Σε διάφορα στάδια της ζωής μας, μας έχει απασχολήσει η γνώμη τρίτων. Από την οικογένεια και τους φίλους μέχρι τον εργοδότη και τον συμπαθητικό γείτονα, μας καταδιώκει ένα σύνδρομο του ”καλού παιδιού”. Μοιραία έχουμε γίνει το καλό παιδί για τους τύπους ακόμη και αν στην πορεία προσπαθούμε να το αποτινάξουμε από πάνω μας. Ωστόσο, σε όλους μας έχει περάσει από το μυαλό η παρακάτω σκέψη. Πώς γίνεται κάποιοι άνθρωποι να είναι επιθυμητοί από όλους, να χαίρουν της εκτίμησής τους. Σαφώς και η χρήση του συνόλου ”από όλους” είναι καταχρηστική. Κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό και πλέον είμαστε σε θέση να καταλάβουμε γιατί. Ας δούμε όμως με ποιο τρόπο κάποιοι καταφέρνουν έστω και από μερικούς να γίνονται αρεστοί…
Θέτουν σαφείς στόχους
Έχουμε μιλήσει σε προηγούμενο άρθρο για τη στοχοθέτηση. Οι άνθρωποι που θαυμάζουμε και εκτιμούμε συνήθως διαθέτουν νέες ιδέες, εμπνέονται και οραματίζονται. Όμως όλα αυτά δεν μένουν στο μυαλό τους. Περνούν από τη θεωρία στην πράξη. Με ακριβή χρονοδιαγράμματα, καθαρή σκέψη και συγκεκριμένη κατεύθυνση υλοποιούν τα σχέδια τους. Παράλληλα, είναι διαλλακτικοί, αλληλεπιδρούν με τους γύρω τους ώστε να βελτιστοποιήσουν την ιδέα τους. Προσηλωμένοι στο στόχο τους αποτελούν παράδειγμα για όλους εμάς που αναζητούμε παρακίνηση στην καθημερινή μας ζωή. Δεν γίνεται, λοιπόν, παρά να απολαμβάνουμε την παρουσία τους και να είναι αρεστοί.
Αυθεντικότητα: η αλήθεια μας
Οι άνθρωποι δεν χρειάζονται είδωλα. Έχουν ανάγκη από πρότυπα αληθινά, που δεν διστάζουν να προβάλουν την αλήθεια τους και να μοιραστούν τις εμπειρίες. Οι στρογγυλεμένες εικόνες, οι ωραιοποιημένες ζωές, οι απόψεις ”είναι όλα υπέροχα”, δεν φαίνεται πως συγκεντρώνει το ενδιαφέρον της πλειονότητας. Ακόμα και αν στα social media συχνά αντικρύζουμε τέτοια είδωλα, φαίνεται πως με το καιρό η εν λόγω τάση, αποδυναμώνεται. Επιλέγουμε ανθρώπους, αυθεντικούς, αληθινούς, σαν και εμάς. Το είναι υπερνικά, ως οφείλει, το φαίνεσθαι. Βλέποντας ανθρώπους που αγκαλιάζουν με στοργή τα λάθη τους, που συμφιλιώνονται με όλες τις ατέλειες τους που εκφράζουν οτιδήποτε νιώθουν χωρίς να προσποιούνται, αντλούμε δύναμη. Μας αρέσει να αντικρύζουμε την αλήθεια γύρω μας. Άλλωστε είναι ο μοναδικός τρόπος για να αναζητήσουμε και την αλήθεια μέσα μας.
