματα, χωρίς γάμο ή παιδιά;
Έρευνες έδειξαν ότι η ευτυχία είναι καθαρά υποκειμενική. Είναι πολύ ικανοποιητικό και δημιουργικό να έχω πετύχει στα πάντα και αν κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει ή δεν συμβεί στο βαθμό της προσδοκίας μου ή των προσδοκιών των άλλων, δεν σημαίνει ότι δεν αξίζω.
Όταν πιστεύω πως λόγω της αποτυχίας μου σε κάτι δεν αξίζω, παίζω με την αυτοεκτίμηση μου. Είναι σαν να περπατάω πάνω σε μια κυλιόμενη σκάλα που πότε ανεβαίνει και πότε κατεβαίνει ανάλογα τις συνθήκες. Οι συνθήκες ορίζουν τη κατάσταση της ευτυχίας μου και η σκάλα με ανεβοκατεβάζει κατά βούληση δική της και όχι δική μου.
Ευτυχής στη «μη ευτυχία»
πηγη: images47.jpg | Servimg.com – Free image hosting service
Το πακέτο ευτυχίας που μας «πουλάει» η σημερινή κοινωνία είναι από μόνο του μία παγίδα ανελαστικών στάνταρ και προκαλεί περισσότερο άγχος παρά χαρά. Ένα μόνιμο κυνήγι, μία μόνιμη επιθυμία να καλύψω όσες περισσότερες ανάγκες μπορώ.
Ποιος όμως έχει ορίσει την αναγκαιότητα του να αισθάνομαι όλη την ώρα ευφορία;
Η αναπόφευκτη δυστυχία που μπορεί κατά καιρούς να νιώθω δε σημαίνει ότι υπάρχει κάποια βλάβη η οποία πρέπει να διορθωθεί. Η δομή του ατόμου είναι τέτοια ώστε να βιώνει ανάμεικτα συναισθήματα, με αποτέλεσμα η ευτυχία να μην είναι μία μόνιμη κατάσταση. Είναι στο σχέδιο μας .
Η ευτυχία είναι τέχνη
Είναι εντάξει να μην είμαι εντάξει.
Το να είμαι χαρούμενος με ότι έχω και όπως είμαι αυτή τη στιγμή, είναι ίσως η μεγαλύτερη ευτυχία.
Το να είμαι ευγνώμων σήμερα, θέτει τις βάσεις της μελλοντικής μου ευδαιμονίας.
Η ευτυχία δεν είναι κάτι έμφυτο, είναι επιλογή.
Η ευτυχία είναι τέχνη.
Είναι κάτι που το μαθαίνω. Το εξασκώ και το ασκώ μέσα από καλές συνήθειες. Οι καλές συνήθειες φέρνουν την ευτυχία. Οι μικρές όμορφες στιγμές είναι η ευτυχία. Αρκεί να το επιλέξω. Κάνεις δεν μας έχει διδάξει περί «κατάστασης» ευτυχίας, παρά μόνο περί αποκτημάτων αυτής.
Η ευτυχία είναι απόφαση.
Ίσως είναι η πιο δύσκολη απόφαση της ζωής σου, γιατί το μόνο «πρέπει» εδώ είναι να πάρεις την ευθύνη του ονείρου σου.
Του δικού σου και μόνο ονείρου!
