Γενικά
Ο καταναλωτισμός είναι ένα σύγχρονο κοινωνικό φαινόμενο που χαρακτηρίζει την τάση των ανθρώπων ν’ αποκτούν όσο το δυνατόν περισσότερα «αγαθά». Δυστυχώς, εδώ και αρκετά χρόνια οι άνθρωποι ξέχασαν πώς είναι να είσαι ολιγαρκής κι αν οι πραγματικές μας ανάγκες μπορούν να ικανοποιηθούν με πολύ λίγα προϊόντα, οι επιθυμίες μας εκπαιδεύτηκαν να μη σταματούν εκεί.
Είναι αλήθεια πως ο καταναλωτισμός κυριαρχεί στις μέρες μας, μέρες που όλα γύρω, μας αποκαρδιώνουν και εμείς ψάχνουμε μια διέξοδο από αυτή την ανασφάλεια και τη ρευστότητα της εποχής κι έτσι καταλήγουμε να κυνηγάμε την απόκτηση όλο και περισσότερων πραγμάτων, αποζητώντας ουσιαστικά μια ανάσα ευχαρίστησης και χαράς.
Η τάση του “shopping therapy”
Πλέον, ο όρος shopping therapy είναι οικείος σε όλους μας που δηλώνει, πως η κατανάλωση διαφόρων ειδών υλικών αγαθών, αποτελεί ένα είδος ψυχοθεραπείας για όλους, ανεξαρτήτως φύλου και ηλικίας.
Αποτελεί ένα «φάρμακο» ικανό να μας βοηθήσει να δραπετεύσουμε από αρνητικές σκέψεις, μια άσχημη ίσως μέρα, τη στενοχώρια και το άγχος. Όλοι λίγο πολύ το έχουμε δοκιμάσει και σίγουρα δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην ένιωσε μια αίσθηση αναζωογόνησης, μετά από την αγορά νέων αγαθών. Εξάλλου, όλοι μας είμαστε υλιστές άλλοι λιγότερο κι άλλοι περισσότερο.
Γενικά, υπάρχει η άποψη πως ο καταναλωτισμός μπορεί να εξυψώσει τη χαμένη μας αυτοπεποίθηση ή να υπερνικήσει τη θλίψη που περνάμε. Ωστόσο, αυτή η άποψη δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από μια πεποίθηση, μια διαστρεβλωμένη πεποίθηση, που λέμε στον εαυτό μας, δίνοντάς του μια ευχαρίστηση πρόσκαιρη, πλαστή και συνάμα εύθραυστη.
Μια ευχαρίστηση που σαν πυροτέχνημα δεν αργεί πολύ να εξαφανιστεί, ρίχνοντάς μας σ’ ένα φαύλο κύκλο και σε μια αέναη μάχη να αναζητούμε ξανά και ξανά μια άλλη νέα αγορά, μια καινούργια «ευτυχία». Κάπως έτσι, καλλιεργείται μια αίσθηση ανικανοποίητου, μια αίσθηση που έρχεται σαν παλίρροια να διογκώσει τη μελαγχολία σου, αφήνοντάς σε όμως για ακόμη στην αναζήτηση της ευτυχίας, της χαράς και της καλής διάθεσης.
Τα ερωτήματα που ακολουθούν
Θα μπορέσουμε πραγματικά να κάνουμε κάτι διαφορετικά στη ζωή μας από τη στιγμή που θα αποκτήσουμε νέα -ίσως και άχρηστα- πράγματα; Μήπως, έχουμε χάσει την ουσία; Μήπως, αυτό που δε μας ικανοποιεί τελικά είναι βρίσκεται σε συναισθηματικό επίπεδο κι όχι σε πρακτικό;
Μήπως, τελικά, δίνοντας τόση αξία στα «κεκτημένα» αφήνουμε στο περιθώριο τις πραγματικές μας ανάγκες, τον εαυτό μας και τους ανθρώπους δίπλα μας; Με απόλυτη σιγουριά όταν ο καταναλωτισμός γίνεται αυτοσκοπός, η ευτυχία γίνεται ουτοπία.
Συμπερασματικά
Κάτι που είναι ακριβό ή όμορφο δεν σημαίνει απαραίτητα πως θα βελτιώσει και την ποιότητα της ζωής μας. Η καταναλωτική μανία δε σταματά ποτέ, όπως και οι δυσκολίες διότι ζωή χωρίς δυσκολίες δεν υφίσταται και δεν υφίσταται, γιατί ακριβώς αυτές οι δυσκολίες και αυτές οι άσχημες στιγμές σε οδηγούν τελικά στην ευτυχία.
Σε οδηγούν να αναζητήσεις τι γεμίζει την ψυχή σου, τι προσφέρει χρώμα στη μέρα σου, τι είναι αυτό που μπορεί να σε κάνει να νιώσεις ασφάλεια, τι είναι αυτό που αναδεικνύει τη φανταστική και δυνατή πλευρά του εαυτού σου.
Η αλήθεια είναι πως η ευτυχία κρύβεται στις στιγμές, στην αγάπη, στους ανθρώπους, σε αυτό που συμβαίνει και τίποτα απ’όλα αυτά δεν αγοράζεται.