Ούτοι συνέχθειν, αλλά συμφιλείν έφυν
Ο Σοφοκλής, χιλιάδες χρόνια πριν, διά στόματος Αντιγόνης, κατάφερε να αποδώσει το πραγματικό νόημα της ζωής. Δεν γεννηθήκαμε για να μισούμε αλλά για να αγαπάμε. Οι άνθρωποι, που είναι αρεστοί σε πολλούς έχουν χώρο και χρόνο για να αγαπήσουν. Πρώτα και κύρια αγαπούν τον ίδιο τους τον εαυτό, όπως αναφέραμε νωρίτερα. Όμως δεν αρκεί μόνο αυτό. Αγαπούν φίλους και εχθρούς, ανταγωνιστές και συνεργάτες. Δεν βλέπουν την ιδιότητα, μένουν στην ουσία της ανθρώπινης φύσης. Αυτό δεν σημαίνει πως περιτριγυρίζονται μονάχα από ομοιδεάτες τους. Οι συγκρούσεις είναι αναπόφευκτες. Παρόλα αυτά, λειτουργούν με μια αίσθηση σταθερότητας που συνοδεύεται από ευγένεια και ψυχραιμία. Οι ίδιοι τοποθετούν τις ανθρώπινες σχέσεις στην κορυφή της πυραμίδας. Επομένως, αντιμετωπίζουν τον ανταγωνισμό, ως μια ευκαιρία, μια πρόκληση για να επιτύχουν την εξέλιξη σε προσωπικό αλλά και σε κοινωνικό επίπεδο. Με αυτό τον τρόπο, δημιουργούν σχέσεις ζωής, βασισμένες στην ανιδιοτελή προσφορά, την ειλικρίνεια φιλία και την ουσιαστική επικοινωνία.
Παραμελούν το εγώ τους
Οι άνθρωποι κατά κύριο λόγο θέτουν τον εαυτό τους, ως το κέντρο του κόσμου. Πιστεύουν πως όλοι και όλα περιστρέφονται γύρω τους. Εκείνοι που είναι ευρέως αρεστοί επιθυμούν εκτός από το εγώ τους, να διευρύνουν και τον αντίκτυπο τους στους υπολοίπους. Δεν θα τους χαρακτηρίζαμε ως εγωκεντρικούς. Θέλουν να αποτελέσουν μέρος της αλλαγής προς το καλύτερο. Ο δρόμος προς την εξέλιξη δεν είναι μοναχικός, χρειάζονται συνταξιδιώτες. Ως εκ τούτου, ενδιαφέρονται για το κοινό καλό, μοιράζονται από το υστέρημα τους, δίνουν απλόχερα ό,τι δεν χρειάζονται, προσφέρουν σε όσους το χρειάζονται. Ανεξάρτητα από τη προσωπική διαδρομή του καθενός, όλοι καταλήγουν να υπερβαίνουν το ασφυκτικό τους Εγώ και να γίνονται ενεργό κομμάτι της Κοινωνίας.
Είναι ηγέτες, όχι απλώς αρχηγοί
Ο ηγέτης είναι ένα άτομο που επηρεάζει και εμπνέει μια ομάδα ανθρώπων για την επίτευξη ενός στόχου. Ένας ηγέτης εξ’ ορισμού, είναι αυτός που πηγαίνει πρώτος και οδηγεί με το παράδειγμα του. Με αυτό τον τρόπο οι άλλοι αποκτούν κίνητρο να τον ακολουθήσουν και να τον εμπιστευτούν. Οι άνθρωποι, αρεστοί στους συνεργάτες τους επιλέγουν τη δική τους πορεία στη ζωή και την καριέρα τους. Προσπαθούν να απομακρυνθούν από περισπασμούς, καθυστερήσεις και αχρείαστες παρακάμψεις. Αρκούνται στον γρηγορότερο και ασφαλέστερο δρόμο που θα τους οδηγήσει στην εκπλήρωση του στόχου τους. Αυτό δεν συνεπάγεται ότι είναι κλεισμένοι σε έναν γυάλινο πύργο μακριά από τους άλλους. Συνδιαλέγονται, λαμβάνουν συμβουλές, δέχονται κριτική. Την ίδια στιγμή, παρατηρούν με προσοχή τη διαίσθησή τους και ακολουθούν τη διαδρομή που έχουν αξιολογήσει ως τη βέλτιστη δυνατή.
Πηγές:
- Κείμενο στην πλατφόρμα Linkedin: Ο ηγέτης και ο αρχηγός από την Maria Zarotiadou (Τελευταία πρόσβαση: 25/4/2021 στις 23:44)
- http://papatsiros.blogspot.com/2014/08/normal-0-false-false-false_24.html
